قهرمان سال ۲۰۲۳ جهان در سنگین وزن فرنگی بدشانس بود که بزرگترین کشتیگیر تمام طول تاریخ در هر دو رشته آزاد و فرنگی هوس کرد در ۴۲ سالگی دوباره به تشک برگردد و رکورد خود را بیشتر و بهتر کند.
در تاریخ کشتی جهان هیچ قهرمانی در هر دو رشته آزاد و فرنگی نبوده که بیش از سه مدال طلای المپیک کسب کند. حتی الکساندر کارلین بزرگ که ۱۳ مدال طلای متوالی جهان المپیک گرفت، در چهارمین المپیک خود فینال را باخت و با مدال نقره خداحافظی کرد.
«میهاین لوپز» دارنده ۵ مدال طلای قهرمانی جهان در چهار المپیک ۲۰۰۸ پکن، ۲۰۱۲ لندن، ۲۰۱۶ ریو و ۲۰۲۰ توکیو به مدال طلای سنگین وزن فرنگی رسید و با ۹ مدال طلا و بدون نقره و برنز به کار خود خاتمه داد. او در المپیک قبلی امین میرزازاده جوان ما را برد و بعد از آن خداحافظی کرد.
در این سه سال امین قهرمان جهان شد و مدال نقره برد. او حالا با تجربه شده و به عنوان مدافع مدال طلا به میدان آمد اما بدشانس بود که لوپز هوس کرد از بازنشستگی درآید و پنجمین مدال طلای المپیکش را بگیرد. به رکورد الکساندر کارلین و الکساندر مدوید برسد که هر دو در سنگین وزن تنها کسانی هستند که تعداد طلاهای جهان و المپیک آنها دو رقمی است و در اتفاقی نادر و غیر قابل تکرار، تنها کسی باشد که تعداد طلاهای جهان و المپیک او برابر میشود.
همه این رکوردها ارزش ریسک را داشت و لوپز دوباره برگشت و از بخت بد ما او که صاحب رنکینگ نبود، باید با قرعه در یک گروه قرار میگرفت و خورد به امین میرزازاده ما و نتیجه نیز همان شد که دیدیم.
لوپز که با اقتدار همه رقبا را میبرد، تنها مقابل امین ما به دردسر افتاد که البته حق هم همین بود. تاکتیک امین این بود که در سه دقیقه نخست اخطار کم کاری بگیرد و در خاک لوپز بنشیند، سپس در سه دقیقه دوم با توجه به جوانی و نفس بیشتر حریف کهنه کار را خسته و اخطار و امتیاز دوم را به او بدهند تا در امتیاز ۱-۱ برابر به خاطر امتیاز آخر دستش بالا برود.
امین سال قبل رضا کایالپ و سایر مدعیان را با همین روش برد و باید به او و مربیانش حق بدهیم از فرمول موفق دوباره استفاده کنند، اما لوپز یک کشتیگیر معمولی نبود. لوپز از ابتدای کشتی در مرکز تشک میایستد و هیچکس در تمام این سالها نتوانسته او را از تشک خارج یا روی او فنی اجرا کند. وقتی رقیب را در خاک او مینشانند با آن قدرت بدنی بی تکرار هر حریفی را بارانداز میکند.
قرار بود امین وقتی در خاک لوپز نشست بتواند به درستی دفاع کند اما متاسفانه زور لوپز از غیرت و همت قهرمان ما خیلی بیشتر بود. او بارانداز خورد و وقت اول را سه بر صفر بازنده بیرون رفت.
در چنین شرایطی کشتیگیر و مربیان چارهای ندارند جز اجرای پلن بی، اینکه امین با اتکا به جوانی آنقدر روی سر و گردن لوپز کار کند که به او اخطار بدهند و پس از آن بتواند در یک لحظه با یک اشتباه و خستگی تعادل او را بر هم زده پشتش برود و خاکش کند.
درست به همین دلیل بود که وقتی اخطار به لوپز و امتیاز اول به امین داده شد، او نخواست غول کوبایی در خاک بنشیند چرا که این کار به ضرر قهرمان ما بود. لوپز قویتر از آن است که در خاک تکان بخورد، در ۴۲ سالگی فرصت ۴۰ ثانیهای خاک برای استراحت و نفس تازه کردن بهترین امکان برای لوپز بود.
در نهایت دست غول کوبایی ۳-۱ برنده بالا رفت. انشاالله امشب مدال برنز به ما میرسد و امین صباح شریعتی را باز هم می برد. حقیقت در یک کلام این بود که زور قهرمان ما و هیچ کدام از کشتیگیران دیگر دنیا به این افسانه کوبایی نرسیده و نمیرسد...
در مسابقات جهانی ۱۹۹۸ تهران رسول خادم فداکاری کرد و با کمتر از ۱۰۰ کیلو وزن برای پر کردن نقطه ضعف تیم به وزن ۱۳۰ کیلوگرم آمد. او همه رقبا را با تکیه بر هوش و تکنیک خارقالعاده خود و از آن مهمتر، با تاکتیک درست برد و به فینال رسید.
سنگین وزن در تمام طول تاریخ مهمترین وزن کشتی بوده و تمام کشورهای صاحب کشتی مدال آن را با هیچ مدالی عوض نمیکنند. در تهران پیش چشم بیش از ۱۵ هزار تماشاگر و همه مقامات رسول خادم فینال و مهمترین مدال مسابقات را از دست داد اما همه ایستاده او را تشویق کردند.
چون همه دیدند که حریف آشکارا چهل کیلو از رسول سنگینتر و بسیار بسیار قویتر بود. با تقدیر و طبیعت نمیشود جنگید، قهرمانان ما تا آخرین ذره توان و انرژی خود را میگذارند اما آن روز، زور رسول به الکسیس رودریگز کوبایی نرسید و از سالن و تماشاگر و میزبانی هم کاری ساخته نبود. دیروز هم زور امین به لوپز کوبایی نرسید، همین و بس!