خبرورزشی/ اردشیر لارودی؛ حتی اگر رأی ما نیز بر این باشد که شفاف‌سازی و ابهام‌زدایی از چند و، چون‌های مربوط به استخدام مارک ویلموتس لازم است و باید در محضر مردم فوتبالدوست به انجامش اقدام کرد، اما نحوه برخورد‌ها که البته منشأ شخصی ندارد ولی انگار «پدرکشتگی» ریشه آن است، حکایت از این دارد که طرفین هیچ تفاوتی میان بتمرگ، بفرما و بنشین، قائل نیستند و امر لازمی که می‌توانست به «برنده» شدن مفهوم گسترده فوتبال منجر شود، نتیجه‌ای جز «بازنده-بازنده» به‌جا نمی‌گذارد!
نه آقای تاج که با شرکت در جلسه «محاکمه» مشکل اخیرش به یادمان آورد که:
... آن را که حساب پاک است، از محاسبه چه باک است!
کاری که می‌توانست یک بدعت و یک نقطه عطف باشد، به یقه گیری و سعی در توهین فروافتاد! تاج برنده نشد و فوتبال برتر هم در ذره‌بین انداختن به ابهاماتی چند که روشنگری درباره‌شان را لازم می‌دانست، توفیقی به دست نیاورد! هر دو طرف، در همه موارد، حرف حسابی هم اگر داشتند، بسیار بد ادا کردند! مثل همیشه!
روکم‌کنی، به‌جای روشنگری
یقه گیری با آقای تاج که دستش پر بود از کاغذ، خیلی به طول انجامید، اما فقط همین: ... مطول و بدون هدف! خیلی طولانی و دراز، بدون نتیجه، مگر آنکه منظور دو طرف را «روکم‌کنی» بدانیم!
نه آنکه مشت حریفت را باز کنی یا حریفت را با ضربات کلامی ساکت کنی و نه اینکه نکته تازه‌ای بر ابهامات قبلی بیفزایی! فقط صرف حضور مهدی تاج در این «سؤال و جواب» ها، نشان از نکته دارد که تاج، خود را از پیش بازنده نمی‌داند! و کاش بازی با واقعیت برای دستیابی به حقیقت، جای خود را به بازی اسف‌آور با لحظه‌ها نمی‌داد!
می‌توان چنین نتیجه گرفت که همه چیزمان باید به همه چیزمان بیاید و می‌آید! بدون سرسوزنی تعقل درباره حفظ حرمت فوتبال و بدون سرسوزنی تعهد درباره آنچه بر سر فوتبال می‌آوریم!
آقای تاج، یک فرصت خوب دیگر را از دست داد تا وزن فکری مشاورانش را که پشت صحنه هم حضور داشتند، نشان دهد! فوتبال برتر هم ثابت کرد: تلویزیون هم به کار‌های بزرگ، مرد کاردانی را نفرستاده بود!
امیر حرف خودش را می‌زند!
١٤،١٣ سال است، خارجی‌ها
امیر قلعه‌نویی در ماجرای ویلموتس، او حرف خودش را زد: ١٥ سال است آقایان مربی ایرانی را می‌زنند و با ایرانی‌ها، خوب تا نمی‌کنند!
نکته‌ای کلیدی در سخنان او در همه ١٤،١٣ سال اخیر وجود دارد! در عین حال، حضوری همیشگی هم دارد ولی از آنجا که از سال ٩٢-٩١ تا به‌حال، قهرمانی نیاورده است، اخیراً به‌فکر افتاده است که چرا؟
راستی که چرا؟ تیم‌های قلعه‌نویی، هم بازیکنان خوب دارد - و زیاد هم- و مشکلات مالی هم ندارند -این از درایت امیر است که جایی نمی‌خوابد که آب زیرش برود- پس چرا؟ در این ۷، ۸ سال چه اشکالی مزاحم توفیق تیم‌های امیر -تراکتورسازی، سپاهان، ذوب‌آهن، استقلال و... - شده است؟
اما حال که، مبارزه با ویروس کرونا در اولویت قرار دارد، تیم سپاهان چگونه در ٩ بازی بعدی، فوتبال خواهد کرد؟
***
فرهاد مجیدی، جواد نکونام و ساکت الهامی -تراکتور- می‌کوشند تا آب خوش از گلوی حریفان -سپاهان هم یکی از آنها- پایین نرود! ببینیم، سپاهان که تا اوج خودش فاصله معناداری دارد، چه می‌کند؟ یحیی که فعلاً فرار بزرگش را ادامه می‌دهد!
تجلیل از محمد صلاحی، تقدیر از خود فوتبال
در بین این همه خبر‌های بد که نگرانت می‌کند، خواندن نکته که از حرمت نگه‌داشتن و به‌جا آوردن احترام و رعایت اناف در حق یک بزرگ است، جانت را شاد می‌کند و روحت را صفا می‌بخشد!
اقدام مدیرعامل استقلال -احمد سعادتمند- که برای دیدار و ملاقات با محمد صلاحی، سرزده و بی‌خبر به خانه این مرد مو سفید کرده رفت، از آن دست کار‌های درجه اول است که نشان می‌دهد، هنوز وفای به عهد و شاد کردن «دلی» که با اندک صحبت شاد می‌شود، خریدار دارد!
فقط باید دانست که «محمد صلاحی» کیست و چه حقی بر گردن استقلال دارد و چه بزرگانی را برای این تیم پرورش داده و تربیت نموده تا در تشکر از آقای سعادتمند حق مطلب را ادا کرد که ایشان، خوب حق محمد صلاحی را به‌جا آورد! کاشف استعداد و پرورش‌دهنده مجید نامجومطلق، محسن گروسی، اصغر رضایی و...
