بایرن مونیخ باشگاهی نیست که اغلب گرفتار بحران شود، اما اکنون پس از اینکه روبرت لواندوفسکی دکمه خودتخریبی را فشار داد تا انتقالش را اجباری کند، در آستانه بحران است.

کاپیتان لهستانی حتی در ۳۳ سالگی یکی از برترین مهاجمان فوتبال جهان است، اما در نهایت به این نتیجه رسیده که الان زمان مناسبی برای پایان دادن به اقامت ۸ ساله خود در آلیانتس‌آرنا است. و در میان گمانه‌زنی‌هایی مبنی بر پیوستنش به بارسلونا، ناراحتی‌هایش نسبت به باشگاه بایرن مونیخ را به وضوح نشان می‌دهد. او مدعی شد که «چیزی در من مرده است» و معتقد بود که سفرش در باشگاه به پایان رسیده است، اگرچه اظهارات او خوشایند مدیران بایرن، مطبوعات و هواداران نیست.

اما بایرن در تاریخ تنها باشگاهی نیست که بازیکن بزرگش بر علیه او قیام کرده و به دنبال خروج اجباری است. وقتی بازیکن بزرگی بخواهد برود، باشگاه در موقعیتی ناممکن قرار می‌گیرد؛ آیا آن‌ها بازیکن را می‌فروشند و پول نقد به دست می‌آورند اما مردی که می‌تواند برایشان تفاوت ایجاد کند را از دست می‌دهند؟ یا اجازه می‌دهند بین ذخیره‌ها بپوسد تا نکته‌ای را ثابت کنند؟

نشریه «دیلی‌میل» به برخی از لحظات پر تنش فوتبال نگاه می‌کند؛ زمانی که یک ستاره به باشگاهی که او را دوست دارد پشت می‌کند.

لیونل مسی (بارسلونا)

هرگز فکر نمیکردیم اتحاد بین لیونل مسی و بارسلونا شکسته بشود. اما همه چیزهای خوب روزی به پایان می‌رسند، ولی هرگز تصور نمی‌کردیم که با ارسال درخواست انتقال خود از طریق بوروفاکس، این اتفاق به این شکل پایان یابد. مسی هنوز هم میتوانست بار مسئولیت باشگاه را تحمل کند ولی پس از تحقیر ۸-۲ آن‌ها در سال ۲۰۲۰ به دست بایرن‌مونیخ در لیگ قهرمانان اروپا، دیگر همه چیز بس بود. دیگر کمر تیم شکست، و باشگاه پس از اخراج ارنستو والورده و زیر نظر کیکه ستین به جایی نرسید. بنابراین او اقدامی غیرمعمول انجام داد و با استفاده از بوروفاکس به رئیس وقت جوسپ بارتومئو اطلاع داد که می‌خواهد در پایان فصل با انتقال آزاد نوکمپ را ترک کند؛ با بندی در قراردادش که به او اجازه می‌دهد قراردادش را زودتر تمام کند، با وجود اینکه به طور رسمی باید تا انتهای ۲۰۲۱ بماند.

