به گزارش خبرورزشی، مرتضی کرمانی مقدم از جمله بازیکنان مطرح پرسپولیس و تیم ملی در دهه ۶۰ و نیمه اول دهه ۷۰ بود. او دهم دی سال ۱۳۹۱ مصاحبه خواندنی با خبرورزشی انجام داد که چکیده حرف‌هایش دوباره برای شما عزیزان به رشته تحریر درآمده است:
- مرتضی کرمانی مقدم هستم ولی چون علی پروین زبانش نمی‌چرخید تا من را مرتضی صدایم کند به من گفت مجتبی.
- جام ملت‌های ۱۹۸۸ قطر اولین تورنمنت مهم من در زندگی بود. همان مسابقاتی که مرحوم دهداری کاری کرد تا به کره جنوبی ببازیم و تحت عنوان تیم دوم صعود کنیم! هنوزهم نمی‌دانم چرا پرویزخان دست به چنین کاری زد چون اگر در نیمه نهایی با چین بازی می‌کردیم، قطعاً این تیم را می‌بردیم و به فینال می‌رسیدیم. با یک مساوی برابر کره جنوبی صدرنشین گروه می‌شدیم اما آقای دهداری ذخیره‌ها را به میدان فرستاد و سه بر صفر شکست خوردیم.
- در بازی مرحله نیمه نهایی جام ملت‌های ۱۹۸۸ عربستانی‌ها فقط یک موقعیت داشتند که آن هم به گل تبدیل شد ولی ما موقعیت‌های زیادی داشتیم که گل نزدیم. در آن مسابقه گل زدم ولی داور انگلیسی آن را قبول نکرد. بعداً مشخص شد گل من کاملاً سالم بود و آفسایدی در کار نبود.
-خدا سیروس قایقران را رحمت کند. حق او هم فوتبال ایران خورده شد. سیروس دست خیلی‌ها را گرفت ولی در سال‌های آخر که وضعش خراب شد کسی دستش را نگرفت.
- جام ملت‌های ۱۹۹۲ هیروشیما به نوعی بدترین خاطره زندگی من شد. بازی با ژاپن که با شکست تیم ملی همراه شد و جمال الشریف داوری عجیب و غریبی کرد. اصلا فکر کنم این داور از تیم‌های ایرانی بدش می‌آمد. در پایان آن مسابقه یک سال محرومم کردند و بازی با ژاپن به آخرین مسابقه ملی برایم بدل شد.
- بعد از اینکه در دربی دی سال ۷۴ پیراهن پرسپولیس را پاره کردم، من را از پرسپولیس کنار گذاشتند و به کشاورز رفتم. فوتبالم هم همانجا تمام شد.
-در بازی پرسپولیس- پاس به خواست علی پروین حمید استیلی را به شکل بدی زدم. استیلی خشن بازی می‌کرد و یک بار علی آقا را زده بود. پروین به من گفت: "امروز اجازه نده بیشتر از ۱۰ دقیقه در زمین باشد" من هم او را چنان زدم که با آمبولانس از ورزشگاه بیرون بردند! البته استیلی بازیکن خوبی شد و احتمالاً همان لگد من باعث شد تا پیشرفت کند. به همین خاطر باید مدیونم باشد!
- مجتبی محرمی قدر خودش را ندانست و اذیت هم شد. او می‌توانست در فوتبال اروپا بازی کند چون بازیکن کاملی بود. من و مجتبی جوان بودیم و اشتباهاتی کردیم ولی تا پایان عمرمان که نباید چوب آن اشتباهات را بخوریم.