***
تجلیل از محمد صلاحی، تجلیل از خود فوتبال، خود مربیگری و مردان استخوان خُردکرده این دایره است! تجلیل از صلاحی، تجلیل از امیر و پرویز ابوطالب، ناصر ابراهیمی، حسین لطفی، عارف سیدعلیخانی، قاسم پناهگر و ۵، ۶ باقی‌مانده دیگر است که تکرار ناشدنی‌اند!
نه آقای تاج که با شرکت در جلسه «محاکمه» مشکل اخیرش به یادمان آورد که:
... آن را که حساب پاک است، از محاسبه چه باک است!
کاری که می‌توانست یک بدعت و یک نقطه عطف باشد، به یقه گیری و سعی در توهین فروافتاد! تاج برنده نشد و فوتبال برتر هم در ذره‌بین انداختن به ابهاماتی چند که روشنگری درباره‌شان را لازم می‌دانست، توفیقی به دست نیاورد! هر دو طرف، در همه موارد، حرف حسابی هم اگر داشتند، بسیار بد ادا کردند! مثل همیشه!
روکم‌کنی، به‌جای روشنگری
یقه گیری با آقای تاج که دستش پر بود از کاغذ، خیلی به طول انجامید، اما فقط همین: ... مطول و بدون هدف! خیلی طولانی و دراز، بدون نتیجه، مگر آنکه منظور دو طرف را «روکم‌کنی» بدانیم!
نه آنکه مشت حریفت را باز کنی یا حریفت را با ضربات کلامی ساکت کنی و نه اینکه نکته تازه‌ای بر ابهامات قبلی بیفزایی! فقط صرف حضور مهدی تاج در این «سؤال و جواب» ها، نشان از نکته دارد که تاج، خود را از پیش بازنده نمی‌داند! و کاش بازی با واقعیت برای دستیابی به حقیقت، جای خود را به بازی اسف‌آور با لحظه‌ها نمی‌داد!
می‌توان چنین نتیجه گرفت که همه چیزمان باید به همه چیزمان بیاید و می‌آید! بدون سرسوزنی تعقل درباره حفظ حرمت فوتبال و بدون سرسوزنی تعهد درباره آنچه بر سر فوتبال می‌آوریم!
آقای تاج، یک فرصت خوب دیگر را از دست داد تا وزن فکری مشاورانش را که پشت صحنه هم حضور داشتند، نشان دهد! فوتبال برتر هم ثابت کرد: تلویزیون هم به کار‌های بزرگ، مرد کاردانی را نفرستاده بود!
امیر حرف خودش را می‌زند!
١٤،١٣ سال است، خارجی‌ها
امیر قلعه‌نویی در ماجرای ویلموتس، او حرف خودش را زد: ١٥ سال است آقایان مربی ایرانی را می‌زنند و با ایرانی‌ها، خوب تا نمی‌کنند!
نکته‌ای کلیدی در سخنان او در همه ١٤،١٣ سال اخیر وجود دارد! در عین حال، حضوری همیشگی هم دارد ولی از آنجا که از سال ٩٢-٩١ تا به‌حال، قهرمانی نیاورده است، اخیراً به‌فکر افتاده است که چرا؟
راستی که چرا؟ تیم‌های قلعه‌نویی، هم بازیکنان خوب دارد - و زیاد هم- و مشکلات مالی هم ندارند -این از درایت امیر است که جایی نمی‌خوابد که آب زیرش برود- پس چرا؟ در این ۷، ۸ سال چه اشکالی مزاحم توفیق تیم‌های امیر -تراکتورسازی، سپاهان، ذوب‌آهن، استقلال و... - شده است؟
اما حال که، مبارزه با ویروس کرونا در اولویت قرار دارد، تیم سپاهان چگونه در ٩ بازی بعدی، فوتبال خواهد کرد؟
***
فرهاد مجیدی، جواد نکونام و ساکت الهامی -تراکتور- می‌کوشند تا آب خوش از گلوی حریفان -سپاهان هم یکی از آنها- پایین نرود! ببینیم، سپاهان که تا اوج خودش فاصله معناداری دارد، چه می‌کند؟ یحیی که فعلاً فرار بزرگش را ادامه می‌دهد!
تجلیل از محمد صلاحی، تقدیر از خود فوتبال
در بین این همه خبر‌های بد که نگرانت می‌کند، خواندن نکته که از حرمت نگه‌داشتن و به‌جا آوردن احترام و رعایت اناف در حق یک بزرگ است، جانت را شاد می‌کند و روحت را صفا می‌بخشد!
اقدام مدیرعامل استقلال -احمد سعادتمند- که برای دیدار و ملاقات با محمد صلاحی، سرزده و بی‌خبر به خانه این مرد مو سفید کرده رفت، از آن دست کار‌های درجه اول است که نشان می‌دهد، هنوز وفای به عهد و شاد کردن «دلی» که با اندک صحبت شاد می‌شود، خریدار دارد!
فقط باید دانست که «محمد صلاحی» کیست و چه حقی بر گردن استقلال دارد و چه بزرگانی را برای این تیم پرورش داده و تربیت نموده تا در تشکر از آقای سعادتمند حق مطلب را ادا کرد که ایشان، خوب حق محمد صلاحی را به‌جا آورد! کاشف استعداد و پرورش‌دهنده مجید نامجومطلق، محسن گروسی، اصغر رضایی و...
***
تجلیل از محمد صلاحی، تجلیل از خود فوتبال، خود مربیگری و مردان استخوان خُردکرده این دایره است! تجلیل از صلاحی، تجلیل از امیر و پرویز ابوطالب، ناصر ابراهیمی، حسین لطفی، عارف سیدعلیخانی، قاسم پناهگر و ۵، ۶ باقی‌مانده دیگر است که تکرار ناشدنی‌اند!
