این روزها تقریباً اغلب تیم‌های فوتبال ما با یک سیستم بازی می‌کنند. سیستم استفاده از سه مدافع مرکزی، دو فول بک، دو هافبک دفاعی، دووینگر و یک تک مهاجم که حتی در میان مدعیان هم بسیار رواج و خواهان دارد.
در حقیقت فقط پرسپولیس و سپاهان هنوز با چهار دفاع بازی می‌کنند و حتی استقلال هم رو به این سیستم آورده و در بازی‌های اخیر می‌بینیم که با سه مدافع بازی می‌کند. ابوالفضل جلالی و صالح حردانی دو فولبک هستند که در هنگام تصاحب توپ توسط تیم به بخش هجومی اضافه می‌شوند.
در بازی فولاد و ملوان تیم خوزستانی میزبان بود و تیم شمالی مهمان، فولاد در نیمه پایینی جدول شرایط نابسامانی دارد و ملوان در کورس بالای جدول در رقابت با مدعیان است اما این شرایط جدولی هم تفاوتی در سیستم انتخابی مربیان نداشت!
۳ دفاع فولاد کولیبالی، باهیا و توکلی بودند و ۳ دفاع.
ملوان اکوان، نورمحمدی و باقری. هر دو دو بک رونده در چپ و راست داشتند (صفرزاده و عیدی در ملوان، حیدریه و نجاریان در فولاد) دو هافبک دفاعی (پورعلی و سرلک، کاندیدو و شجاعی) هر دو.
دو وینگر (جعفری و عمری، علی نژاد و پهلوان) و یک مهاجم نوک (سلیمانی، انصاری).
در بازی آخر روز اول هفته هجدهم هم دیدیم که حتی سپاهان نیز در دقایق آخر و زمانی که با یک گل عقب بود و به گل نیاز داشت، دست از بازی با چهار دفاع کشید و به سیستم سه دفاعی رو آورد.
بعد خروج آریا یوسفی، سیاوش یزدانی و دانشگر و هادی محمدی سه دفاع میانی شدند، رامین و امید نورافکن هم نقش دو فول بک داشتند.
همه این حقایق ثابت می‌کند که فصل نوینی در فوتبال ایران در حال گشوده شدن است. درست مثل دهه ۷۰ که با آمدن استانکو به فوتبال ایران سیستم ۳-۵-۲ شکل گرفت. حالا ورژن جدید این سیستم در حال ایرانیزه شدن است!
