فرهاد اشراقی؛ بر خلاف نیکبخت‌واحدی معتقدم بهترین شغل دنیا فوتبالیست بودن است، به خصوص در ایران که فوتبالیست‌های معمولی (توجه کنید، معمولی نه امثال مجتبی محرمی، مجید نامجومطلق، علی کریمی و...) راحت می‌توانند سالی ۱۵ میلیارد تومان قرارداد ببندند. همین چند روز قبل یک بازیکن کاملاً معمولی که تیمش روی حفظ او تردید داشت، به یک تیم متمول رفت و برای سه سال قرارداد ۵۰ میلیاردی بست! اگر این پول‌ها را نابغه‌های فوتبال ایران می‌گرفتند حرفی نبود اما ۵۰ میلیاردها به جیب کسانی می‌رود که هنر خاصی هم ندارند.
ماجرا خیلی ساده و تکراری است. باشگاه‌ها چون دولتی هستند پول بیت‌المال را راحت خرج می‌کنند و متأسفانه جایی هم جوابگو نیستند. شک نکنید که اگر مالک باشگاه می‌خواست از جیب هزینه کند ۵۰ میلیارد که هیچ، ۵ میلیارد هم به یک بازیکن معمولی نمی‌داد اما چون معلوم نیست تا کی هست و باید جوابگوی هواداران هم باشد از این پول‌ها می‌دهد تا به اصطلاح بمب بترکاند! حالا بماند که یک زمانی فتح‌ا...زاده با خرید هاشمی‌نسب از پرسپولیس بمب می‌ترکاند ولی بمب‌های امروزی ترقه هم نیستند!
به طور حتم گرانی فوتبالیست‌ها از این هم که هست بیشتر می‌شود. اگر امسال سقف قرارداد در ظاهر (توجه کنید در ظاهر) ۱۲ میلیارد است سال آینده ۴۰ میلیارد می‌شود و زور هیچ‌کس هم به مدیر برنامه‌ها نمی‌رسد. این روندی است که از سال‌ها قبل شروع شده و مطمئن باشید که هر وقت ماشین‌های بی‌کیفیت داخلی به قیمت ۲۰ و ۳۰ میلیون برگشتند، قیمت فوتبالیست‌های معمولی هم به قیمت‌های ۱۰ سال قبل برمی‌گردد.