پدر و ایجنت مسی «خورخه» برای گفت‌وگو با مقامات بارسلونا به آنجا رفتند و درگیری حقوقی پرتنشی در گرفت. باشگاه قاطعانه اعلام کرد که این بازیکن ضرب‌الاجل ماه ژوئن برای فعال کردن بند خود را از دست داده و هر تیمی که بخواهد او را بخرد باید بند فسخ قرارداد ۷۰۰ میلیون پوندی او را بپردازد. بنابراین مسی مجبور شد در جای خود بماند، اما به وضوح ناراحتی‌اش از مالکیت فعلی باشگاه، به ویژه بارتومئو، را نشان می‌داد. او همچنین از اریک آبیدال که از بازیکنان به خاطر بازی‌های‌شان در زمین انتقاد کرده بود، ناراضی بود و پس از اینکه موافقت کرد تا یک سال دیگر هم بماند، مصاحبه‌ای انفجاری انجام داد و آنچه در پشت صحنه اتفاق افتاده بود را فاش کرد. او به نشریه «گل» گفت: «وقتی در مورد رفتنم از بارسلونا به همسر و فرزندانم گفتم همه چیز خیلی احساسی شد. تمام خانواده شروع به گریه کرد، فرزندانم نمی‌خواستند بارسلونا را ترک کنند، نمی‌خواستند مدرسه خود را عوض کنند. من به چشم‌انداز دورتری نگاه کردم و می‌خواهم در بالاترین سطح رقابت کنم، عناوین کسب کنم، در لیگ قهرمانان شرکت کنم. یا در آن برنده می‌شوید یا می‌بازید، زیرا بسیار دشوار است، اما باید رقابت کنید. حداقل رقابت کنید و اجازه ندهید در رم، لیورپول، لیسبون جدا شویم. همه اینها باعث شد به این تصمیم فکر کنم. همانطور که گفتم، فکر می‌کردم و مطمئن بودم که آزاد هستم، رئیس باشگاه همیشه می‌گفت که در پایان فصل می‌توانم تصمیم بگیرم که بمانم یا نه. بوروفاکس قرار بود به نوعی این موضوع را رسمی کند. در طول سال به رئیس می‌گفتم که می‌خواهم باشگاه را ترک کنم، زمان آن رسیده که به دنبال اهداف جدید و مسیرهای جدید در حرفه‌ام باشم. او همیشه به من می‌گفت ما صحبت می‌کنیم، حالا نه، چنین و چنان، اما هیچ. رئیس به من سرنخی از آنچه که واقعاً می‌خواست بگوید، نمی‌داد. ارسال بروفاکس برای این بود که درخواستم را رسماً اعلام کنم که نمی‌خواهم از این یک سال اختیاری‌ام استفاده کنم.»

مسی آخرین فصل خود را به بهترین شکل انجام داد و یک فصل هیجان‌انگیز را با ۳۸ گل سپری کرد و سپس انتقال رایگان به پاری‌سن‌ژرمن را امضا کرد.

وین رونی (منچستریونایتد)

مانند مسی در بارسلونا، درخواست رونی برای انتقال، منچستریونایتد را در اکتبر ۲۰۱۰ تکان داد. او به تازگی بهترین فصل دوران حرفه‌ای خود را با ۲۷ گل سپری کرده و خوشحالی خود را از بودن در این باشگاه به وضوح ابراز می‌کرد. خود سِر الکس فرگوسن اعتراف کرد که حسابی گیج شده است، به خصوص اینکه هیچ باشگاه خاصی برای به خدمت گرفتن او پیشنهادی نداده بود. بسیاری اکنون حدس می‌زنند که این یک حقه بود که یونایتد پیشنهاد یک قرارداد جدید پرسود به او بدهد. فرگوسن در آن زمان گفت: «ما متحیر شدیم. نمی‌توانیم کاملاً بفهمیم که چرا او می‌خواهد برود. من مات و مبهوت بودم. چند ماه قبل می‌گفت که در بزرگ‌ترین باشگاه جهان است.»

رونی در توضیح غافلگیرکننده‌ای در مستند آمازون خود گفت: «ما توِس را فروختیم، سپس رونالدو را فروختیم، بنابراین من تنها بازیکنی بودم که در سطح بالایی قرار داشتم. به دفتر الکس فرگوسن رفتم و به او گفتم: برنامه چیست؟ ما دو بازیکن جوان انگلیسی را آوردیم که ثابت نشده بودند، و به یاد دارم که پاسخ الکس فرگوسن این بود: از دفتر من بیرون برو! آن‌ها [یونایتد] به من یک قرارداد پنج ساله با ۲۰۰۰۰۰ پوند در هفته پیشنهاد می‌دادند، بنابراین خیلی راحت می‌توانستیم همان لحظه آن را امضا کنم. اما من موفقیت در زمین را می‌خواستم زیرا این برای من معنای بیشتری دارد.»

