پایان رقابت های لیگ برتر و قهرمانی پرسپولیس و نایب قهرمانی استقلال، به معنای پایان سوژه های فوتبال ایران نیست.
کار ما تازه شروع شده و می خواهیم همین ابتدا یک درود بی پایان بفرستیم به محرم نویدکیا که به عنوان سرمربی جوان، آینده دار و موقر فوتبال ایران، تا آخرین روز به کارش در مس رفسنجان به بهترین نحو ادامه داد و مقابل پرسپولیس با تمام قوا جنگید.
چهره ای که داد و فریاد نزد، ادعا نکرد، اهانت و پرده دری را میان شاگردانش رواج نداد، و تیمش در شرایط سخت، فوتبال خوبی را به نمایش گذاشت. بارها در جریان بازی های مس مشاهده کردیم نویدکیا بر سر بازیکنانش فریاد می کشد که با داور یا بازیکن حریف جر و بحث نکنند. به دفعات دیدیم او در مصاحبه هایش از هیچ کس طلبکار نیست.
نویدکیا نشان داد یک مربی در آغاز کارش حتی می تواند پس از سپاهان به تیمی مانند مس رفسنجان برود و همان جا هم خودش را ثابت کند. مثل نویدکیا، مربیانی در این فصل دیدیم که شخصیت قابل توجه داشتند. از جمله اوسمار ویرا که جانشین شایسته یحیی گل محمدی در پرسپولیس بود یا مورایس که دیروز در نشست خبری سپاهان گفت پرسپولیس از ما بهتر بود و جام گرفت.
در همین لیگ که تعدادی از افراد همیشه پرادعا، آن را احاطه کرده اند محمد ربیعی را در ذوب آهن داشتیم و مهدی تارتار را در ملوان دیدیم. هر دو مربی که تیم هایشان جایگاه مطلوبی در جدول لیگ پیدا کردند در جریان رقابت های لیگ، افراد موجه و چهره های مقبولی بودند.
لیگ به ایستگاه آخر رسید و تیم قهرمان هم جام گرفت و رفت اما این فقط جام ها نیستند که در یادها می مانند؛ رفتار و گفتار همه آنهایی که سهمی در لیگ برتر داشتند هم در اذهان عمومی باقی خواهد ماند...
بیشتر بخوانید: اوسمار ویرا به علی دایی رسید
