از داوید دخئا خواسته شده که با وجود پایان قراردادش با منچستریونایتد، به باشگاه دیگری نپیوندد. شیاطین سرخ عملاً از بازیکن می‌خواهند که در صورتی که نتوانند شماره یک جدیدی را با توجه به بودجه نقل و انتقالات خود پیدا کنند، همان اطراف بماند.
از این مرد ۳۲ ساله خواسته شده بود که دستمزد خود را از ۳۷۵۰۰۰ پوند به ۲۰۰۰۰۰ پوند کاهش دهد. سپس حتی آن پیشنهاد نیز لغو شد، زیرا واضح است که اریک تن‌هاخ، سرمربی، خواهان جذب دروازه‌بان دیگری است. اما این جستجو به دلیل بودجه محدود نقل و انتقالات و اولویت برای جذب مهاجم جدید با مشکل مواجه شده است.
در بیانیه منچستریونایتد آمده است: «قرارداد داوید دخئا در حال اتمام است، اما مذاکرات با دروازه‌بان قدیمی همچنان ادامه دارد.»
شیاطین سرخ اولین خرید تابستانی خود را این هفته با جذب ۵۵ میلیون پوندی میسون مانت انجام دادند. این تقریباً نیمی از ۱۲۰ میلیون پوندی است که به دلیل قوانین جوانمردانه مالی، در تابستان برای بازیکنان در اختیار دارند. این بدان معناست که آنها مجبور شدند از هرگونه مذاکره برای جذب هری کین با تاتنهام، که برای فروش او ۱۰۰ میلیون پوند می‌خواهد، کنار بکشند.
ویکتور اوسیمن نیز دور از دسترس است و قهرمان سری آی ایتالیا ۱۵۰ میلیون پوند برای مهاجم ۲۴ ساله نیجریه‌ای درخواست کرده است. حالا که خرید مهاجم اولویت باشگاه است، یونایتد باید مذاکرات برای جذب آندره اونانا، دروازه‌بان اینتر با مبلغ ۴۰ میلیون پوند را متوقف کند.
یونایتد امیدوار است که از طریق فروش بازیکنانش بتواند این مشکل را حل کند. در تمام این مدت دخئا که در تعطیلات آخر هفته با نامزدش ادورنه گارسیا عروسی خواهد کرد، در برزخ مانده است. دخئا با ۵۴۵ بازی رکورد باشگاهی برای یک دروازه‌بان را به نام خود ثبت کرد و بالاترین رکورد قبلی ثبت شده توسط الکس استپنی اسطوره قهرمان جام اروپا در سال ۱۹۶۸ را پشت سر گذاشت.
او همچنین در ماه فوریه با پشت سر گذاشتن رکورد کلین‌شیت پیتر اشمایکل، قهرمانی در جام کارابائو را جشن گرفت. این بازیکن اسپانیایی در آن روز در بهترین فرم خودش بود تا نیوکاسل را حفظ کند و منچستریونایتد اولین جام خود را در شش سال گذشته به دست آورد. او پس از ۱۷ کلین‌شیت در لیگ برتر، فصل را با دستکش طلا به پایان رساند. دفعه قبلی هم با ۱۸ کلین‌شیت در فصل ۲۰۱۸-۲۰۱۷ موفق به کسب این عنوان شده بود. او بین سالهای ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶ برای سه سال متوالی بهترین بازیکن سال باشگاه هم شد.
در اوایل دوران حرفه‌ای‌اش، پس از اینکه از اتلتیکو مادرید به اولدترافورد آورده شد، به نظر نمی‌رسید که ۴۵ بازی هم برای باشگاه انجام بدهد، چه برسد به ۵۴۵ بازی. انگار ماهیت فیزیکی فوتبال انگلیسی او را تحت تأثیر قرار داده بود و سرالکس فرگوسن باید به او فرصت می‌داد. اما او به جوان اسپانیایی ایمان داشت و مخالفان او را «احمق» توصیف می‌کرد و واقعا هم حق با فرگوسن بود.
مشکل این است که افتخارات باشگاهی هرگز دستاوردهای شخصی قابل توجه او را منعکس نکرده است؛ فقط یک قهرمانی، یک جام حذفی و دو جام لیگ.
در واقع این عملکرد او در فینال ۲۰۲۰-۲۰۲۱ بود که باعث شد محبوبیت زیادش را در میان هواداران یونایتد از دست بدهد. او نتوانست به یکی از ۱۱ پنالتی ویارئال نزدیک شود و وقتی دروازه‌بان برای زدن ضربه فرا خوانده شد، ضربه آرام او به راحتی مهار شد تا جام به تیم اسپانیایی برسد. اشتباهات زیاد او در فصل گذشته هم باعث شد تا یونایتد در لیگ اروپا شکست بخورد.
عملکرد ضعیف او نگرانی‌هایی را به وجود آورده بود. وقتی پس از شکست ۲-۱ فینال جام حذفی مقابل منچسترسیتی، تن‌هاخ گفت که باید این مورد بررسی شود، مشخص شده بود که نام او در لیست خروج قرار خواهد گرفت.
این مطالب را هم بخوانید:
