تیم ملی فوتبال کشورمان زمستان سال ۱۳۹۷ با کارلوس کیروش راهی جام ملت‌های ۲۰۱۵ امارات شد. مسابقاتی که بسیاری از کارشناسان، ایران را بخت اول قهرمانی در آن مسابقات تلقی می‌کردند و وقتی ما بدون حتی یک گل خورده تا نیمه‌نهایی جام ملت‌های ۲۰۱۵ بالا آمدیم، این فرضیه به‌طرز قابل ملاحظه‌ای تقویت هم شد.
هشتم بهمن سال ۱۳۹۷ ایران در حالی به مصاف ژاپن رفت که برنده آن مسابقه راهی فینال ۲۰۱۵ می‌شد و خیلی‌ها معتقد بودند ما با شکست دادن سامورایی‌ها طلسم نرسیدن خودمان به فینال طی سالیان اخیر را خواهیم شکست. ایران در حالی وارد زمین شد که تعداد قابل ملاحظه‌ای بازیکن پرسپولیسی در ترکیب ثابت خود داشتیم؛ از علیرضا بیرانوند و مرتضی پورعلی‌گنجی گرفته تا وحید امیری و رامین رضاییان. به این نفرات باید محمدحسین کنعانی‌زادگان را هم اضافه کرد و البته امید ابراهیمی نیز نماینده استقلالی‌ها در داخل زمین بود.
کار با تساوی بدون گل جلو رفت و به نیمه دوم رسید. در دقیقه ۵۶ روی یک صحنه بازیکنان ایران که گمان می‌کردند داور به سود آن‌ها اعلام خطا می‌کند، ناگهان جریان بازی را رها کرده و به جای اینکه دنبال توپ بروند، به دنبال داور دویدند و این مسئله فرصت بسیار خوبی را برای ژاپنی‌های موقعیت‌شناس فراهم کرد تا توسط اوساکو دروازه ایران را باز کنند!
هنوز یادمان نرفته بازیکنانی نظیر کنعانی‌زادگان و حاج‌صفی چطور گرد داور حلقه زده بودند و چشم‌بادامی‌ها با استفاده از همین فرصت، دروازه ما را گشودند. یک اشتباه دسته‌جمعی موجب شکسته‌شدن طلسم گل نخوردن تیم ملی شد و دقیقا از همان‌جا بود که ملی‌پوشان تصور کردند همه چیز به پایان رسیده است. گل‌نخوردن ایران در جام ملت‌ها چنان فضایی را برای بچه‌ها به وجود آورده بود که با دریافت اولین گل رویای قهرمانی آن‌ها رنگ باخت و تصور کردند بازی به پایان رسیده است. حملات کور و بی‌هدف ایران فرصت خوبی را برای ژاپنی‌ها فراهم کرد تا در دقایق ۶۷ و ۹۰ گل‌های دوم و سوم را نیز به ثمر برسانند و ما را از رسیدن به فینال محروم کنند.
حالا ۵ سال از آن تاریخ می‌گذرد اما شکست تلخ مقابل ژاپنی‌ها و البته حرکت غیرحرفه‌ای تعدادی از ملی‌پوشان کشورمان در رها کردن جریان بازی و دویدن دنبال داور که موجب به ثمر رسیدن گل اول ژاپن شد، از یاد فوتبالی‌ها نمی‌رود. البته شاید فرصت برای تقابل مجدد با شرقی‌ها طی روزهای آینده دوباره فراهم شود و آن وقت مجال بسیار خوبی برای انتقام از آن‌ها خواهیم داشت.
