در هفته‌های اخیر اختلاف نظرهایی درباره تعداد بانک‌های خریدار باشگاه پرسپولیس و سهام هر یک از خریداران وجود داشت اما در نهایت قرار شد ۶ بانک سهامداران جدید باشگاه پرسپولیس باشند و این موضوع رسمی و نهایی شده است. در مورد مالکیت باشگاه استقلال هم اما و اگرهایی وجود داشت که در نهایت نام پتروشیمی خلیج فارس و شرکت‌های تابعه آن به شکل رسمی اعلام شد و حتی مدیرعامل سابق این باشگاه اولین تبریک را هم به مالک جدید استقلال گفت!
همه ما امیدواریم مشکل تاریخی و همیشگی استقلال و پرسپولیس با این تغییر مالکیت یک بار برای همیشه حل شود اما هیچکس نمی‌تواند نگرانی خود را از این بابت پنهان کند. حقیقت این است که سوالات زیادی در ذهن فوتبال دوستان وجود دارد که هنوز هیچ ارگان و نهاد رسمی با آنها پاسخ نداده است. ما نمی‌خواهیم قصاص قبل از جنایت کنیم، کاری هم به جزئیات این اخبار نداریم که سهم هر بانک در پرسپولیس چقدر است و نقش شرکت‌های زیر مجموعه پتروشیمی خلیج فارس در آینده باشگاه استقلال چه خواهد بود. اینجا فقط مسئله همان سوالاتی است که نداشتن پاسخ آنها باعث نگرانی همه شده است.
به طور کلی تمام خصوصی سازی‌ها در راستای اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی بوده و البته که دولت با استفاده از پدیده خصولتی سازی معمولا اجازه نمی‌دهد کنترل سازمان‌ها، نهادها، شرکت‌ها، کارخانجات، تراست ها و هلدینگ‌های مالی، فرهنگی یا علمی از دستش خارج شود. به همین دلیل در تمام این دو دهه آنها که به ظاهر خصوصی شده‌اند، همان شرایط سابق را دارند.
طبق قوانین بین‌المللی برخی رفتارهای مدیریتی ما غلط است اما چون حاضر به اصلاح روش‌های خود نیستیم، همیشه به دنبال دور برگردان‌ها برای دور زدن می‌رویم. به همین دلیل در تمام این دهه‌ها همیشه همه دولت‌ها از شعار واگذاری استقلال و پرسپولیس استفاده کردند اما هرگز حاضر به از دست دادن این دو نشده‌اند. پارسال و در ماجرای ورود به بورس و فروش سهام همه می‌دانستند که این راه بن بست است و امسال هم که با فشار AFC مجبورند روی کاغذ کاری کنند، باز احتمالا نتیجه‌ای در بر نخواهد داشت.
زمانی قانون سنجش اهلیت خریداران استقلال و پرسپولیس و کنترل‌های امنیتی باعث شد امثال حسین هدایتی از چرخه خرید این دو تیم خارج شوند. اینکه خوب بود یا بد، درست بود یا غلط به کنار، مسئله این بود که اتفاقی نیفتاد و این دو تیم در اختیار وزارت ورزش ماندند. این بار هم داستان بورس به جایی نرسید و دیدیم که در چند بار اقدام دولت هیچ خریداری برای این دو تیم پیدا نشد. حالا از بالا دولت دست به تغییر قانون زده تا بانک‌ها بتوانند تیمداری کنند و بعد آنها و پتروشیمی خلیج فارس را با دستور وادار به خرید این دو تیم کرد. پس آیا مدیران این تیم بعد از این هم توسط دولت تعیین خواهند شد؟ البته که این تنها سوال در زمینه این واگذاری نیست نمونه‌ای از سوالات دیگر را هم در زیر ببینید:
*در بحث واگذاری ۵ اردیبهشت به عنوان آخرین تاریخ اعلام وگفته شده که دیگر AFC به ما مهلت نمی‌دهد. آیا اطمینان می‌دهید که تا آن تاریخ این مسئله حل شده باشد؟
*ابتدا گفته شد که بانک‌ها تنها واسطه‌ای برای فروش سهام این دو باشگاه خواهند بود اما بعد از آنها به عنوان خریدار پرسپولیس نام برده شد. این دوگانگی از کجا آمد؟
*با توجه به مشکلات مختلف مدیریتی در فوتبال ایران آیا با واگذاری دو باشگاه مشکل آنها حل می‌شود؟
*سهم وزارت ورزش در چینش مدیران آینده این دو تیم چقدر است؟
*چرا یک بانک به طور مستقل نیامد و یکی از این دو تیم را بگیرد؟ چرا کنسرسیوم تشکیل شد؟ چرا فقط برای پرسپولیس؟
*در مقطعی گفته شد پرسپولیس واگذار می‌شود و وزارت ورزش استقلال را نگه می‌دارد. آیا شایعه بود؟ اگر درست بود چرا بعد صحبت از واگذاری استقلال به پتروشیمی خلیج فارس مطرح شد؟
*چرا باید دولت از برتری اداری خود استفاده و یک نهاد زیر مجموعه خود را وادار به خرید این دو تیم کند؟ چرا بستری مهیا نمی‌شود تا بخش خصوصی واقعی پای کار بیایند و از ظرفیت بالای این دو تیم استفاده کنند؟
و بالاخره از همه مهمتر داستان ۱۰ درصد سهام این دو تیم که سال قبل به مردم فروخته شد به کجا رسید؟ آیا آن برنامه هنوز در دستور کار است و مردم امکان خرید بیشتر سهام را دارند؟ صاحبان آن سهام چقدر می‌توانند در ترکیب هیئت مدیره این دو باشگاه در آینده دخالت داشته باشند؟
امیدواریم در این مسیر شفاف سازی که توسط دولت جدید آغاز شده خیلی سریع‌تر چه وزارت ورزش و چه مالکان جدید استقلال و پرسپولیس، به شکل رسمی پاسخی به این سوالات بدهند تا با امیدواری بیشتری به ادامه مسیر نگاه کنیم.
بیشتر بخوانید: اولین واکنش بانک شهر به خرید پرسپولیس
