به گزارش خبرورزشی، صرف اینکه المپیک برگزار می‌شود و خیلی از کشورها در خیلی از رشته‌ها مدال می‌گیرند و پرچم آنها بالا می‌رود، دلیل نمی‌شود که تمام کشورهای حاضر در این تورنمنت برای خود همچنین حقی قائل باشند. در دنیای امروز هیچکس بدون کاشت و زحمت به برداشت نمی‌رسد. هر کشور برای هر مدال المپیک سال‌ها برنامه‌ریزی می‌کند و میلیون‌ها دلار هزینه و تازه بعد از همه این کارها به امید رقابت و اتفاقات و لحظات می‌نشیند.

حقیقت ورزش ما این است که ما در طول سال همیشه خواب هستیم و هر چهار سال یکبار از چند ماه مانده به المپیک بیدار می‌شویم و با یک هزینه بسیار بسیار اندک و تنها به امید لطف پروردگار ودعای خیر مردم و غیرت ایرانی، شکاری را به عرصه حرفه‌ای‌ها روانه می‌کنیم. در بسیاری از رشته‌ها ما وقتی سهمیه المپیک می‌گیریم، انگار قهرمان جهان شده‌ایم! درست مثل فوتبال ما که بعد از گرفتن سهمیه جام جهانی بر طبل شادانه می‌کوبد و مدیرانش آن را در زمره افتخارات کارنامه ثبت می‌کنند!

مسئولان ما به همین که بتوانیم در المپیک یا جام جهانی فوتبال حاضر باشیم، راضی هستیم اما این تفکر مردم نیست و آنها امید دارند که ایران بتواند با قهرمانان جهان در رشته‌های مختلف رقابت کند. همین پارادوکس زمینه مشکل می شود. دیگر گفتن از شرایط تدارک ورزشکاران، امکانات آنها و رنج‌ها و تنهایی که در این مسیر تحمل می‌کنند، به یک قصه کهنه تبدیل شده که هیچکس حوصله شنیدنش را ندارد. اما در میادینی مثل المپیک حقایق ورزش ما عریان می‌شود.

ما اهل شعار هستیم، رویا می‌فروشیم و در حرف خود را همتراز سایر کشورها مدعی در مدال‌های مختلف می‌دانیم. وقتی هم که ناکام می‌شویم پای داوری و دسیسه و دشمن را وسط می‌آوریم! اما در میدانی مثل المپیک تمام این ویترین پوشالی از بین رفته و حقیقت عریان می‌شود! و این حقیقت ورزش ماست...

علی لبیب رکابزن ملی‌پوش ایران در ماده استقامت جاده دوچرخه‌سواری المپیک ۲۰۲۴ پاریس به خط پایان رسید و اولین رکابزن ایرانی پس از ۱۲ سال لقب گرفت که از خط پایان المپیک عبور می کند. علی لبیب بین ۹۰ نفر، در رتبه ۷۶ قرار گرفت. آخرین مرتبه‌ای که یک رکابزن ایرانی از خط پایان المپیک گذشته است، مربوط به المپیک ۲۰۰۸ پکن بود و بهترین نتیجه ایران را حسین عسگری در همان المپیک گرفت که پنجاه و یکم شد.

به خاطر همین حقیقت است که وقتی قایقران ما بین ۶ نفر ششم می‌شود رئیس فدراسیونش می‌گوید او فراتر از انتظار بود، چون حتی انتظار نمی‌رفت که او به خط پایان برسد! وقتی شناگر ما می‌تواند حتی با سهمیه ioc  و کارت سفید در المپیک حاضر باشد، برای مسئولین یک پیروزی است که به واسطه حضور او می‌توانند به المپیک سفر کنند! برای اینها همین که ورزشکار دستش به جداره استخر برسد و غرق نشود، یک پیروزی است..

حالا دوچرخه سوار ما به خط پایان رسیده، اتفاقی که در چند المپیک قبلی رخ نداده بود. این هم یک پیروزی بزرگ است که برایش شهر را چراغان خواهند کرد و طاق نصرت می‌بندند، صبر کنید تا ببینید!