تیم ملی فوتبال کشورمان اوایل مهر سال ۱۳۶۵ پس از ناکامی مقابل کره جنوبی در مرحله یکچهارم نهایی بازیهای آسیایی ۱۹۸۶، با یک اتفاق بسیار بزرگ مواجه شد که حکم سرفصلی تاریخی در فوتبال ما پیدا کرد. اتفاقی که هنوز هم در مورد آن صحبت میشود و البته روایتهای مختلفی در مورد ماجرا وجود دارد.
بیانیه علیه سرمربی تیم ملی
اختلافات میان ستارگان تیم ملی و مرحوم پرویز دهداری سرمربی وقت این تیم پیش از آغاز بازیهای آسیایی ۱۹۸۶ نمودار شده بود و طرفین تا پایان کار تیم ملی در آن مسابقات به هر طریق ممکن فضا را آرام نگه داشتند اما بعد از حذف تیم ملی، همه چیز در یازدهم مهر سال ۱۳۶۵ مثل یک آتشفشان نمایان شد.
ملیپوشان کشورمان که با مرحوم دهداری و یکی از دستیارانش مشکل جدی داشتند، هنگام بازگشت به تهران در درون هواپیما بیانیهای علیه سرمربی تیم ملی منتشر کرده و طی آن با انتقاد از رفتار مرحوم دهداری با صراحت اعلام کردند تا وقتی او هدایت تیم ایران را بر عهده داشته باشد، دیگر حاضر نیستند برای تیم ملی بازی کنند! بیانیه و امضای ملیپوشان در رسانههای ورزشی آن زمان ایران منتشر شد و با عنوان «استعفای ۱۴ نفره» شناخته میشود. بیانیهای که امضای ستارگان بزرگ استقلال و پرسپولیس در آن به چشم میخورد؛ از اصغر حاجیلو، شاهین و شاهرخ بیانی و عبدالعلی چنگیز گرفته تا بهروز سلطانی، ناصر محمدخانی، حمید درخشان و محمد پنجعلی.
البته بعدا فرشاد پیوس، محمدحسن انصاریفرد و سیروس قایقران امضای خود را پس گرفته و به تیم ملی برگشتند.
حمایت فدراسیون از دهداری
در آن مقطع نصرالله سجادی رئیس فدراسیون فوتبال بود و بسیاری از اهالی فوتبال تصور میکردند دهداری کنارهگیری میکند ولی سرمربی تیم ملی چنین کاری نکرد و نصرالله سجادی هم پای او ایستاد. دهداری وظیفه پیدا کرد تا یک تیم ملی جدید بسازد و همین مسئله زمینه برای معرفی بازیکنانی همچون احمدرضا عابدزاده، جواد زرینچه، صمد مرفاوی و مجتبی محرمی را به فوتبال ایران فراهم کرد.
مشکل مربی بود نه سرمربی
شاهرخ بیانی یکی از امضاکنندگان آن بیانیه معروف سالها بعد در گفتوگو با خبرورزشی پیرامون ماجرای استعفای ۱۴ نفره به ما گفت: واقعیت امر این بود که یکی از دستیاران مرحوم دهداری به نوعی در تشدید اختلافات نقش موثری ایفا میکرد و مشکل اغلب بچهها با او بود نه خود پرویزخان. البته آقای دهداری طرف دستیارش را گرفت و در نهایت آن ماجراها به وقوع پیوست.