این طور که پیداست، تیم ملی ایران باید قدردان ابداع‌کننده فناوری کمک‌داور ویدئویی در فوتبال باشد. استفاده از این تکنولوژی در مسابقات انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر حسابی به کمک تیم ملی آمده است. البته نه این که داوران ویدئویی امتیاز اضافی به ایران داده باشند اما آنها کمک کردند تیم ملی حقش را بگیرد. در بازی با امارات آن اتفاقات تاریخی و فراموش‌نشدنی رخ داد؛ این که بعد از اعلام کاشته به سود میزبان و اخراج شجاع خلیل‌زاده، بازبینی ویدئویی نشان داد مهاجم امارات در آفساید صاحب توپ شده و به همین دلیل تمامی تصمیمات بعد از آن لغو شد. به این ترتیب ما ۱۱ نفره ماندیم و توانستیم گل پیروزی را به امارات بزنیم.
در دیدار با سوریه هم کمک‌داور ویدئویی بار دیگر به کمک ایران آمد و مانع از پایمال‌شدن حق تیم ملی شد. روی گل دوم ایران که از روی نقطه پنالتی به ثمر رسید، ابتدا داور وسط متوجه برخورد توپ به دست بازیکن سوریه نشد اما داوران مستقر در اتاق VAR به او هشدار دادند و قاضی چینی بعد از بازبینی صحنه، تصمیمش را اصلاح کرد. به این ترتیب پنالتی اعلام شد و گل دوم ایران، ما را در مسیر کسب یک پیروزی آسان‌تر قرار داد.
نکته غم‌انگیز ماجرا اینجاست که سوریه در زمین بی‌طرف موفق به استفاده از کمک‌داور ویدئویی شد اما ما در ایران نتوانستیم از این فناوری سود ببریم. بازی رفت تیم ملی برابر کره جنوبی در حالی در ورزشگاه آزادی برگزار شد که فدراسیون فوتبال بعد از کلی تبلیغات رنگارنگ موفق نشد اجازه استفاده از VAR را کسب کند. بدتر از همه این که بعد از بازی برخی کارشناسان داوری از خطای پنالتی مدافع کره روی بازیکن ایران خبر دادند که توسط داور وسط نادیده گرفته شده است. شاید اگر کمک‌داور ویدئویی در کار بود و آن پنالتی اعلام می‌شد، تیم ملی، کره را شکست می‌داد و امروز با ۱۸ امتیاز حتی روی کاغذ هم صعودش به جام جهانی را قطعی می‌کرد. کاش این قدر که بیگانه‌ها به نفع ما کار می‌کنند، خودمان هم به سود خودمان گام برمی‌داشتیم!
