اوکراین یکی از کشورهای بیرون آمده از دل اتحاد جماهیر شوروی سابق بود. وسیع‌ترین کشور دنیا که سیطره عجیب و غریبی بر کشتی و خیلی رشته‌های دیگر داشت، در سال ۱۹۹۱ به شکل رسمی به ۱۵ کشور تجزیه شد و پس از المپیک ۱۹۹۲ بارسلون، دیگر هر کدام از این ۱۵ کشور با پرچم و سرود خود وارد مسابقات کشتی شدند.
این اتفاق برای سایر کشورهای مدعی کشتی در دنیا بد بود، چون قبلاً مجبور بودند فقط با یک قهرمان روس کشتی بگیرند اما حالا نفرات اول تا پانزدهم این کشور بین جمهوری‌های مختلف تقسیم می‌شدند! در دهه‌های بعدی و هزاره سوم کسانی که از این فهرست دور می ماندند سر از سایر کشورهای اروپایی، آسیایی یا حتی آمریکای لاتین در می‌آوردند.
نتیجه این می‌شود که حالا می‌بینید، یکی با پرچم بحرین قهرمان جهان می‌شود، دیگری با آلبانی و حتی کشورهای اروپایی مثل آلمان یا بلغارستان هم کشتی‌گیر روس در ترکیب خود دارند.
اما قصه ما و این کشور تازه تاسیس از همان دهه نود میلادی شروع شد، آلبروس تدیف که قهرمانان ما را برد و تک ستاره های دیگر تا این که در المپیک و فینال، اولین بار علیرضا دبیر در فینال وزن ۵۸ کیلو المپیک ۲۰۰۰ سیدنی مقابل یک اوکراینی قد بلند با دست و پای کشیده قرار گرفت.
خوشبختانه مدال طلا سهم ما شد و از آن به بعد هر وقت یک کشتی‌گیر اوکراینی در فینال المپیک به قهرمان ما برخورد کرده کفه ترازو به نفع کشور ما سنگین بوده است.
ولی وسط همه این اتفاقات، سرنوشت و قسمت یک قهرمان اوکراینی از همه جالب‌تر است. ما در ایران قهرمانی به نام عسکری محمدیان داشتیم که در دو المپیک ۱۹۸۸ سئول و ۱۹۹۲ بارسلون در دو وزن ۵۷ و ۶۲ کیلوگرم آزاد به فینال رسید و از بخت بد به دو اسطوره شکست ناپذیر دنیای کشتی از شوروی و آمریکا خورد.
عسگری محمدیان اولین طلا را به سرگی بلوگلازوف نامدار از شوروی واگذار کرد و دومین طلا را به جان اسمیت، نابغه تکرار نشدنی آمریکا و هنوز از او به عنوان یک نمونه بدشانس در المپیک‌ها یاد می‌شود.
حالا عیناً همین اتفاق برای پرویز نصیبوف قهرمان اوکراینی تکرار شده است. این قهرمان در المپیک ۲۰۲۰ توکیو به فینال وزن ۶۷ کیلوگرم فرنگی رسید و مقابل جوان تازه وارد و گمنام آن روز کشتی ایران، یعنی محمدرضا گرایی غافلگیر شد و مدال طلا را باخت.
پرویز نصیبوف دوباره در المپیک ۲۰۲۴ پاریس به فینال همین وزن رسید و دوباره حریفش یک ایرانی گمنام بود و دوباره در یک کشتی نزدیک، سعید اسماعیلی این اوکراینی را برد و به عنوان قهرمان المپیک نام آور و نامدار جهان شد.
هر دو قهرمان ما در سن پایین این اوکراینی را بردند و با مدال طلای المپیک به جمع بزرگان پیوستند. انگار نصیب پرویز، شکست در فینال المپیک مقابل جوانان ایران زمین است که انشاالله در المپیک ۲۰۲۸ لس آنجلس هم تکرار خواهد شد!
