به گزارش خبرورزشی، یکی از بحث های عجیب در تیم ملی ایران، مقایسه مع الفارق بعضی ها با علی دایی است؛ آن هم بازیکنانی که چند صباحی می درخشند، از لیگ ایران جدا می شوند و سر از تیم های خارجی در می آورند. انصافا کدامیک از بازیکنانی که در حال حاضر، ستاره های تیم ملی هستند کوچک ترین شباهتی به دایی دارند؟
بازیکنانی که ما در ترکیب تیم ملی می بینیم، چه همین ها که فعلا شاگرد قلعه نویی هستند و چه افرادی که پیشتر در اردوها حضور داشتند، هیچ ربطی به دایی ندارند؛ چون این چهره خاص فوتبال ما «خستگی ناپذیر» بود و به سادگی سیراب نمی شد.
دایی حتی وقتی از لیگ ایران به قطر رفت و سپس در بوندس لیگا دیده شد، همان دایی همیشگی بود. همان علی دایی که برای بازی در تیم ملی عطش و حرارات داشت؛ حتی بایرن مونیخ هم نتوانست سقف آرزوهای دایی را تکمیل کند.
او برای حضور در اردوهای ملی، اصرار داشت. برای اینکه به عنوان نفر اول در تمرینات حاضر شود، با دیگران مسابقه می گذاشت. برای اینکه نفر آخر از زمین تمرین خارج شود، شرط داشت. دایی از ملی پوش شدن خسته نمی شد. از اینکه با همه وجود در تمرینات و مسابقات حضور داشته باشد، ول کن معامله نبود.
همین ویژگی های دایی در آن دوران باعث شده بود تا منتقدان به او حمله کنند؛ خیلی ها خواستار خداحافظی دایی از تیم ملی بودند اما برای او این حرف ها هیچ اهمیتی نداشت. دایی مقابل کره و ژاپن همان داییِ دیدار با مالدیو بود. او ظرفیت و گنجایشی غیرقابل توصیف برای حضور در تیم ملی داشت. دایی مثل خیلی ها نبود که کارش پس از چند سال حضور بی وقفه در تیم ملی به پایان برسد.
این روزها اما بی تعارف وقت خداحافظی با بعضی ها در تیم ملی است. آنها به آخر خط رسیده اند؛ چون نه تنها در این سال ها مثل علی دایی نشدند که بابت حضور در بازی های ملی، به سقف آرزوهایشان رسیدند؛ و این یعنی پایان ماجرا...
بیشتر بخوانید: علی دایی: همیشه به عشق ایران نفس می‌کشیم
