نکته بسیار مهم اینجاست که این نیمکت با نیمکت تیم های دیگر مثل فولاد و خونه به خونه و تیم های قبلی نکونام بسیار متفاوت است.
اینجا و روی این نیمکت (استقلال)، برای هوادارانش نکونام با مجیدی، منصوریان، فکری، مظلومی و قلعه نوعی و... هیچ تفاوتی نمی کنند.
هواداران آبی از تیم محبوبشان نتیجه می خواهند، از تیم محبوبشان جام می خواهند حتی اگر در یک دهه گذشته سهم شان تنها یک جام قهرمانی لیگ بوده باشد.
برای هواداران استقلال نتیجه گرفتن حداقل در ۷ هفته ابتدای فصل و جمع کردن اکثر امتیازات این هفته ها برای حضور در کورس و عقب نیفتادن از صدر بسیار اهمیت دارد و هر نتیجه دیگری جز یک استارت قوی در هفته های ابتدایی عواقب سختی را به دنبال خواهد داشت.
درست است حق با نکونام است، چند هفته پیش و در زمان حجت کریمی، نکونام از عدم جذب بازیکنان مورد نظر خود و از در خطر بودن از دست دادن ستاره های تیمش هراس داشت و اینکه تمرینات تیمش را با یک سوم یارانش استارت زده است و اینکه در طی حداقل یکی دو دهه اخیر این بدترین تیم تاریخ باشگاه است که تحویل گرفته است و قرار است لیگ فصل آینده را استارت بزند.
حق با نکونام بوده و هست و حتی با کنار رفتن حجت کریمی و روی کار آمدن مدیریت جدید، اوضاع سامان نپذیرفت که هیچ بلکه هر روز که به شروع فصل جدید نزدیک و نزدیک تر می شویم سخت و پیچیده تر می شود.
اما برای هواداران آبی هیچ کدام از این رفتارها و عملکردها پذیرفته نیست و بسیار منتظر شروع فصل هستند تا تیم محبوبشان را دوباره ببیند و هیچ بهانه ای برایشان قابل قبول نیست و عقب ماندن از کورس را حتی در هفته های اول برنخواهند تابید.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
