چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت در هفته بیست و پنجم لیگ برتر ایران ۴ مدعی اصلی و رقبای دیرینه دو به دو مقابل یکدیگر صف آرایی کردند. چهار تیم پرطرفدار با ستاره‌های گران قیمت که در رتبه‌های اول تا چهارم جدول، مدعیان اصلی قهرمانی در این فصل و همیشه در فوتبال ایران هستند.
دو بازی تراکتور و استقلال در تبریز و پرسپولیس و سپاهان در تهران بدون گل مساوی تمام شد. دو نتیجه که اگرچه منجر به تغییر در جایگاه این تیم‌ها در جدول نشد اما رضایت خیل عظیم طرفداران این تیم‌ها و علاقمندان به فوتبال را برآورده نکرد.
انتظار از بازی‌های بزرگ در هر کشور همیشه بالاست. تیم‌های بزرگ با بازیکنان بزرگ، ویترین فوتبال در همه جای دنیا هستند و وقتی نتیجه و نمایش ین تیم‌ها مقابل یکدیگر نامطلوب باشد، یعنی یک جای کار ایراد دارد.
در فوتبال ایران متاسفانه ضعف فنی و دانش علمی نزد مربیان خیلی به چشم می‌آید. در مواقع عادی و بازی‌های معمولی، بازیکنان با تکیه بر توانایی فردی به اصطلاح کار را در می‌آورند و مسائل حاشیه ای هم هست، در صورت ناکامی هم بهانه ها روی حقیقت را می پوشانند، مثل اشتباهات داوری یا کیفیت چمن اما در بازی‌های بزرگ وقتی از کیفیت فنی بازیکن یا انگیزه‌های شخصی و روحی کاری بر نمی‌آید، مشخص می‌شود که جای تاکتیک و دانش فنی چقدر در فوتبال ما خالی است.
در فوتبال و همه جای دنیا بازیکنان و مربیان مقابل تیم سابق خود انگیزه مضاعفی برای درخشش دارند. انگیزه‌ای که باعث می‌شود روی عدم آمادگی جسمانی هم پوشانده و معمولاً مربیان حتی اگر به بازیکنی اعتقاد هم نداشته باشند، در بازی مقابل تیم سابق او را در زمین می‌گذارند تا با تکیه بر همین انگیزه نتیجه مطلوب را بگیرند.
در دو بازی بزرگ فوتبال ایران از این دست بازیکنان زیاد در زمین داشتیم. بازی اول در ورزشگاه یادگار امام تبریز ۴ استقلالی سابق در ترکیب اصلی تیم میزبان به زمین آمدند؛ حسین پورحمیدی، عارف آغاسی، ارسلان مطهری و محمد نادری که برای درخشش در این مسابقه انگیزه مضاعفی داشتند.
در فوتبال ایران همه از رقابت بین استقلال و پرسپولیس باخبرند. بازیکنان سابق این دو تیم نیز در تیم‌های دیگر وقتی مقابل رقیب حاضر می‌شوند، انگیزه‌های بیشتری برای درخشش و تکرار خاطرات قدیمی دارند. تراکتور در ترکیب اصلی خود شجاع خلیل‌زاده و مهدی شیری را هم به عنوان دو مدافع سابق پرسپولیس در اختیار داشت، یعنی ۶ بازیکن سابق استقلال و پرسپولیس که از آنها هم کار خاصی برنیامد.
درست مثل پیمان بابایی بازیکن سابق تراکتور که در دقیقه ۸۲ جانشین مهرداد محمدی در ترکیب استقلال شد. آن طرف هم میرحسین حسین‌زاده و مهدی عبدی به عنوان ستارگان سابق استقلال و پرسپولیس در نیمه دوم به ترکیب تراکتور اضافه شدند و از آنها هم مثل سایرین کاری برنیامد ....
اما در دومین بازی بزرگ هفته که بعد از پایان این مسابقه در ورزشگاه آزادی تهران آغاز شد، در ترکیب اولیه دو تیم مسعود ریگی، گئورگی گبلسیانی، سروش رفیعی و عیسی آل کثیر به همراه رامین رضاییان، فرشاد احمدزاده و شهریار مغانلو حضور داشتند. هفت بازیکن با انگیزه درخشش مقابل تیم سابق که در این جمع عیسی آل کثیر در نیم فصل اول پیراهن سپاهان را به تن داشت!
سپاهان چند استقلالی هم داشت؛ سیاوش یزدانی، امید نورافکن و میلاد زکی پور که همیشه مقابل پرسپولیس در هر تیمی که باشند، انگیزه ویژه‌ای دارند. اما از آنها هم مثل سایر بازیکنان حاضر در زمین کار خاصی بر نیامد. سپاهان در نیمه دوم رضا اسدی را هم به زمین آورد که باز هم بی‌فایده بود!
جمعی از بازیکنان سابق این تیم‌ها در این دو بازی فرصت حضور در زمین را پیدا نکردند، مثل سیامک نعمتی یا محمد دانشگر اما شکی نیست که بودن آنها هم تاثیر آنچنانی در نتیجه و نمایش نمی‌گذاشت. چرا که برای پیروزی در فوتبال در دنیای مدرن امروزی به چیزهایی بیشتر از انگیزه و درخشش فردی بازیکنان نیاز دارید، به خصوص در بازی‌های بزرگ!
بیشتر بخوانید: فنون رزمی، پرخاشگری و جنگ اعصاب؛ این لیگ را زودتر جمع کنید/ استقلال و پرسپولیس تفاوتی ندارند؛ جام گرفتن دیگر لیاقت نمی‌خواهد!
