خبرورزشی - آرتین زهرابی؛ عزیزی خادم در پیامی که برای نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا مخابره کرده است، عینا به این نکته اشاره کرد: «از ابزار دیپلماسی بهره بردیم و با سفارتخانه‌ها در تعامل بودیم تا نمایندگان ایران خارج از زمین بازنده نباشند؛ هر جا لازم بود، نیروهای مجرب فوتبال را همراه نمایندگان‌مان کردیم.»
از این ادعای پرطمطراق رئیس جدید به این نتیجه می‌رسیم که فدراسیون با استفاده از ابزار دیپلماسی، موفق شد به تیم‌های ایرانی که در لیگ قهرمانان حضور داشتند کمک شایانی کند! آن هم درست در روزی که دادگاه عالی ورزش با درخواست ایران مبنی بر صدور دستور موقت بابت میزبانی بحرین مخالفت کرد!
مشخص نیست آنچه عزیزی خادم به عنوان ابزار دیپلماسی ادعا می‌کند و خود را در موفقیت‌های نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان شریک می‌داند، چرا در جای مهمتری که مستقیما مربوط به فدراسیون فوتبال است استفاده نکرد؟ در داستان میزبانی بحرین که حق مسلم تیم ملی ایران نادیده گرفته شد، دیپلماسی وجود نداشت؟ اصلا چرا سرپرست پرسپولیس وقتی تیمش به هندوستان رسید، از اینکه فدراسیون حداقل یک نامه برای وضعیت پرسپولیس به کنفدراسیون نزد به شدت گلایه کرده بود؟
بیشتر بخوانید:
عزیزی خادم شاید تصور می‌کند که در جایگاه رئیس فدراسیون فوتبال که از اعضای مجمع رای نسبتا خوبی گرفت، می‌تواند در جایگاه یک دیپلمات بدرخشد اما اگر قرار بود دیپلمات‌ها اداره فوتبال را بر عهده بگیرند، چه نیازی به حضور عزیزی خادم در این عرصه بود؟ مدیرانی مانند محمدجواد ظریف یا عباس عراقچی، چهره‌های دیپلمات کشورمان هستند و می‌شد از آنها برای ریاست فدراسیون فوتبال کمک گرفت و این قدر هم مزاحم عزیزی خادم و همراهانش در فدراسیون نشد تا آنها به زحمت نیفتند!
اگر فدراسیون خیلی در دیپلماسی پیشرفته بود و نزد کنفدراسیون فوتبال آسیا حرفش خریدار داشت که نباید گوا در شدیدترین حمله بی‌رحمانه ویروس کرونا به مردم هند، میزبانی لیگ قهرمانان آسیا را می‌گرفت. اگر رفتار دیپلماتیک فوتبال ایران در این فدراسیون، تا این اندازه قوی بود که آقای رئیس در رابطه با صعود نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان بیانیه‌ای را صادر می‌کند، چرا میزبانی انتخابی جام جهانی را برای ما ارمغان نیاورد؟ آیا در این ماجرای اخیر، دیپلماسی مدیران فوتبال ما کارکرد سابق را نداشت؟
بیشتر بخوانید:
