به گزارش خبرورزشی ، بختیار رحمانی، هافبک نفت آبادان هم یکی از بازیکنانی است که در طول دوران بازی خود حضور در تیم‌های مختلفی را تجربه کرده و جابجایی زیاد داشته است و قطعاً خاطرات تلخ و شیرین زیادی هم از این تیم‌ها دارد.

او در مورد انتقال جنجالی خود از تراکتور به پرسپولیس اظهار داشت: پروسه انتقام به استقلال خیلی شیرین بود و هیچ‌وقت آن روزها را فراموش نمی‌کنم. من از مدت‌ها قبل خیلی دوست داشتم که به استقلال بروم. در آنجا هم بازی کردم اما متاسفانه شرایطی پیش آمد که نتوانستم توانایی‌هایم را نشان دهم. پس از سه، چهار هفته از تیم ملی خط خوردم چون سر تمرین نرفته بودم. نمی‌خواهم بهانه بیاورم اما مسائلی در آن مقطع پیش آمد که هیچکدامش فوتبالی نبود. یک سری اتفاقات دست به دست هم داد و آن زمان چند اسم را در رسانه‌ها آوردند تا به نوعی من را از استقلال بیرون کنند و حواشی‌ مختلفی ایجاد کردند. برای مثال می‌گفتند در تمرینات باند درست کردیم.

وی افزود: درست نیست مسائل درون تیمی را بگویم. خدا می‌داند که من از هیچ چیز خبر نداشتم و در زندگی‌ام نیز از این کارها نکردم و اصلاً خوشم هم نمی‌آید در یک تیمی چنین مسائلی را ببینم اما وقتی سر تمرین می‌رفتم می‌دیدم که بازیکنان چند دسته شدند. ناخواسته من، کاوه و چند نفر از دوستان در زمین بودیم که به یکباره فردا در رسانه‌ها می‌نوشتند که این بازیکنان باند درست کردند. به جان بچه‌ام اصلا نمی‌دانستم چه خبر است. خیلی عجیب بود و هرچه به نیم‌فصل نزدیک می‌شدیم، فشارها بیشتر می‌شد. از طرف دیگر نتیجه هم نمی‌گرفتیم و فشارها روی من زیاد بود.

هافبک سابق استقلال در ادامه گفت: یک سری مسائل پیش آمد که من در چند مسابقه به میدان نرفتم و از این موضوع به شدت ناراحت شدم. احساس می‌کنم همان چند بازی که انجام دادم و بچه‌های تیم می‌دانند و البته جی‌پی‌اس تمرینات هم شاهد هستند، نشان می‌دهد که من و کاوه رضایی بهترین تمرینات را انجام می‌دادیم. فکر می‌کنم پس از دیدار با پیکان بود که این اتفاقات برای من پیش آمد و از ترکیب دور شدم، در دربی بازی نکردم و در چند مسابقه اصلاً حضور نداشتم.

رحمانی افزود: در دیدار با صبای قم بهترین بازی را انجام دادم و برنده شدیم و پس از آن سیاه جامگان را شکست دادیم اما در مشهد اصلاً دلیل تعویض شدنم را نمی‌دانستم که از این اتفاق ناراحت شدم. به خوبی کارم را در زمین انجام می‌دادم ولی احساس می‌کنم وقتی که می‌آمدم خودی نشان دهم تعویض می‌شدم. خدای ناکرده اصلاً نمی‌گویم که علی آقا (منصوریان) با من مشکلی داشت اما آنجایی که خودم احساس می‌کردم در حال پیدا کردن خودم بودم، تعویض می‌شدم یا بازی نمی‌کردم. از نیمکت‌نشینی در هم دربی بود که خیلی ناراحت شدم. در چند مسابقه مثل دیدار با تراکتور، صنعت نفت آبادان، گسترش فولاد و ... که فیلم‌های آن موجود است و خود علی آقا هم می‌گفت، عملکرد خوبی داشتم، اما متاسفانه در دقایق آخر مسابقاتی مثل نفت تهران، گسترش فولاد و... گل می‌خوردیم و علیه ما شعار می‌دادند. به قول مهدی رحمتی همه چیز سر ما شکسته می‌شد اما واقعا همه مقصر بودند.

وی در ادامه گفت: فشار زیادی روی من وجود داشت. بخشی از مصاحبه مسی را خواندم که گفته بود خانواده خیلی از فوتبال مهم‌تر است. من هم در آن مقطع در خانواده‌ام و مسائل زندگی شخصی دچار مشکل شده بودم. آن زمان ترجیح دادم به این شکل شود. علی آقا واقعاً مربی‌ای است که در کارش خیلی زحمت می‌کشد و خیلی سبک کارش را دوست دارم اما در آن مقطع از اتفاقاتی که رخ می‌داد ناراحت بودم. مثلاً می‌رفتم سر تمرینات و می‌دیدم علی آقا با چند نفر به گوشه زمین می‌رفت ولی من، کاوه و چند نفر دیگر در این طرف بودیم، ناراحت می‌شدم. یک روز جلوی مهدی رحمتی را گرفتم و گفتم این کارها چه چیزی است که مربی چند نفر را به گوشه زمین می‌برد ولی ما این طرف هستیم؟ داستان چه چیزی است و چه اتفاقی افتاده؟ خدا شاهد است که مهدی هم یا از چیزی خبر نداشت و یا من نمی‌گفت و من آخرش هم نفهمیدم جریان چه بود.

هافبک سابق استقلال در مورد جو تمرینات هم توضیح داد: اوایل تمرین علی آقا با چند بازیکن در گوشه زمین صحبت می‌کرد و با این اتفاق مسائلی که در رسانه‌ها گفته می‌شد را دامن می‌زدند. این مسائل را تا آن زمان ندیده بودم ولی طبیعی است که اتفاقات این چنینی در استقلال و پرسپولیس وجود داشته باشد. با این وجود چنین موضوعاتی را بخاطر اینکه ندیده بودم برایم سخت بود. خدا شاهد است یکی از کسانی که خیلی دوست داشت در استقلال بمانم، خودِ مهدی رحمتی بود. خواسته یا ناخواسته، باندبازی در تیم ما اتفاق افتاده بود و به هر حال ما را به آن سمت کشانده بودند.

رحمانی در مورد اینکه با نظر منصوریان جذب شده بود هم گفت: علی آقا من را به استقلال نیاورد و قبل از اینکه ایشان به این تیم بیاید، باشگاه من را می‌خواست. دوره‌ای هم که پرویز مظلومی سرمربیگری استقلال را بر عهده داشت، باشگاه خیلی به دنبال من بود. حتی در جریان کارهای سربازی‌ام قرار داشتند تا کمکم کنند، اما نشد.

وی در مورد پوشیدن پیراهن شماره هفت که مجیدی به تازگی با آن خداحافظی کرده بود هم توضیح داد: وقتی به باشگاه استقلال رفتم خدا شاهد است اصلا نمی‌دانستم شماره‌ام چند است و با باشگاه حرف‌هایم را زده بودم و وقتی هم علی آقا به استقلال آمد گفته بود که بختیار را می‌خواهم. به یکباره وقتی به باشگاه رفتم، با علی آقا در یک اتاق صحبت کردیم و به ما گفتند شماره 7 مانده و باید آن را بپوشی. سخت بود آن لباس را بپوشم چون مردم خیلی از آن بازیکن انتظار دارند و پیراهن کسی بوده که هواداران خیلی دوست‌اش دارند. خدا شاهد است که می‌خواستم شماره 11 را بپوشم و عاشق این شماره هستم اما به جابر انصاری این موضوع را گفتم که او تعویض شماره‌هایمان را قبول نکرد. یک شرایطی هم شد که مجبور شدم شماره 7 را بپوشم ولی در نهایت همه چیز به ضررم تمام شد.