خبرورزشی/ مجید ابونوری؛ پرسپولیس در بازی با شارجه «ابن الوقت» بود و با ذهنی وقاد و هوشی سرشار، کلک حریف را کند. قدر این بازی را بدانید! این نتیجه! این گلهای زده و این فوتبالی مبتنی بر اوصول! از این زیباتر و باشکوه‌تر نمی‌شد.
شارجه که قبل از بازی با پرسپولیس، تیمی تیز و برنده بود، برابر شاگردان گل محمدی، به تیمی مندرس شده بدل گشته بود. این تشتت تاکتیکی، از خاصیت ماجراجویی ارتش سرخ در آسیا به دست آمده بود. نحوه بازی شارجه برابر پرسپولیس حالت مطیعانه‌ای داشت! چهره‌ای خفه و نگران! گنگی محضی در آنها ریشه دوانیده بود و این تیم را در سایه‌ای از بهت فرو برده بود.
پرسپولیس به اندازه یک فصل دوید و خوب بازی کرد. هیچکس وبال گردن هیچکس نبود! همه سر جای خود، درست و منظم! بدون هیچ رحم و شفقتی، با یک برنامه هدفمند، زمین و آسمان‌شان را غصب کردیم! اندیشه و افکارشان را مختل کردیم و صعودمان را فریاد زدیم!
بازی که آغار شد؛ دیدیم با دو چشممان که پرسپولیس عاقل‌تر و فهمیده‌تر بازی کرد! در پرسپولیس هیچگونه عمل انفرادی دیده نشد! روش و نتیجه بازی پرسپولیس با شارجه، مایه مباهات بود. باید تبریک گفت به تیمی به نام پرسپولیس! این نبرد در فضایی پر ازستاره دنبال شد! از دروازه تا نوک حمله!
هرچه از زمان بازی می‌گذشت، قوه تخیل گل‌محمدی و مردان فنی‌اش، به جهت‌های خوب متمایل می‌شد. از آن دست جهت‌هایی که برای ترساندن و شکست حریف و نجات دادن خودشان تمایل دارد. قوه تفکر مردان فنی پرسپولیس، خوش‌بین بود، خود را کنترل کرد و با آرامش خیال به پیش رفت. گل‌محمدی همانند یک «بندباز» مسافت و زمان را خوب محاسبه کرد و نتیجه‌اش را نیز گرفت.
