خبرورشی/ علی جوادی؛ ۱- پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا از وجود وحید امیری، احسان پهلوان و عیسی آل‌کثیر محروم بود و بازیکن جانشین هم برای آنها نداشت. اینها به دلیل هنر مدیریتی بود که پیش از این، علی علیپور، مهدی ترابی و شجاع خلیل‌زاده را از پرسپولیس فراری داد و مجوز جدایی بشار رسن را هم صادر کرد.

۲- میلیچ دو ماه حقوقش را نگرفت و برای این دیرکرد، به باشگاه نامه داد. بعد از این نامه به باشگاه رفت و پاسپورتش را خواست و خیلی راحت پاسپورتش را گرفت. غافل از آنکه این بازیکن با آن نامه می‌تواند یک پرونده انضباطی دیگر برای استقلال در فیفا بسازد.

۳- همه فکر می‌کنند دو میلیون دلاری که برای حضور پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان دریافت می‌کند، کلی از مشکلات آینده را حل خواهد کرد در حالی که چاهش از قبل کنده شده و نیمی از این پول باید به شکایت‌های کالدرون و بودیمیر داده شود و برانکو هم که بوی پول به مشامش خورده دوباره شکایتی جدید تنظیم کرده و شاید یک میلیون باقی‌مانده هم به برانکو تقدیم شود.

۴- مدیریت بر فدراسیون و مدیریت بر فوتبال باشگاهی ما کلاً مثل در و تخته‌ای است که کاملاً به هم می‌آید. همه چیز با هم جور است. پول‌هایی که با سختی فراوان به دست می‌آید به دلیل سوء یا فقدان مدیریت، خیلی راحت به باد می‌رود. چون پیش از این، مدیرانی بودند که فقط خودشان را می‌دیدند و برای صلاح خودشان دودمان دیگران را به باد داده‌اند. شعارهایی که هواداران مقابل در باشگاه‌ها می‌دهند به دلیل مدیریتی است که پیش از این حاکم بوده و اثرات آن دامن مدیران فعلی را گرفته و این فشارهای غیرطبیعی شاید موجب شود مدیران فعلی هم به دلیل احساسات حاکم، اشتباهاتی مرتکب شوند و این زنجیره همچنان ادامه دارد چون مدیران بالادستی نمی‌توانند وعده واگذاری سرخابی‌ها به بخش خصوصی‌ را عملیاتی و منطق باشگاهداری حرفه‌ای را حاکم کنند.