این مقدمه‌ای بر مصاحبه ما با محمد مایلی کهن است که حرف‌هایش همیشه تند و خبرساز است و این بار پای کسان دیگری مثل محمد دادکان را به بحث باز می‌کند. گفت گو با مایلی کهن که درباره تغییرات نیمکت پرسپولیس و نمایش تیم ملی را می‌خوانید:

صحبت‌های شما درباره برانکو بازتاب زیادی داشت و برخی نسبت به ادبیات شما در قبال این مربی انتقاد کردند.
 ادبیات من چه ایرادی داشت؟

اینکه گفته بودید برانکو مار خورده و افعی شده یا نصف کرواسی را با پول پرسپولیس خریده از نظر برخی ادبیات جالبی نبود.
 مگر غیر از این است؟ الان دیگر جمله «مار خورده افعی شده» عیب دارد اما شما ببینید سرمربی کنار زمین موقع مسابقه فحش می‌دهد عیب ندارد؟

بحث پول درآوردن برانکو چطور؟
 این حرف هم اشکالی نداشت. ایشان در اینجا پادشاهی می کرد و حالا گفته‌اند خانمش اجازه نمی‌دهد بماند.

آقای درویش هم برای مذاکره با برانکو به قطر رفت اما نتوانست رضایتش را جلب کند.
 من فکر می‌کنم اینها خالی بندی و بازارگرمی است. یعنی هم ایشان برای خودش بازارگرمی می‌کند هم اینکه فعلا چیزی بروز نداده.

اما همچنان بحث حضور برانکو در پرسپولیس مطرح می‌شود.
 دیگر این تصمیمش با مدیران باشگاه است اما اینها یکسری سیاه‌نمایی است. شما تصور می‌کنید چنین اتفاقی بیافتد؟

گفته بودید برای بازگرداندن یحیی گل محمدی به پرسپولیس کمک می‌کنید.
 بله گفتم یحیی بهترین نفر برای پرسپولیس است. گفتم اگر کمک کنند و یک کاری کنند که شرایطش وجود داشته باشد شاید حرف ما را زمین نیاندازد و برگزاری یک نشست باعث شود که اختلافات کم شود.

از حرف شما استقبال نشد؟
 این چیزی بود که من پیشنهاد دادم اما به هر حال آنهایی که در این قضیه ذی نفع هستند و دل‌شان می‌خواهد این اتفاق بیافتد باید قدمی برمی‌داشتند. هر چند فکر می‌کنم آقای گل محمدی الان در امارات هستند.

الان هم بحث حضور یک مربی خارجی در پرسپولیس مطرح است و باشگاه به گزینه‌های نهایی رسیده.
 من امیدوارم آقای هاشمی به عنوان وزیر ورزش دخالت کنند تا پول بیخودی خرج نشود. الان یک مربی خارجی بیاید چه کار می‌خواهد بکند؟ مطمئن باشید وقتی شش ماه بعد نتیجه نگرفت خودش یا دلالانش می‌گویند وقت نداشت، مشکل داشت و ... یعنی هم پول را می‌دهید هم نتیجه نمی‌گیرید.

اما هیئت مدیره باشگاه پرسپولیس از ابتدا مقرر کرد فقط دنبال گزینه خارجی باشند و حتی بعد از مخالفت برانکو هم دنبال مربی خارجی رفتند.
 باید عرض کنم الان مربیان بدی در ایران نداریم. مربیان خوبی در فوتبال ایران هستند. نمونه‌اش آقای محرم نویدکیا. آیا ایشان مربی بدی بودند؟ منتهی ما خارجی‌پرست هستیم.

به نظر شما بهترین گزینه داخلی برای هدایت پرسپولیس چه کسی است؟
 من نظرم را گفتم. به نظر من آقای نویدکیا جزو برترین مربیان فوتبال ایران است.

اما محرم نویدکیا بازیکن سپاهان بوده و مشکل است که به عنوان سرمربی پرسپولیس کار کند.
 چرا نمی‌تواند برای پرسپولیس گزینه باشد؟ آخر آدم الان بعضی اسم‌ها را در بین مربیان ایرانی می‌شنود که سال‌هاست مربیگری می‌کنند اما یک مقام هفتمی هم نیاورده‌اند. جالب اینکه این افراد کاندیدای سرمربیگری تیم ملی هم شده بودند. واقعا این آقایان در این حد هستند؟ نتایج اینها مشخص است اما برای تیم ملی هم کاندیدا شدند. شما بروید کارنامه‌شان را ببینید اگر چیزی غیر از اینکه من گفتم باشد به شما جایزه می‌دهم.

