چشم تمام فوتبال دوستان دنیا به مسابقات معتبری همچون جام جهانی یا یورو دوخته شده که هر چهار سال یک بار درسهای تازهای برای فوتبال داشته باشند. یورو در سطح ملی برای همه دنیا همان جایگاهی را دارد که لیگ قهرمانان اروپا برای تیمهای باشگاهی، یک دانشگاه پر از درسهای فوتبال...
در یورو ۲۰۲۴ اسپانیا با اقتدار قهرمان شد، در کشور آلمان و با این قهرمانی همسایه خود در صدر پرافتخارترین تیمهای قاره فوتبال را جا گذاشت. حالا اسپانیا با چهار قهرمانی به تنهایی رکورددار اروپاست اما مهمتر از این قهرمانی، تیم جوان لاروخا بود که آینده فوتبال را قبضه میکند.
اسپانیا با انتصاب لوئیس دلافونته و بالا آوردن شاگردان او از تیم جوانان به سطح بزرگسالان، درس بزرگی به دنیا داد. آنها هم نتیجه گرفتند و هم آینده را صاحب شدند، هم نمایش آنها درخشان بود و تماشاگر را سیراب کرد و هم صاحب جام افتخار شدند.
همه اینها به خاطر احترام به ذات فوتبال بود. ورزشی که متعلق به جوانان است و اسمها در آن دیگر کاری نمیکنند و در مسابقه فینال، یعنی جایی که همه زحمتها برای موفقیت در این یک بازی کشیده میشود، درس بزرگی از سوی هر دو تیم برنده و بازنده وجود داشت.
در فوتبال همه برای گلزنی و پیروزی تلاش میکنند و این مهاجم است که باید زحمات همه را به سرانجام برساند. قبل از مسابقه چشم امید هر دو تیم به دو مهاجم نامدارشان بود که اتفاقاً بازوبند کاپیتانی را هم بر بازو داشتند.
در فوتبال کاپیتان جایگاه فراتر از یک بازیکن عادی دارد. خیلی وقتها به واسطه همین جایگاه و احترام و اعتباری که نزد همبازیانش دارد، یا حتی به خاطر محبوبیت آن بازیکن نزد هواداران و حتی اگر در اوج آمادگی هم نباشد، در زمین باقی میماند.
تصور کنید که انگلستان بزرگترین امید گلزنیش یعنی هری کین را که بهترین گلزن تورنومنت هم بود، در فینال بیرون کشید. آن هم زمانی که با یک گل عقب بود و بیشتر از همیشه به گل نیاز داشت. همان کاری که لاروخا با بیرون کشیدن آلوار و موراتا انجام داد.
دیگر در فوتبال اسمها ضامن نیستند. شما اگر نامدارترین ستاره کشورتان هم باشید، اگر کاپیتان هم باشید، وقتی خوب نیستید باید جای خود را به یک جوان بدهید و این درسی بود که از فینال یورو ۲۰۲۴ برای همه دنیا با جا ماند.
و جالب اینکه یک وجه مشترک هم بعد از خروج این دو کاپیتان اتفاق افتاد. بازوبند کاپیتانی هر دو تیم بر بازوی بازیکن شماره ۲ که در پست دفاع راست بازی میکرد، بسته شد و جالبتر اینکه کایل واکر و کارواخال هر دو در ۳۴ سالگی به نوعی آخرین یورو خود را تجربه کردند.
در پایان بازی یکی صاحب جام شد و دیگری با سری پایین از زمین بیرون رفت و اشکهای شادی و غم این دو بازیکن بزرگ خاطره خداحافظی آنها از یورو شد.
