علی فتح‌الله‌زاده یازدهم آبان سال ۱۴۰۰ حرف‌های تندی را در گفت‌وگوی اختصاصی خود با خبرورزشی بر زبان آورد. مصاحبه‌ای که خواندن خلاصه آن حتی پس از گذشت ۳ سال همچنان جذابیت خاصی دارد:
- وقتی مدیرعامل یک باشگاه نمی‌داند تا چه زمانی سر کار است، قطعا طرح‌های بلندمدت او به نتیجه نمی‌رسد. خود من زمین کمپ حجازی را دهه ۷۰ گرفتم و سال ۸۷ کلنگ آن را بر زمین زدم ولی چند ماه بعد کنارم گذاشتند. اگر مانده بودم و این پروژه را تکمیل می‌کردم، آن را می‌فروختم و برای استقلال یک ورزشگاه اختصاصی ایجاد می‌کردم. در دوره آقای سعیدلو یک زمین مناسب داخل اتوبان تهران- کرج پیدا کرده بودم تا برای استقلال ورزشگاه ۳۰٬۰۰۰ نفره بسازم ولی متاسفانه این طرح پس از کنار رفتن من به نتیجه نرسید.
- قبل از روی کار آمدن آقای آجرلو در استقلال بحث‌هایی در مورد پیشنهادات مالی مطرح‌شده پیرامون تیم امید این باشگاه و ارتباطات غیرشفاف مالی مطرح شد. این‌که چرا چنین اتفاقاتی رخ داد نکته‌ای است که دستگاه‌های نظارتی باید در مورد آن تحقیق کنند ولی وقتی یک باشگاه بی در و پیکر باشد و مدیران قوی در آن حضور نداشته باشند، شرایط آکادمی آن هم از این بهتر نمی‌شود.
- من با استقلال قهرمان لیگ برتر و جام حذفی شدم، به نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا هم رسیدم؛ سابقه نایب قهرمانی و کسب عنوان سومی با استقلال در آسیا را نیز دارم اما پاداش همه این کارها چه بود؟ پاداش همه این قهرمانی‌ها و افتخارات من با استقلال کاری بود که دوستان انجام دادند و در نهایت موجب احضارم به دادگاه برای ارائه توضیحات پیرامون هزینه‌های انجام‌شده در استقلال شد.
- استقلال در آخرین ماه‌های حضورم در این باشگاه با ۶۲میلیارد تومان قهرمان لیگ برتر شد و به نیمه نهایی لیگ قهرمانان هم رسید ولی بعد از من آقایان ۹۰۰ میلیارد تومان خرج کردند و نه تنها هیچ‌کدام از افتخارات دوره فتح‌الله‌زاده را به دست نیاوردند بلکه فقط یک بار قهرمان جام حذفی شدند. نکته اینجاست که بابت چنین هزینه‌ای مؤاخذه هم نشدند.
- در دوران قبل از مصطفی آجرلو گاهی اوقات مدیرانی را برای استقلال انتخاب می‌کردند که حتی در حد محلات هم نبودند.
