برای دهه‌ها ورزش ایران تنها با دو رشته چشم به مدال المپیک داشت. هر چهار سال یک بار کاروانی از کشورمان به بالاترین سطح ورزش دنیا می‌رفت و با یک، دو یا نهایتا سه مدال به کشور برمی‌گشت و جشن ملی برپا می‌شد. همانطور که مدال گرفتن محدود به دو رشته بود، قهرمانان و استعدادها نیز تنها از دو سه استان و چند شهر مشخص می‌آمدند. سهم سایر استان‌ها و شهرهای ایران بزرگ تنها نگاه بود و دعا و تشویق برای قهرمانان ایران.

اگرچه همان تشویق و دعا هم به جای خود بسیار با ارزش و مهم بود اما از ان مهمتر، شراکت جوانان با استعداد سایر نقاط ایران بود. این خودباوری که آنها هم می‌توانند و باید به میدان بیایند، اتفاقی که باید در رشته‌های دیگر هم می‌افتاد که خوشبختانه در هزاره سوم افتاد. حالا حتی دو و میدانی و تیراندازی ما هم مدال دارند، ژیمناستیک تا فینال می‌آید و شمشیربازی پای سکو متوقف می‌شود. دیگر قهرمانان فقط از مازندران یا خراسان نیستند، فقط شهر تهران نیست که مأوای مدال داران المپیک باشد. حالا حتی شهرهای کوچکی که مرکز استان هم نیستند، قهرمان المپیک را در دل خود جا دادند.

کیست که نداند قهرمان المپیک می‌تواند الهام بخش یک ملت، یک تاریخ و نسل‌های مختلف باشد؟ حال شهر کوچکی را تصور کنید که جوانانش هر روز یک قهرمان المپیک را از نزدیک می‌بینند، با او زندگی می‌کنند و از او یاد می‌گیرند.

در المپیک ۲۰۱۲ لندن کشتی فرنگی شاهکار کرد و ۵۰ درصد مدال‌های طلای المپیک را به ایران آورد. رشته‌ای که پیش از آن تنها یک مدال برنز توسط محمد پذیرایی در ۱۹۶۰ رم و یک مدال نقره توسط رحیم علی آبادی در ۱۹۷۲ مونیخ داشت!

یکی از آن طلاها را قاسم رضایی در ۹۷ کیلو گرفت. اهل شهر آمل در استان مازندران، استانی که همیشه پایتخت کشتی آزاد ایران بود و این عنوان و جایگاه را در فرنگی به خوزستان بخشیده بود. قاسم رضایی این طلسم و تابو را شکست. همان روز که مردم آمل به استقبال رضایی آمده بودند، جوانی در میان جمع بود که آرزو کرد یک روز جای او باشد. آن جوان حالا به آرزویش رسیده و شهر آمل را صاحب دو قهرمان المپیک در کشتی فرنگی کرده است. و چقدر جالب که اتفاقاً جانشین قاسم رضایی در وزن ۹۷ کیلوگرم شده است!

حالا محمد هادی ساروی دومین قهرمان المپیک شهر آمل است و از آن جالب‌تر اینکه قهرمان سوم هم در راه است! ساروی در المپیک قبل که نخستین تجربه حضور او بود، تنها با یک شکست مقابل الکسانیان به مدال برنز رسید و در این المپیک ضمن گرفتن انتقام از او  خوشرنگ‌ترین مدال را به خانه برد. در همان المپیک توکیو در سنگین وزن تیم آزاد یک همشهری ساروی حضور داشت که مثل خود او تنها با یک اشتباه بر سر جوانی، مدال طلا را با برنز عوض کرد اما دست خالی به وطن برنگشت. او هم در فاصله این دو المپیک قهرمان جهان شده و حالا مدعی اصلی مدال طلا در سنگین وزن است.

با شانسی که امیرحسین زارع برای مدال طلای فوق سنگین کشتی آزاد دارد، انتظار شهر آمل برای رونمایی از سومین قهرمان المپیک قرار نیست خیلی طولانی شود. فقط در حد چند روز، آن هم در همین پاریس!