به گزارش خبرورزشی، مدیران ورزشی در ایران معمولا کارنامه قبولی نمی‌گیرند. از مدیران فدراسیون‌های مختلف گرفته تا باشگاه‌ها...شاید در فوتبال به دلیل پیگیری بیشتر رسانه‌ها و محبوبیت زیاد این رشته بین مردم، گاف‌های مدیریتی نمایان تر باشد اما واقعیت این است که ضعف مدیریت به وضوح در همه جای ورزش ایران دیده می‌شود.
درواقع اگر بگوییم هیچ رئیس فدراسیونی در تاریخ ورزش کشور نبوده که فدراسیون را در پایان مدت چهار ساله ریاستش و یا در اواسط کار به دلیل برکناری، صندلی ریاستش را بدون بدهی به جانشین خود یعنی سرپرست بعدی تحویل نداده است سخنی به گزاف نگفته ایم. مثل یکی از رییس فدراسیونها که به تازگی با ۳۲ میلیارد تومان بدهی فدراسیون را تحویل سرپرست داده است.
متاسفانه در سال‌های اخیر سوء مدیریت به شدت و به وضوح یقه ورزش ایران را گرفته و انگار حالا حالاها به دلیل نبود نهادهای نظارتی قاطع قرار نیست از سر آن رخت بندد و مسئولان وزارت هم چون اکثر قریب به اتفاق روسای فدراسیون همان معاونین و مدیران آن هستند، دلیل ندارد صدایش را در بیاورند. متاسفانه تا بحال هیچ رئیس فدراسیونی به دلیل بدهی میلیاردی مواخذه نشده و تا کنون هیچ رئیس و مدیر ورزشی بخاطر ضرر و زیانی که بخاطر تصمیمات اشتباهشان به ورزش زده اند باز خواست نشده اند تا بالطبع امیدی به قطع این رویه در ورزش نداشته باشیم.
در واقع این بدهی‌های میلیاردی در همان فدراسیون‌هایی به وجود می‌آید که فعال هستند و با انواع و اقسام دوره‌های آموزشی مربیگری، داوری و اهدای حکم، اسپانسرهای میلیاردی می‌گیرند و اتفاقا بودجه‌های خوبی هم از سوی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک دریافت می‌کنند ولی اینکه چه اشکالی در اجزای کار وجود دارد که بازهم بدهی میلیاردی باقی می‌گذارند جای تعجب دارد.
به نظر می‌رسد وزارت ورزش وجوانان و مسئولان نظارتی می‌بایست نظارت و حتی دخالت مستقیمی در هزینه کرد فدراسیونها داشته باشند چرا که در غیر اینصورت در آینده‌ای نزدیک شاهد ورشکستگی مطلق بسیاری از فدراسیونها خواهیم بود هر چند همین الان هم برخی فدراسیونها ورشکسته‌اند.
بدون تردید نظارت دقیق تر نهادهای نظارتی و بخصوص وزارت ورزش وجوانان تاثیر مستقیمی در توقف روند این باقی گذاشتن بدهی‌های میلیاردی خواهد داشت که در غیر اینصورت باید فاتحه ورزش را خواند. ورزشی ورشکسته که هر رئیس و سرپرستی می‌آید و می‌رود، میلیاردها تومان بدهی روی دست نفر بعدی گذاشته، بدون اینکه حتی احضار و بازخواست شود.
