تیم ملی فوتبال کشورمان که با فراز و نشیب‌های فراوان و در نهایت به لطف حماسه ملبورن به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه راه پیدا کرده بود، در راه آماده‌سازی جهت حضور در این مسابقات هم با ماجراهای فراوانی مواجه شد و تومیسلاو ایویچ سرمربی مشهوری که فدراسیون پس از صعود به جام جهانی استخدام کرده بود به فاصله کمتر از یک ماه تا آغاز قابت‌های جام جهانی از کار برکنار شد و جلال طالبی جای او را گرفت.
در همین اوضاع روز پانزدهم خرداد سال ۱۳۷۷ و به فاصله ۹ روز تا اولین دیدار ایران در جام جهانی فرانسه، رضا شاهرودی پیستون چپ تیم ایران که بازیکن فیکس ما محسوب می‌شد و در میان هواداران پرسپولیس هم فوق‌العاده محبوب بود، در دوره پایانی روند آماده‌سازی تیم ملی در قاره اروپا مصدوم شد و جام جهانی را از دست داد. اتفاقی که می‌توان گفت به‌نوعی زندگی ورزشی او را به سمت دیگری سوق داد.
شاهرودی به جام جهانی نرسید و عملا تحت عنوان تماشاچی این مسابقات را همراه با سایر ملی‌پوشان در فرانسه دنبال کرد تا مرحوم مهرداد میناوند فرصت قرار گرفتن در ترکیب فیکس تیم ملی را پیدا کند و به واسطه نمایش خوب خودش در آن تورنمنت، تابستان سال ۷۷ به اشتروم گراتس اتریش برود.
