بازیکنی که بیشترین انتقادها به خاطر نبودنش برابر ژاپن و قطر از امیر شد، در بازی برابر ترکمنستان به عنوان تعویضی به زمین آمد. از مهدی قایدی ستاره سابق استقلال حرف می‌زنیم که یک جام ملتهای شگفت انگیز را پشت سر گذاشت.
وقتی امیر قلعه نویی سکاندار هدایت تیم ملی شد، مهدی قایدی بعد از یک فصل درخشان همراه با استقلال به امارات برگشت. او که در نوبت اول حضور در امارات به شدت نزول کرده و قرض داده شده بود، با یک نیم فصل دوم درخشان در استقلال دوباره به تیمش که قهرمان امارات شده بود، برگشت.
این بار قایدی به تیم فرهاد مجیدی یعنی اتحاد کلبا قرضی فرستاده شد و آنجا آنقدر درخشید که امیر در آستانه جام ملت‌ها بالاخره او را دعوت کرد. قلعه نویی چنان تحت تاثیر آمادگی مهاجم بوشهری قرار گرفت که در شروع جام ملت‌ها جای ثابت محمد محبی را به او داد.
الماس بوشهری که در آخرین بازی قبل از جام برابر اندونزی دبل کرده بود، در دو بازی اول ایران مقابل فلسطین و هنگ کنگ در ترکیب اصلی قرار گرفت و در هر دو مسابقه در همان نیمه اول گل زد. هر دو گل قایدی به یک شکل بود، او به عنوان وینگر با تکنیک ناب خود وارد محوطه جریمه شد و با یک بغل پای فنی روی زمین به گوشه موافق دروازه قدرت ضربه زنی و تکنیک خود را به رخ کشید.
غیبت مهدی قایدی در دو مسابقه آخر ایران در جام ملت‌ها برابر ژاپن در یک چهارم نهایی و قطر در نیمه نهایی، یکی از بحث برانگیزترین تصمیمات امیر قلعه نویی و کادر فنی تیم ملی بود. خیلی‌ها بعد از شکست مقابل قطر این ایراد را از مربیان تیم ملی گرفتند که چرا در آن لحظات که به گل نیاز داشتیم چنین مهره ارزشمندی را به میدان نفرستادید؟
در نخستین اردوی بعد از جام قایدی دوباره دعوت شد و این بار در نیمه دوم برابر ترکمنستان به میدان رفت. تقدیر چنین بود که دوباره عین همان فرصت در همان منطقه از زمین نصیب او شود ولی این بار دروازه‌بان ترکمنستان با یک عکس العمل مناسب توپ را با کف دست به کرنر فرستاد!
این توپ گل نشد و در ادامه نیز قایدی نتوانست دروازه ترکمنستان را باز کند تا به نوعی امیر قلعه نویی شانس آورده باشد! اگرچه هر مسابقه داستان دیگری است اما گل شدن این صحنه با توجه به شباهتش به دو بازی اول ایران در جام ملت‌ها می‌توانست دوباره انتقادات دو ماه قبل را از کادر فنی تیم ملی زنده کند!
بیشتر بخوانید: ادعای جالب قلعه‌نویی؛ مردم نشان دادند که از تیم ملی راضی هستند/ من اینجا میهمان هستم و یک روزی می‌روم