رونی در نهایت پس از اینکه متقاعد شد «منچستریونایتد جایی است که من به آن تعلق دارم» از خواسته‌های خود عقب‌نشینی کرد، اما آسیبی که او به رختکن وارد کرده بود تأثیر ماندگاری بر جای گذاشت؛ تاثیری بد! گری نویل فاش کرد که رونی با درخواستش به تیم ضربه زد و احساس می‌کرد بازیکن خودش و تیم را ناامید کرده است. نویل گفت: «درست زمانی که ما وارد رختکن می‌شدیم او اعلام کرد می‌خواهد برود و این یک ناامیدی بزرگ بود. هم‌تیمی‌هایش در حال انجام بازی بودند. نباید این کار را با ما می‌کرد. ضربه بزرگی بود. انگار خودش نبود. او نمی‌توانست به هم‌تیمی‌هایش آسیب برساند. او بازیکن تیمی بود. این تنها باری بود که احساس کردم خودش را ناامید کرده است.»

لوئیس سوارس (لیورپول)

به یاد دارید زمانی را که لیورپول یک نیروی مسلط در فوتبال نبود؟ در سال ۲۰۱۳، مردی به نام لوئیس سوارس فشار تیم را تحمل می‌کرد، باشگاه برای راهیابی به لیگ قهرمانان اروپا تلاش می‌کرد و در آن تابستان او به اندازه کافی از ناکامی‌های آن‌ها اذیت شده بود. در روزگار کنونی غیرقابل تصور است، اما آرسنال به دنبال او آمده بود تا جذابیت نخبگان اروپا را به او ارائه دهد؛ پیشنهاد عجیب ۴۰ میلیون پوند + ۱ پوند، با این تصور که این پیشنهاد عجیب برای برآورده کردن بند آزادسازی او کافی است. اما لیورپول از این رویکرد گیج شده بود، در حالی که مالک جان هنری در توییتر خود نوشت: «آن‌ها در امارات چه سیگاری می‌کشند؟» توصیه اشتباهی به توپچی‌ها شده و خیلی بد است که سوارس چنین بندی در قراردادش دارد.

او در جنگ با برندان راجرز، سرمربی تیم، بر سر وعده‌های نادیده گرفته شده در مورد امکان جدایی در پایان فصل ۲۰۱۳-۲۰۱۲ بود. بازیکن اروگوئه‌ای مدعی شد که راجرز به او قول شفاهی داده که می‌تواند تابستان باشگاه را ترک کند و به پافشاری برای رفتن ادامه داد. لیورپول اقدامات شدیدی را علیه سوارس انجام داد و او را به تیم ذخیره‌ها فرستاد تا در آنجا بپوسد تا زمانی که احترام گذاشتن را یاد بگیرد. در حالی که حتی PFA در کنار او نبود زیرا آن‌ها به او گفتند که هرگونه اقدام قانونی که او علیه باشگاه ارائه کند شکست می‌خورد، زیرا وعده راجرز به صورت کتبی نوشته نشده بود.

در نهایت، این مداخله سریع استیون جرارد، کاپیتان قرمزها بود که سوارس را متقاعد کرد که یک سال دیگر بماند. به او گفت که بهتر است به جای بازی برای آرسنال منتظر بماند و به یک باشگاه بزرگ‌تر بپیوندد. «من در شرف رفتن به آرسنال هستم و خودم را مجبور می‌کنم که بروم و استیون به من می‌گوید: قول می‌دهم اگر امسال بمانی، پیشرفت می‌کنی و سال آینده به بایرن، بارسلونا، رئال‌مادرید یا هرجا می‌خواهی بروی، اما امسال بمان زیرا در آرسنال وضعیت بهتری نخواهی داشت. این آخرین مکالمه‌ای بود که در آن لحظه با جرارد داشتم و به ایجنتم گفتم که تصمیمم را گرفته‌ام و می‌مانم. سخنان او در آن لحظه مرا متقاعد کرد. این‌ها را شخصی میگفت که مراقب من بود، خواستار رفاه حال من بود، من را در طول تمرین می‌دید و ناراحتی من را متوجه می‌شد. آن‌ها سخنان یک کاپیتان واقعی بودند که در آن لحظه تاثیر زیادی روی من داشت و به من کمک زیادی کرد.»

