به گزارش خبرورزشی به نقل از ایسنا؛ جلیل ناصری در مورد تصمیم خود برای خداحافظی از دوومیدانی گفت: بخاطر بی‌توجهی مسئولان خداحافظی کردم. در منطقه محروم استان ایلام هستم. قرار بود ۲۹ مهر به قهرمانی آسیا بروم که ما را نفرستادند، قبل از آن هم نه اردویی گذاشتند و نه هزینه‌ای کردند. ۱۵ سال است که برای دوومیدانی زجر می‌کشم، الان شغل و درآمدی ندارم و مجبورم کارگری کنم. با چه امیدی ادامه بدهم؟ به چه دردم می‌خورد که دوومیدانی را پنج سال دیگر هم ادامه بدهم؟ از زندگی عقب می‌افتم.
او ادامه داد: کارگری کنم از ورزش و این بی‌توجهی بهتر است. من تازه ازدواج کرده‌ام اما بخاطر نداشتن شغل ودرآمد زندگی‌ام در حال پاشیدن است. نه می‌توانم هزینه ورزشم را دربیاورم و نه هدفی داشته باشم، پس بهتر است کنار بگذارم و دنبال زندگی‌ام بروم. هیچ امیدی برای ادامه دادن ندارم. کاش زودتر ورزش را کنار می‌گذاشتم.
ناصری در واکنش به اینکه فدراسیون اعلام کرده هنگ‌کنگ ویزا را دیر صادر کرده است، بیان کرد: ما دو ماه پیش ورودی آسیا را کسب کردیم، یعنی این دو ماه نتوانستند ویزا بگیرند؟ در این دو ماه یک اردو هم برای ما نگذاشتند، حتی یک روز قبل از مسابقه هم زنگ نزدند بگویند اعزام نمی‌کنیم. هیچ کاری نکردند. انگار نه انگار ما عمر و جوانی‌مان را برای این ورزش می‌گذاریم.
ملی‌پوش دوومیدانی با بیان اینکه ۱۰ بار برای استخدام به جاهای مختلف رفتم اما جواب رد دادند، ادامه داد: یعنی این همه مدال آسیایی ارزش نداشت که من را سر کار ببرند؟ وزارت ورزش، فدراسیون دوومیدانی، استانداری و فرمانداری رفتم و نامه هم بردم. تا الان پنج نماینده عوض شده و هر کدام که رفته‌ام جواب رد داده‌اند. فقط بلدند شعار بدهند و موقع مدال گرفتن عکس یادگاری بگیرند. من ۶ مدال آسیایی، ۱۲ مدال بین‌المللی و یک گونی مدال مختلف دارم اما شب‌ها نگهبانی می‌دهم و روزها جوشکاری می‌کنم.
او ادامه داد: هر سال جزو تیم ملی بودم و سالی دو بار ورودی آسیایی گرفتم. همیشه هم با هزینه خودم بوده اما هیچ وقت رسیدگی نشده است. تنها در صورتی به دوومیدانی برمی‌گردم که یک شغل با درآمد خوب داشته باشم و برای بازی‌های آسیایی از دو سال قبل حمایتم کنند.
ناصری در پاسخ به این سوال که احسان حدادی چه کاری برای شما انجام داده است، بیان کرد: فعلا که کاری نکرده است. لیگ را هم به زور برگزار کرد، حتی نتوانست یک اسپانسر هم برای این مسابقات پیدا کند.
