کم نیستند مربیان و کارشناسان فوتبال خودمان وقتی مقابل این انتقاد رسانه‌ها قرار می‌گیرند که چرا بازی‌های فوتبال ما سرد و بی‌روح کسل کننده و کم گل است، از آمار جهانی مثال می‌آورند که ۴۰ درصد گل‌های دنیا از روی ضربات ایستگاهی به ثمر می‌رسد.
کسانی که وقتی مورد انتقاد قرار می‌گیرند که چرا در تیم‌هایتان هافبک بازی ساز و پلی میکر ندارید و صرفاً دونده و جنگجو به زمین می‌فرستید، می‌گویند در فوتبال روز دنیا دیگر جایی برای تکنیک و خلاقیت نیست همه باید فقط بدوند و پرس کنند.
دو بازی یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا خط بطلانی بود بر این بهانه‌ها و ثابت شد که ما این کاره نیستیم وگرنه فوتبال دنیا هنوز جذاب است و زیبا! این فوتبال ماست که فقط بزن زیرش و توپ بازی دارد در حالی که در فوتبال دنیا کارهای ترکیبی هنوز حرف اول را می‌زنند.
در لندن هم بایرن مونیخ (با گل گنبری) و هم آرسنال روی هر دو گل، روی زمین و با استفاده از فضای خالی در عمق مدافعان حریف به گل رسیدند. در بازی بزرگ در سانتیاگو برنابئو هم داستان به همین منوال بود.
گل اول بازی توسط برناردو سیلوا روی یک ضربه ایستگاهی به ثمر رسید. سپس رئال دو گل زد، یکی با شوت کاماوینگا که در میانه راه به دیاز خورد و تغییر مسیر داد و دیگری با پاس بی‌نظیر وینی به رودریگو و حرکت او در عمق... گل‌های دوم و سوم سیتی و گل سوم رئال با شوت‌های استثنایی و بی‌نظیر به ثبت رسید و کیست که نداند بازیکنان برای زدن شوت‌های منجر به گل، باید تکنیک بالایی داشته باشند و البته که در این سطح جز این انتظاری از چنین بازیکنانی نیست.
خلاصه اینکه دو بازی یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان بدجور دست خالی فوتبال ما را عیان کرد!
بیشتر بخوانید: شانس منچسترسیتی برای رسیدن به رکورد رئال‌مادرید/ کهکشانی‌ها قربانی پپ می‌شوند؟