سوارس نقش مهمی در چالش قهرمانی لیورپول در آن فصل ایفا کرد؛ آن‌ها به طرز دردناکی قهرمانی در لیگ برتر را از دست دادند، اما دوم شدند. آن‌ها لیگ قهرمانان اروپا را که سوارس آرزویش را داشت، تضمین کردند، اما او دقیقاً همان کاری را انجام داد که جرارد پیشنهاد کرد و منتظر ماند تا یک باشگاه بزرگ فراخوان دهد، و در قراردادی ۷۵ میلیون پوندی به بارسلونا پیوست.

کارلوس توِس (منچسترسیتی)

امتناع از بازی برای مربی خود هرگز ایده خوبی برای یک بازیکن نیست، و خراب کردن پل‌های پشت سر است. در سال ۲۰۱۱، روبرتو مانچینی، سرمربی منچسترسیتی، کارلوس توس را برای باخت ۲-۰ مقابل بایرن مونیخ نیمکت‌نشین کرد و این بازیکن زمانی که از او خواسته شد به بازی بیاید، امتناع کرد. مانچینی گفت راهی برای بازگشت وجود ندارد. آینده توس قبلاً در بلاتکلیفی غرق شده بود، و بازیکن آرژانتینی می‌گفت که مشتاق رفتن است و این هم تیر خلاص بود. مانچینی بعد از بازی گفت: «نه، اگر می‌خواهیم مثل یک تیم پیشرفت کنیم کارلوس نمی‌تواند با ما بازی کند. با من نه، تمام شد. شاید این تصمیم من نباشد، اما اگر تصمیم بگیرم، بله، او می‌رود. برای من اگر بازیکنی با بازی برای منچسترسیتی در لیگ قهرمانان اروپا پول زیادی به دست آورد و اینگونه رفتار کند، نمی‌تواند دوباره بازی کند. هرگز. او در دو سال گذشته می‌خواست برود. دو سال به او کمک کردم و حالا او از بازی کردن خودداری کرده است. دوباره هرگز. این هرگز نمی‌تواند در یک باشگاه بزرگ اتفاق بیافتد که یک بازیکن بتواند از کمک به هم‌تیمی‌های خود در یک مسابقه مهم مانند امشب امتناع کند. فردا با خلدون [المبارک] صحبت خواهم کرد زیرا او رئیس است و او در مورد همه چیز تصمیم میگیرد، اما اجازه دهید یک سؤال بپرسم: آیا فکر می‌کنید بازیکنی می‌تواند در بایرن‌مونیخ چنین رفتاری داشته باشد؟ در میلان؟ در منچستریونایتد؟ نه. جواب همین است. برای همه یکسان است. من در مورد تعویض‌ها تصمیم می‌گیرم نه کارلوس. برای من وضعیت بدی است زیرا اگر بازیکنی تصمیم بگیرد که به تیم کمک نکند غیرممکن است. غیر ممکن است. ما ۱۱ بازیکن داریم و نمی‌توانم قبول کنم که یک بازیکن از رفتن به زمین امتناع کند. من نمی‌توانم این را بپذیرم.»

توس مدعی شد که هیچ اشتباهی مرتکب نشده و به سادگی در شرایطی نبود که بتواند وارد زمین شود. خیلی راحت گفت: «احساس می‌کردم نمی‌توانم درست بازی کنم، بنابراین این کار را نکردم.» زمانی که به او گفته شد ممکن است از سیتی طرد شود، گفت: «من فصل گذشته بهترین گلزن اینجا بودم، همیشه حرفه‌ای عمل می‌کنم، بنابراین این به مانچینی بستگی دارد.»

ثابت شد که فصل بدی برای توس بود، زیرا در بحبوحه درگیری‌هایش با مانچینی تنها ۴ بار در تمام رقابت‌ها در ۱۵ بازی گلزنی کرد، اما دوباره برای باشگاه بازی کرد و تنها یک فصل دیگر در فصل ۲۰۱۳-۲۰۱۲ آنجا ماند. او قبل از رفتن به یوونتوس، در مجموع ۱۷ بار گلزنی کرد و سیتی نایب‌قهرمان و منچستریونایتد قهرمان شد.

دیمیتار برباتوف (تاتنهام)

برباتوف، بازیکن بلغاری، با زرق و برق و سهل‌انگاری خاصی بازی می‌کرد که او را منحصربه‌فرد کرد، و این ویژگی‌ها را در خارج از زمین هم داشت. بسیاری او را تنبل خطاب می‌کردند و زمانی که در سال ۲۰۰۸ در تاتنهام اعتصاب کرد، هیچ کاری برای از بین بردن این تصویر انجام نداد. این مهاجم پس از دو سال خیره‌کننده در اسپرز که باعث شد در فصل‌های متوالی ۲۳ گل به ثمر برساند، هدف منچستریونایتد قرار گرفت. تاتنهام زیر نظر خوانده راموس در میانه جدول قرار داشت در حالی که یونایتد نیروی برتر فوتبال انگلیس بود. و برباتوف در حالی که اسپرز برای شروع فصل ۲۰۰۹-۲۰۰۸ آماده می‌شد، با امتناع از بازی، ضربه خود را زد.

دنیل لوی، رئیس باشگاه، در مورد این حماسه در اواخر همان سال گفت که رفتار او «ناامیدکننده» و «از روی بی‌احترامی» بود. او گفت: «واقعیت این است که در فوتبال مدرن، بازیکنان تمام قدرت را دارند. ما بازیکنی (برباتوف) داشتیم که از انجام دو بازی برای ما امتناع کرده بود که این موضوع تأثیر مخربی روی رختکن داشت. ما بسیار ناامید شدیم. دیمیتار برباتوف بازیکنی بود که در زمانی به این باشگاه آمد که منچستریونایتد به او علاقه داشت. او آگاهانه تصمیم گرفت که به این باشگاه بیاید، ما پول زیادی سرمایه‌گذاری کردیم، زمانی که ما او را خریدیم خیلی‌ها اسم دیمیتار برباتوف را نشنیده بودند. فکر نمی‌کنم برباتوف با این باشگاه با احترامی که سزاوارش بودیم رفتار کرده باشد. ما به او اهمیت دادیم، او بازیکن برجسته‌ای است، اما او قرارداد بلندمدتی با این باشگاه امضا کرد و فکر می‌کنم باید می‌ماند. من صحبت‌های زیادی با او داشتم. او مدام می‌گفت که دلش می‌خواهد به یونایتد برود. مسئله پول نبود ما به او قرارداد جدیدی پیشنهاد دادیم و او حتی علاقه‌ای به بحث در مورد آن نداشت.»

لوی، به شیوه معمول، قبل از اینکه در آخرین روز پنجره نقل و انتقالات با اکراه با خروج او موافقت کند، سرسختی بی‌رحمانه‌ای نشان داد و مبلغی معادل ۳۱ میلیون پوند برای ستاره خود گرفت. برباتوف به عنوان بازیکن در اولدترافورد شکوفا شد و ۵۶ گل در ۱۴۹ بازی به ثمر رساند و ۵ جام را به دست آورد.