یعنی معتقدید سرمربی پرسپولیس باید یک مربی صاحب رزومه و بزرگ باشد؟
 شما وقتی می‌خواهید برای پرسپولیس مربی بیاورید طرف باید بزرگ باشد. محرم نویدکیا دو سال در سپاهان مربیگری کرد با کمترین هزینه. یک سال دوم شد و یک سال سوم. تیمش هم زیبا بازی می‌کرد. از نظر اخلاقی هم که بی‌نظیر است. از اینها هم نبود که بیخودی فیلم بازی کند. سپاهان هم تیم پرطرفداری است اما هیچ وقت تماشاچی را تحریک نمی‌کرد. هیچ کدام از این کارها را نکرد منتهی تا این آدم‌ها اطراف تیم‌ها هستند ما چنین انتخاب‌هایی نداریم.

الان بحث این است که پرسپولیس برای سرمربی خارجی‌اش باید حداقل برای یک فصل ۷۰۰-۶۰۰ هزار دلار پرداخت کند.
 ای کاش همین ۷۰۰-۶۰۰ هزار دلار باشد. شما آن گلری که آمد چند سال نیمکت نشین بود را ببینید. ایشان بعد از اینکه رفت تازه بیش از یک میلیون یورو طلب داشت. چه بگویم؟ همه اینها درد است.

اما الان فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی غالبا هوادار را به سمت و سوی مربی خارجی سوق می‌دهد و بسیاری معتقدند مربی ایرانی نمی‌تواند چیزی به پرسپولیس اضافه کند یا کارایی داشته باشد؟
 ببخشید چرا نباید چیزی اضافه کند یا چیزی برای تیم نیاورد؟ مگر عهد دقیانوس است؟ مربی هر جایی می‌تواند کسب علم کند. از آن طرف کلاس‌های مربیگری برگزار می‌شود و همه این مربیان کلاس رفته‌اند. این نیست که اینجا شرایط مربیان متفاوت باشد و در فلان کشور طور دیگری مربیان آموزش ببینند. یکسری مطالب و مسائل در کلاس‌ها گفته می‌شود و همه اینها زیر نظر فیفا برگزار می‌شود.

سوال این است که چرا پرسپولیس با این همه سابقه و چهره نامدار که خیلی‌هایشان مربی شدند الان برای سرمربیگری گزینه داخلی ندارد؟
 نمی‌دانم چه بگویم. آخر مسئله مهم این است که ما در پرسپولیس چیزی به عنوان باشگاه نداریم. در استقلال هم همین طور. باشگاه معنای خودش را ندارد. کدام باشگاه؟ قبلا هم گفته‌ام که باشگاه مردمی باید دست مردم باشد. هیئت مدیره و مدیرعامل باید از طریق نظر مردم انتخاب شوند. مردم باید سهامدار باشگاه باشند یعنی سهام باشگاه به آنها فروخته شود و بعد آنها از بین خودشان اعضای هیئت مدیره را انتخاب کنند.

اتفاقا قرار بود چند روز قبل بلوک دوم سهام این دو باشگاه به فروش برسد اما انگار مشتری نداشت.
 به نظرم آن بلوک اول را هم که فروختند سر بنده خداهایی که پول دادند کلاه رفت. قبلا هم گفته‌ام وقتی مدیر نداریم این کار سهام فروختن هم به جایی نمی‌رسد. الان شما بیایید بودجه پرسپولیس را برسانید به هزار میلیارد تومان یا دو هزار میلیارد تومان اما می‌بینید که هزینه‌های باشگاه به سه هزار میلیارد تومان می‌رسد چون مدیران ما از جیب خودشان خرج نمی‌کنند وهیچ کس هم از آنها سوال نمی‌کند.

