فوتبالی که تیم ملی در بازی با ترکمنستان به نمایش گذاشت یک فوتبال خوب و رو به جلو بود که در پایان ۵ گل برای تیم ملی به همراه داشت؛ و البته خلق دیگر موقعیت‌ها که به دلیل زدن بد ضربات نهایی و درخشش دروازه‌بان حریف تبدیل به گل نشدند.

تیم ملی در این بازی هم روی توپ‌های زمینی به گل رسید و هم روی توپ‌های هوایی و گل‌های متفاوتی زد که این به خودی خود نشان می‌دهد تیم قلعه‌نویی در مصاف با ترکمنستان شناور فوتبال کرد و با این فوتبال می‌تواند به موفقیت‌های خوبی دست پیدا کند؛ به شرطی که به ضعف‌ها در این بازی آسان اهمیت بدهد. چون این ضعف‌ها در بازی‌های بزرگ به تیم ملی ضربه خواهند زد.

یکی از این نقدها این بود که از خط دفاع هم پاس آخر داده می‌شد. این موجب می‌شد در برخی از صحنه‌ها به راحتی تیم ملی توپ را از دست بدهد. به نوعی می‌شود گفت در این بازی حتی مدافعان هم تبدیل به مجتبی جباری شده بودند!

بهتر است توپ از خط دفاعی به خط هافبک برسد و در نهایت هافبکی که در پست ۱۰ بازی می‌کند، پاس آخر بدهد. این‌طوری اگر توپ تبدیل به پاس آخر هم نشود، در نهایت در دست تیم ملی باقی می‌ماند و این مالکیت توپ تیم  ملی را افزایش می‌دهد. نکته مهم که باید به آن توجه داشت این است که مالکیت توپ تنها برای تدارک حمله روی دروازه حریف نیست؛ گاهی تیمی مالکیت توپ را به این بهانه در اختیار می‌گیرد که توپ به حریف نرسد و مجبور به دفاع نشود.

پرس از بالای تیم ملی هم خیلی در این بازی موفق نبود. در بیشتر صحنه‌هایی که تیم ملی از منطقه یک‌سوم دفاعی حریف پرس می‌کرد، توپ به راحتی توسط بازیکنان تیم ملی ترکمنستان به گردش درمی‌آمد و به زمین ایران می‌رسید. هر چند به دلیل عدم توانمندی بازیکنان تیم ملی ترکمنستان این توپ‌ها در نهایت منجر به حمله خطرناکی نمی‌شد اما یک تیم قوی اگر از پرس خارج شود، به دلیل بالا آمدن بازیکنان تیم ملی کشورمان حتما روی دروازه ما خطرناک ظاهر خواهد شد و این یک نکته مهم است که باید از سوی کادر فنی تیم ملی جدی گرفته شود.

این مطلب را هم بخوانید: حمله مجازی به قلعه‌نویی برای بازی ندادن به ستاره استقلال