در تمام سالهای اخیر بیشترین هجمه در فوتبال ایران روی داوران بوده و با آمدن خداداد افشاریان به هیات رئیسه فدراسیون و ریاست کمیته داوران، اوضاع این شاخه مهم از خانواده فوتبال هر روز وخیمتر شد.
در ماجرای پرونده مس، خداداد افشاریان یکی از متهمان بود که از تمام سمتهای خود در فدراسیون استعفا داد. اتفاقی که در هر کجای دنیا مثل یک بمب همه چیز را تحت الشعاع قرار میداد اما در فوتبال ما ر روز اتفاقی بدتر از آن میافتد!
زمانی نداشتن کمک داور ویدیویی بزرگترین مسئله داوری فوتبال ما بود، رفتن علیرضا فغانی و از دست دادن داوران ممتاز بین المللی ضربه دیگر، عدم پشتوانه سازی و افزایش بدون منطق کمی و بیتوجهی به کیفیت، همه و همه اتفاقاتی بود که در زمان وقوع فکر میکردیم بزرگترین مسئله است...
اما حالا حوادثی رخ میدهد که حتی بازداشت خداداد افشاریان را هم زیر سایه خود قرار داده و از آن به مراتب تلختر است. مهاجرت امیر سامان سلطانی پدیده ۲۸ ساله داوری که آشکارا حق او در لیست بین المللی داده نشد، اتفاقی بود که سالها باید بررسی میشد اما اینجا به یک هفته نرسیده اتفاقی بدتر رخ میدهد.
حالا یاسر همرنگ هم اعلام خداحافظی از داوری کرده، آن هم در حالی که هنوز یتواند در سطح بالا قضاوت کند. سالها وقت و هزینه صرف پرورش استعدادها میشود تا به جایگاه امثال یاسر همرنگ برسند تا سالها از ایشان استفاده کنیم، چرا باید به همین راحتی بروند؟
ما به داوران پول نمیدهیم، مورد حمله و اتهام هم قرار میگیرند، دیگر چرا باید از درون خانواده خود داوری هم بیمهری ببینند؟ و این همان زخم آخری است که تحمل نمی شود...
یاسر همرنگ هم رفت اما شک نکنید که این آخرین خبر بد از داوری نیست. فقط کاش روزی برسد که کسی پیگیر این خانه ویران باشد که چرا این همه اتفاق بد آنجا میافتد و آب از آب تکان نمیخورد؟
