بلافاصله پس از زلزله تلخ بم این بحث مطرح شد که جامعه فوتبال ساختن بخشی از تاسیسات ورزشی این شهر زلزله‌زده را بر عهده خواهد گرفت. چند ماه پس از آن اتفاق، تیم ملی فوتبال آلمان موافقت کرد تا برای برگزاری یک دیدار دوستانه به ایران سفر کند و عواید حاصل از آن صرف کمک به ساختن ساختارهای ورزشی بم شود.
این اتفاق جنبه واقعیت به خود گرفت و هجدهم مهر سال ۱۳۸۳ شاهد تقابل ایران و آلمان در ورزشگاه آزادی بودیم. یک مسابقه فراموش‌نشدنی که اگرچه با پیروزی دو بر صفر ژرمن‌ها به پایان رسید اما ملی‌پوشان ایران با هدایت برانکو ایوانکوویچ انصافا نمایش خوبی ارائه کردند.
یورگن کلینزمن و میشائیل بالاک سرمربی و ستاره آن‌زمان فوتبال آلمان نیز پس از بازگشت به کشورشان از استقبال ایرانی‌ها تقدیر کرده و آن را یک اتفاق بی‌نظیر توصیف کردند.
نکته دیگر در مورد بازی ایران و آلمان، مطرح شدن بحثی پیرامون علی دایی بود که البته مورد موافقت خود او قرار نگرفت و مقامات فدراسیون هم ترجیح دادند روی آن چندان مانور نکنند. پس از پایان جام ملت‌های ۲۰۰۴ که تابستان سال ۸۳ برگزار شد و تیم ملی ایران به مقام سومی دست پیدا کرد، گروهی از رسانه‌ها و پیشکسوتان فوتبال کشورمان تاکید داشتند بهتر است علی دایی از تیم ملی خداحافظی کند و بازی با آلمان بهترین فرصت برای انجام چنین کاری تلقی می‌شود اما شهریار تاکید کرد هیچ تصمیمی در آن مقطع برای خداحافظی ندارد و فدراسیون نیز قضیه را اصلا با آلمانی‌ها مطرح نکرد تا ماجرا به بایگانی برود.
همچنین فرانتس بکن باوئر قیصر فوتبال آلمان و یکی از اسطوره‌های فوتبال جهان نیز برای این مسابقه تحت عنوان مفسر تلویزیون آلمان به تهران سفر کرد و همین مسئله نشان‌دهنده اهمیت بازی مذکور بود.
