حسن روشن، پیشکسوت فوتبال ایران به نتیجه‌گیری تیم ملی در بازی‌های جام ملت‌های آسیا امیدوار است و اعتقاد دارد این نسل از ملی‌پوشان که بیشتر آنها آخرین تورنمنت مهم ملی خود را پشت سر می‌گذارند، می‌توانند با موفقیت قطر را ترک کنند. در ادامه گفت‌وگو با حسن روشن را بخوانید:

*لیست تیم ملی قطعا خوب است. همه اعتماد می‌کنیم تا دیگر بهانه‌ای نباشد!

*من که خیلی خوشبین هستم. فکر می‌کنم برای بدرقه بچه‌های تیم ملی باید به کیش برویم. بچه‌ها باید بدانند آخرین تورنمنتی است که شرکت می‌کنند و برای خودشان یک یادگاری به جا بگذارند. مثل همیشه با جان و دل زحمت بکشند ان‌شاءالله که نتیجه هم بگیرند. ان‌شاءالله خدا با بچه‌ها باشد. هر چند خدا با همه است و خدای همه یکی است.

*قصوری به پای مربی یا بازیکن نمی‌گذارم. هر مربی دوست دارد بهترین‌ها را داشته باشد تا موفق شود. یک مربی خیلی باید پست باشد بازیکنی که به دردش بخورد را خط بزند! حتما مربی صلاح دانسته الان وقت انتقاد نیست.

*بعد از این جریانات هم با خداداد در جلسه‌ای شرکت کردم. او برای دیگر بچه‌ها در این باره صحبت می‌کرد، اما من اصلا در این مورد اهمیتی نمی‌دادم. هم خداداد و هم ‌آنها به شکلی حق دارند، چون مدتی با هم دور یک میز می‌نشستند حالا قضاوتش سخت است. در کل هر دو طرف حق داشتند!

*آخرین شانس اینهاست برای به دست آوردن جامی که در چندین سال گذشته موفق به گرفتن آن نشدند. کی‌روش را آوردند که ۱۰ سال پدر مردم را درآورد و پول مردم را خورد! موفقیت صرفا این نیست که به جام جهانی برویم ما در آسیا قهرمان بودیم به جام جهانی و المپیک هم رفتیم، اما اینکه بگوییم دو بار با کی‌روش با جام جهانی صعود کردیم خب ما با مربی ایرانی هم رفتیم. ما با آقای مهاجرانی زمانی که از دو قاره یک تیم به جهانی می‌رفت هم صعود کردیم، نه که از یک قاره پنج تیم صعود کند. حالا آخرین تورنمنتی است که بچه‌ها باید از جان مایه بگذارند و یک حرکتی کنند تا بعد از سال‌ها قهرمان شویم. الان ۵۰ - ۴۵ سال است که نه قهرمان شده‌ایم و نه به المپیک رفتیم و این آخرین شانس برای این نسل است. از نظر من روی مسائل روحی و روانی باید بیشتر با بچه‌ها صحبت شود.

*مرده‌شور هر قهرمانی را ببرد که به خاطر خودرو و پول بخواهد برود قهرمان دنیا شود! این حرف‌ها نبوده آقا! آن زمان که ما آماتور بازی می‌کردیم اصلا این حرف‌ها نبود. اگر نتیجه می‌گرفتیم یک هدیه به ما می‌دادند در همه رشته‌ها این‌طور بود. زمان ما چندین سال قهرمان شدیم و به المپیک و جام جهانی رفتیم، اما این حرف‌ها نبود و بچه‌ها از ذوق و خوشحالی تا صبح نمی‌خوابیدند البته آنهایی که این پاداش را در نظر گرفتند، مقصر هستند. پیراهن تیم ملی باید آنقدر با ارزش باشد که این حرف‌ها نباشد. یعنی الان به بازیکنی بگویند پاداش نمی‌دهیم، پیراهن تیم ملی را نمی‌پوشد؟ پس فردا این دوران تمام می‌شود آنهایی که دنبال مسائل مالی بودند الان می‌توانند در خیابان‌ها قدم بزنند؟ این دوران هم تمام می‌شود. تمام این بچه‌ها خوب هستند و اکثرا لژیونر؛ ان‌شاءالله که موفق هم می‌شوند.

*برای مراسم ملیکا که تیم ملی در اردو است و شاید به خاطر این‌ نتوانستند شرکت کنند. خدا رحمت کند این دختر را. اما این مردم به قدری گرفتاری‌های اقتصادی و عمومی آنها زیاد است که این حرف‌ها گفته می‌شود و درست هم است. وقتی بازی‌ها شروع شود همه تماشا می‌کنند ان‌شاءالله که ببرند و مردم لذت ببرند. این‌طور نیست که از دل مردم بیرون رفته باشند. شاید رفتار بازیکنان دلیل دیگری داشته باشد. رفتار بازیکنان یک مساله است و نتیجه نگرفتن آنها هم یک مساله دیگر و اخلاقیات بازیکنان هم شکلی دیگر. با این حال مردم هنوز تیم ملی را دوست دارند.

*مردم ما خوبند و آلوده به این فوتبال هستند. تفریح دیگری ندارند و حق هم دارند. خدا کند که این بچه‌ها هم یک کمی به فکر مردم باشند الان با این وضعیت که حرف از ماشین می‌زنند، درست نیست و اگر این صحبت‌ها را کنند از دل مردم بیرون می‌آیند. مردم این چیزها را دیده‌اند و با افتخارات قدیم مقایسه می‌کنند بعد خود این بازیکنان هم ‌متوجه می‌شوند. ما یک جلسه‌ای با آقای رییسی داشتیم و قهرمانان صحبت می‌کردند. قهرمان کشتی می‌گفت به او قول داده بودند در صورت قهرمانی به ما ۱۰ میلیارد می‌دهند، اما رفتیم و قهرمان شدیم و ۳ میلیارد دادند! خب این حرف بد است؛ درست که اینها قول بی‌خودی دادند و قهرمانی این بچه‌ها به جای ۱۰ میلیارد، ۱۰۰ میلیارد ارزش داشت، اما این حرف‌ها اصلا در قدیم ‌نبوده و فقط به خاطر خودمان که جزو مردم بودیم، بازی می‌کردیم.

*ما می‌خواستیم از مسافرت برگردیم ‌همه‌ چیز را فراموش می‌کردیم و فقط به این فکر می‌کردیم که مردم در فرودگاه با چه خوشحالی به استقبال ما می‌آیند و اصلا این حرف‌ها نبود. بد است این حرف‌ها! البته باید حق اینها را بدهند، چون زحمت می‌کشند، اما به قول آقای دبیر کشتی‌گیری‌که قهرمان جهان و المپیک می‌شود هیچی نگیرد، اما فوتبالیست حواله ماشین ۶۰ میلیاردی ببرد. به خدا ما هم فوتبال بازی می‌کردیم و قهرمان شدیم و المپیک و جام جهانی رفتیم، اما زیر پای‌مان یک پژو است که صبح‌ها می‌خواهیم سوارش شویم ماچش می‌کنیم! یک مقدار باید این بچه‌ها فکر کنند. بچه‌های خوبی هستند، اما یک ‌مقدار باید با اینها صحبت جوانمردی و اخلاقی شود و فقط فوتبال در زمین بازی کردن نیست.