به گزارش خبرورزشی، نخستین حریف ما در مرحله نهایی مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ کشوری از آسیای میانه است که اتفاقاً به حکم قرعه مهمان ماست. قرقیزستان که تا ۳۰ سال قبل اصلاً وجود نداشت و تا ۱۰ سال قبل در فوتبال ظهور و بروزی نداشت و همین حالا هم جز کشورهای در حال پیشرفت در این رشته است. همه این‌ها یعنی قرار نیست از قرقیزستان در خانه خود بترسیم! کشوری که در چهار تقابل قبلی خود برابر تیم ملی ما چهار شکست را پذیرا شده، ۲۱ گل خورده و فقط ۲ گل زده است. کشوری که در نخستین و تنها میزبانی خود از تیم ملی ما در خود بیشکک ۵ گل از ایران خورد، آن هم نه سال‌های دور بلکه همین بهار سال قبل! یعنی درست ۱۴ ماه و ۲۰ روز پیش (۲۶ خرداد ۱۴۰۲).
البته که این صحبت‌ها به معنی دست کم گرفتن حریف نیست. صرفاً برای روشن شدن حقیقت است و اینکه قرار نیست پیروزی پرگل احتمالی ما مقابل قرقیزستان تبدیل به یک دستاورد تاریخی بزرگ شود. اگر ما در اصفهان یا در هر جای کشورمان قرقیزستان را هم نبریم، پس همان بهتر که در فوتبال را تخته کنیم! یک نکته جالب اینکه از چهار تقابل قبلی ما مقابل این کشور ۵۰ درصد، یعنی نیمی از بازی‌ها در همین میدان یعنی مقدماتی جام جهانی بوده است. دو بازی اول ما در دهه ۹۰ میلادی و سال ۱۳۷۶ برابر قرقیزستان در مسیر رسیدن به جام جهانی ۱۹۹۸ بود، البته در دور اول گروهی چرا که این کشور توان رسیدن به دور نهایی مقدماتی را نداشت!
در بازی اول، چهارشنبه ۱۴ خرداد ۱۳۷۶ در ورزشگاه عباسیون دمشق (آن زمان بازی های رفت و برگشت به صورت مجتمع برگزار می شد، بازی‌های رفت در کشور سوریه و بازی‌های برگشت در ورزشگاه آزادی تهران) ایران ۷-۰ برد. برای تیم مایلی کهن کریم باقری (۲-یکی پنالتی) علی دایی، فرهاد مجیدی (۲) مهرداد میناوند و علی موسوی گل زدند. بازی دوم را ایران در ورزشگاه آزادی ۳-۱ برد. دوشنبه ۱۹ خرداد ۱۳۷۶ منصوریان، کریم باقری و خداداد عزیزی گل زدند تا ایران هر ۶ امتیاز را از قرقیزستان بگیرد. بازی سوم دو کشور دوستانه بود و بازی چهارم در جام کافا که سال قبل برگزار شد. اولی را تیم کی روش ۶-۰ برد و دومی را قلعه نویی ۵-۱ و میبینید که همه بردهای ما پرگل هم بوده است.
و حالا پنجمین تقابل دو کشور نیز دوباره در مسیر یک جام جهانی دیگر است. این بار قرقیزستان به پشتوانه درخشش در نخستین حضور خود در جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۳ قطر با اعتماد به نفس بهتری به میدان می‌آید. حالا آنها برای اولین بار و البته به لطف ۴۸ تیمی شدن جام جهانی به دور نهایی و امکان رقابت با ابرقدرت‌های آسیا رسیده‌اند. این اعتماد به نفس را نباید دست کم گرفت. قرقیزها می‌خواهند همان طور که در جام ملت‌ها و نخستین حضور، نام خود را در تاریخ کشورشان جاودانه کردند در اولین تجربه رسیدن به جام جهانی هم کاری کنند کارستان تا در تاریخ کشور خود به عنوان یک سمبل و نماد جاودانه شوند.
یعنی آنها می‌آیند که با تمام وجود و با جان و دل بازی کنند اما همین حرف هم باز به معنی ترسیدن از حریف و احتمال نبردن ما نیست!
