تیم ملی هاکی روی یخ زنان ایران نخستین شکستش را در مسابقات قهرمانی آسیا- اقیانوسیه تجربه کرد؛ تلخ‌ترین شکست.
تیم ایران که برای نخستین بار در این رقابت‌ها شرکت کرده بود، بعد از شگفتی‌سازی‌هایی که در مراحل مقدماتی داشت، در فینال بازی کرد. رقیب آخر، تایلند میزبان بود؛ تیمی که در دسته یک صدرنشین شده بود و فقط ۲ گل خورده از سنگاپور داشت. ایران هم با صدرنشینی در دسته ۲ و یک گل خورده از هند به این مرحله رسید اما تفاوت ایران و تایلند در تجربه بود؛ موضوعی که در زمین سخت‌ترین بازی، خودش را نشان داد. دختران ایران فقط ۳ سال است در این رشته فعال هستند و تایلندی‌ها سابقه چند دهه دارند. ایران این بازی را باخت اما دست خالی نماند. آن‌ها در نخستین حضورشان با مدال نقره آسیا به خانه برمی‌گردند؛ مدالی به ارزش طلا.
اعظم سنایی، کاپیتان و مربی تیم ملی هاکی روی یخ زنان نیز از این مدال ارزشمند صحبت می‌کند:
از مسابقات قهرمانی آسیا صحبت کنید؟
سطح خوبی داشت و با توجه به اولین تجربه‌مان که فقط سه سال از افتتاح پیست یخی‌مان می‌گذشت، توانستیم خیلی خوب ظاهر شویم. تیم‌های حاضر در این رویداد قدمت زیادی داشتند.
نیمه‌نهایی بازی‌ها چطور بود؟ از گلزنی خودتان هم صحبت کنید؟
بازی با سنگاپور سخت و سنگین بود. آن‌ها خیلی چغر بازی می‌کردند ولی خوشبختانه توانستیم به فینال برسیم اما گل زدن در یک بازی مهم و بزرگ، باارزش است ولی فراموش نکنید در هاکی، پشت هر گل، یک تیم است. تلاش همه بازیکنان است که باعث می‌شود یک نفر گلزنی کند.
از عملکرد خودتان راضی هستید؟
عملکرد هر بازیکن را مربی تایید می‌کند. تجربه جدیدم در مسابقات آسیایی جابه‌جایی پستم از فوروارد به دفاع بود. با این وجود تمام تلاشم را کردم که بهترین خودم باشم.
از فینال بگویید؟
دیدارپر هیجان و سختی بود اما ما نشان داده‌ایم که در میدان، اهل کوتاه آمدن نیستیم و با تمام انرژی و جنگندگی وارد رقابت با تایلند شدیم. آن‌ها تیم باتجربه و قدرتمندی بودند؛ ولی باید بگویم این نایب‌قهرمانی هم بزرگ بود.
از داوری فینال راضی بودید؟
هاکی کلا پربرخورد بود و تایلندی‌ها هم خیلی سفت بازی می‌کردند ولی به نظر من داوران میدان صددرصد توانشان را گذاشتند تا کوچک‌ترین خطاها را بگیرند.
خب اولین حضور استرس هم به همراه دارد؟!
استرس لازمه هر رقابتی است. اگر این حساسیت وجود نداشته باشد نتایج آن تیم و این تیم اهمیت ندارد. با توجه به این‌که تیم ما هم جوان بود و شاید خیلی از نفرات اولین حضور بین‌المللی‌شان ر ا تجربه کردند. این استرس برای آن‌ها طبیعی بود. بازیکن ۱۶ ساله هم داشتیم. ولی همه تیم خیلی خوب جنگیدند و پشت هم بودند.
عکس‌العمل مربیان تیم‌های دیگر نسبت به عملکرد ایران چه بود؟
واقعا همه تیم‌ها از ما شناختی نداشتند ولی از بازی‌های ما تعریف کردند، به خصوص از نحوه اسکیت کردن آن هم در این مدت زمانی کم. مربی تایلند حتی به کادر فنی ما گفت تیم شما خیلی با استراتژی بازی می‌کند و تیمی، در حالی که مهارت‌های فردی ما تنها خوب است.
شنیده‌ایم وزارتی‌ها حمایتی از تیم شما نکرده‌اند؟
بله قرار بود در این مسابقات از ما حمایت مالی کنند ولی این کار را نکردند اما بعد از نایب‌قهرمانی وعده دادند که هزینه‌های ما را پرداخت می‌کنند. امیدوارم وعده‌ها عملی شود. هر چند ما عادت داریم نیمه پر لیوان را ببینیم.
هزینه‌های شما برای شرکت در این مسابقات چقدر شد؟
هزینه‌های هتل و اقامت با فدراسیون جهانی بود ولی پول ویزا به میزان ۱۰۰ یورو برای هرکس و بلیت ۴۰میلیون تومان که واقعا برای همه سخت بود. در ضمن ما هزینه‌های اردوهایمان را هم خودمان داده‌ایم و تنها ایران‌مال بابت اجاره پیست از ما دریافتی ندارد. باید گفت بازیکنان زندگی‌شان را برای هاکی گذاشته‌اند و حتی تجهیزاتمان را خودمان تهیه می‌کنیم. هر چوب ۲۰۰ دلار قیمتش است و هر دفعه که می‌شکند دوباره این پرداختی‌ها باید انجام شود. در طول سال ۱۰۰ میلیون هزینه می‌کنیم آن هم مایی که منبع درآمدی نداریم.
الان شما جواز جهانی را گرفته‌اید؟
ما پارسال هم جهانی شده بودیم ولی به دلیل حضور رژیم اشغالگر قدس در دویژن ۴ اعزام نشدیم، پس امسال هم نمی‌رویم. تا زمانی که آن‌ها به دویژن سه نروند امکان حضور نداریم.
صحبت پایانی....
دوست دارم از کادر فنی و تیم حرفه‌ای این تیم صدقی، هوشیدری، حسن‌زاده و سایر نفراتی که در تهران هستند تشکر کنم. برای ما خیلی زحمت کشیده‌اند.
