تیم ملی فوتبال ایران در شرایطی یک بر صفر تیم هنگ‌کنگ را شکست داد که موقعیت‌های متعددی را از دست داد و از سویی در نقطه مقابل حریف هم صاحب موقعیت‌های خوبی برای گل‌زنی شد و اگر از این موقعیت‌ها بهره می‌برد، دست کم می‌توانست با نتیجه مساوی زمین بازی را ترک کند.
بازی ضعیف ملی‌پوشان در دیدار با هنگ‌کنگ نیاز به اثبات ندارد. امیر قلعه‌نویی در جریان بازی و در کنار خط بارها و بارها بر سر بازیکنان فریاد کشید و زمانی که داور در سوت خود به علامت پایان بازی دمید، این داد و بیدادها به راهروهای استادیوم هم کشید. به واقع امیر قلعه‌نویی منتقد اول تیم ملی در بازی با هنگ‌کنگ بود.
امیر قلعه‌نویی اما در کنفرانس خبری و در واکنش به این انتقادات نهیبی به رفتار منتقدین زد و گفت: چه کسی فکر می‌کرد که ژاپن در دو مسابقه چهار گل دریافت کند؟ از روزی که ما آمدیم، همین فشار در تیم ملی هست و من در کنفرانس خبری عرض کردم که این تیم ملی در گذشته بیشترین امکانات را داشته، هشت سال هم بازیکنان جوان‌تر بودند و چهار سال قبل هم همین نفرات با سن کمتر وجود داشتند ولی این سوالات مطرح نمی‌شد، اما حالا چه شده که همه این سوالات را می‌پرسند؟ یک جای کار ایراد دارد.
بله حق با امیر قلعه‌نویی است. تیم ملی فوتبال ایران در در دوره قبلی جام ملت‌ها با کارلوس کیروش کارنامه خوبی نداشت و نتوانست به روی سکو برود. این قابل انتقاد بود و همان موقع خیلی از کسانی که غرق در کیروش نبودند، انتقاد کردند اما کارنامه تیم ملی به‌همراه سرمربی پرتغالی در دو دوره قبلی جام ملت‌ها دلیلی نیست که عملکرد تیم ملی در این دوره از جام ملت‌ها توجیه شود. این بهانه که تیم ملی در دو دوره قبلی جام ملت‌ها با کارلوس کیروش قهرمان نشده دلیلی نمی‌شود که این بار هم به دنبال قهرمانی نباشیم.
نقد منتقدین به بازی تیم ملی دربرابر هنگ‌کنگ بود. حرف منتقدین این بود تیم ملی در مصاف با هنگ‌کنگ همان‌طور که امیر قلعه‌نویی به آن اشاره کرد، موقعیت‌های زیادی را هدر داد و در خط دفاعی هم ضعیف ظاهر شد تا جایی که تیم هنگ‌کنگ هم دست کم ۴، ۵ موقعیت خوب گل‌زنی به دست آورد. این به منزله تعریف از تیم کارلوس کیروش نیست و واکنش امیر قلعه‌نویی به انتقادات بعد از بازی با هنگ‌کنگ منطقی نبود!