الان هم بحث این است که اگر پرسپولیس سرمربی خارجی گرانقیمت بیاورد طبیعتا برای مدیران بعدی تعهد سنگینی ایجاد خواهد کرد.
 بله، الان شما ببینید آقای شفر را مطرح کردند برای سرمربیگری تیم آبادان. شفر را از کجا آوردند؟ چرا در این چند سال در فوتبال اسم آقای شفر جایی نبود. چطور هیچ جایی نرفته بود کار کند؟

درباره بازی تیم ملی مقابل هنگ کنگ هم صحبت کنید.
 من صحبت کرده‌ام. حالا می‌گویند چقدر مایلی‌کهن حرف می‌زند و می‌خواهد خودش بیاید. نه بابا، اینطور نیست. تیم ملی در دو بازی اولش برنده شد و چهار گل هم زد.

اما بازی با هنگ کنگ چنگی به دل نزد و مشکلاتی وجود داشت.
 به نظر من یک جاهایی هم شانس آوردیم که گل نخوردیم. من صحبت کرده‌ام اما تا حالا دیده‌اید که تیم ملی در بازی اول یک تورنمنت با یازده بازیکن بازی کند اما وقتی بازی دوم می‌رسد ۶-۵ تا تغییر داشته باشیم.

یعنی مشکل تیم ملی همین بود؟
 عرض می‌کنم. الان می‌شنوم که می‌گویند بازیکنان انگیزه ندارند. یعنی چی؟ محال است بازیکن انگیزه نداشته باشد. متوجه عرض من می‌شوید؟ بازیکن همیشه دنبال این است که خودش را ثابت کند اما وقتی شما ۵۰ درصد تیم را عوض می‌کنید مسلما به مشکل می‌خورید.

الان یک بحثی مطرح شده که برویم به امارات ببازیم تا در ادامه مسیر به کره و ژاپن نخوریم.
 این چیزها دیگر نه، اینها مسائلی است که مطرح می‌کنند تا از بازی بدی که داشتیم خودمان را رهایی بدهیم.

چند شب قبل بحثی در برنامه شبکه ورزش از سوی جواد خیابانی مطرح شد که در زمان سرمربیگری شما در تیم ملی رئیس جمهور وقت می‌خواسته با چند بازیکن تیم ملی صحبت کند اما شما اجازه ندادید. این مطلب که ایشان از آقای نادر فریادشیران نقل قول کردند را تائید می‌کنید؟
 بله، البته خود آقای رئیس جمهور که تماس نگرفتند. درست یادم نیست اما فکر می‌کنم رئیس دفترشان بود که من عذرخواهی کردم و گفتم با توجه به تجاربی که دارم اصلا این کار درست نیست و اگر می‌خواهند صحبت کنند باید با کل تیم حرف بزنند نه اینکه با دو سه نفر صحبت کنند چون در روحیه بقیه تاثیر می‌گذارد. گفتم تیم فوتبال سه نفر نیست بلکه ۲۶-۲۵ نفر است. حتی آن کسانی که بازی نمی‌کنند را باید بیشتر لیلی به لالایش بگذارید و حواس‌تان به آنها باشد و به آنها محبت کنید. اینها تجربه من است. من بی احترامی نکردم و محترمانه اینها را گفتم.

بحث دادن امتیاز خاصی مطرح بود؟ چون در ادوار بعدی رئیس جمهور بعدی در تمرین تیم ملی هم حاضر شد و حتی با برخی پیشکسوتان فوتسال بازی کرد.
 خاطرم نیست اما بعدا آن رئیس فدراسیونی که خیلی هم ادعایش می‌شد آقای احمدی نژاد را برد سر تمرین تیم ملی و پنالتی هم زدند. عکسش هم موجود است. همین آقای رئیس فدراسیون فوتبال در عکسی که هست در حال لبخند زدن است و ظاهرا در پنالتی هم به رئیس جمهور وقت باخته بودند.

ادعا کردید که از شکایتی از که از شما شده تبرئه شده‌اید اما این خبر تکذیب شد.
 تبرئه شدم. دفاعم هم این بود که الان خیلی از مسئولان و وزرا حرف‌هایی می‌زنند که حرف‌های من بدتر از آنها نبود. گفتم من هم در این کشور زندگی می‌کنم و از آنها یاد گرفته‌ام. اینها را صادقانه گفتم و تبرئه شدم.