باشگاه فرهنگی ورزشی شنیدهاید؟ مجتبی جباری ستاره فرهنگی ورزشی ایران است و به همین خاطر دومین قسمت از برنامه قهرمان مردم به مجتبی جباری اختصاص دارد.
مجتبی جباری فوتبالیستی است که می توانست پولش را به سمت هر بیزنسی که می خواهد روانه کند اما دغدغه اش فرهنگ و بالا بردن سرانه مطالعه است. همانطور که خودش می گوید دوست دارد وقتش را صرف کاری کند که بداند برای جامعه اثرگذاری دارد.
ویدیو و متن کامل برنامه قهرمان مردم طی روزهای آتی تقدیم شما مخاطبان خبرورزشی می شود اما پیش از آن از شما می خواهیم تماشاگر بخش هایی کوتاه از گفتگوی من (سامان خدائی) با مجتبی جباری باشید.
از کرنش نکردن و سکوت نکردن گفتید، ما این رفتار را از چهره هایی مانند مجتبی جباری دیده ایم که اهل کتاب و فرهنگ بوده اند. به طور مثال، پیش از شما حمید علیدوستی چنین شخصیتی داشت یا علی دایی تحصیلات دارد و با کتاب و مطالعه سر و کار دارد. یعنی در فوتبالیست هایی که مردم را از فوتبال بیزار نمی کنند، بلکه باعث علاقه جامعه به فوتبال می شوند و آن فرهیتگی را دارند، فوتبالیست هایی از جنس فرهنگ و مطالعه هستند اما چرا این اندازه کم است تعداد شما؟ مثلا ما می توانیم این فوتبالیست ها را بشماریم، مجتبی جباری، جلال طالبی، علی دایی، حمید علیدوستی و ...
ببینید، آنهایی که از خودشان رفتار بد نشان می دهند را باید ببینید با چه کسانی نشست و برخاست می کنند. رفیق صمیمی و نزدیک آنها کیست. من اصلا یک چیزی را نمی فهمم چرا اینها وقتی به یکجایی می رسند گروهی حرکت می کنند. با یکسری آدم می روند و با یکسری آدم بیایند. من اصلا نمی توانم یک نفر را کنار خودم تحمل کنم، اصلا این چه کاری است؟ و آن آدمی که کنار خود دارند حتما به لحاظ درک و شعور باید پایین تر از خودشان باشد. جای اینکه یک آدمی کنار خود بگذارند که بداند و بلد باشد. جایی که نیاز باشد ترمز این آدم را بکشد. بگوید مثلا این کارت نابجاست. باید بهتر از تو بداند و کمکت کند.
همین می شود که من حمید علیدوستی را خیلی بیشتر اینجا (کتابسرای راوی) می بینم. لطف می کند و بسیاری اوقات به ما سر می زند. او خیلی جلوتر از خیلی افراد است. برای خودش زندگی می کند، برای اینکه خودش آدم بهتری باشد، برای اینکه خودش لذت ببرد. ما این کارها را انجام نمی دهیم که به دیگران بگوییم بیشتر می دانیم، نه! تمام این رفت و برگشت ها به این خاطر است که خودت را تبدیل به آدم بهتری کنی، حواست به خودت باشد. خیلی کار مهم و سختی هم است.
فوتبال هم مثل یک اتفاق است دیگر. همه چیز آدم که نیست. باید بتوانی بدون فوتبال هم زندگی کنی، در تنهایی از خودت رضایت داشته باشی و با خودت کنار بیایی. اگر همه شخصیت تو را آن فوتبال و هوادار شکل بدهد واقعا اتفاق بدی است و اتفاق خوبی نیست. بعضی ها می بینم سالیان سال از فوتبال شان گذشته اما هنوز درگیر و غرق این اتفاق هستند. اگر برای شان خوب پیش نرود زمین می خورند و خوب پیش برود مغرور می شوند.