در طول این یکی دو دهه اخیر آنقدر استقلال به هر شکل و راهی تضعیف شد و تیم های دیگر قدرتمند شدند که دیگر هیچ اثری از آن استقلال قدرتمند و ترسناکی که حریفان از نام آن هراس داشتند وجود ندارد.
فاصله قهرمانی ها از هر یک فصل در میان به سه چهار فصل در میان تبدیل شد تا اینکه این اواخر به یک دهه رسید، از قهرمانی سال ۹۱ تا قهرمانی ۱۴۰۱. تمام این سطرها و به قولی مقدمه را نوشتیم تا بگوییم که هواداران آبی چقدر دلتنگ آن فصل ها هستند؟ چقدر انتظارات شان از قهرمانی های نزدیک به هم تبدیل به خوشحالی از دو سه برد متوالی تبدیل شده است.
هوادارانی که آنقدر ناکامی به چشم خود دیده اند، آنقدر محرومیت های عجیب و غریب از آسیا به چشم خود دیده اند که برایشان بردهای متوالی هر چند خوشحال کننده است اما راضی کننده نیست. هواداران آبی استقلال واقعی خودشان را می خواهند و دوست دارند، استقلالی که اگر بازیهایش را می برد این بردها در پایان فصل تبدیل به قهرمانی و کسب جام می شود. استقلال وقتی استقلال می شود بردهای متوالی اش تبدیل به قهرمانی خواهد شد.
از آخرین دوره ای که بردهای متوالی استقلال تبدیل به قهرمانی شد دو فصل می گذرد، فصلی که استقلال به معنای واقعی کلمه بردهایش بوی قهرمانی می داد مهم بردهای پرگل نبود، مهم ۳ امتیاز و تداوم و استحکام بردها بود که قطع نمی شد تا به قهرمانی رسید.
حال با یک کپی برداری حتی سطحی هم می توان از آن تیم، بهترین الگو را برداشت و تبدیل به یک قهرمانی دیگر کرد.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
