صادق ورمزیار سال‌ها در استقلال بازی کرد و بازوبند کاپیتانی این تیم را هم در اختیار داشت. وی ۱۷ سال در استقلال توپ زد و بازی‌های خوبی را با پیراهن این تیم به نمایش گذاشت. وی در شهرآوردها همواره از بهترین‌های استقلال بود و موفق شد سه بار دروازه قرمزپوشان را باز کند.

ورمزیار که از او به عنوان یکی از متعصب‌ترین چهره‌های استقلالی یاد می‌شود، حرف‌های جالبی را بر زبان آورد.

دربی را چطور می‌بینید.
دربی یک بازی ویژه است، مسابقه‌ای که با هیچ دیدار دیگری قابل قیاس نیست، این بازی یک جنگ تمام عیار است که کمتر شاهد مسائل فنی در آن هستیم.

رمز موفقیت در این بازی ویژه یا جنگ تمام عیار چیست؟
شرایط روحی و روانی بازیکنان در این بازی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، بازیکنان در دربی حرف اول را می‌زنند، اگر آنها وضعیت خوبی داشته باشند می‌توانند سرنوشت مسابقه را عوض کنند،اینکه استقلال کجای جدول است و یا پرسپولیس در بازی قبلی خود چه نتیجه‌ای کسب کرده است معیار خوبی برای پیش‌بینی دربی نیست، هر تیمی که بازیکنانش روحی و روانی آماده باشند می‌توانند در دربی را به سود خود رقم بزنند. روز گذشته هم دو تیم بازی برابری را به نمایش گذاشتند و در نهایت با تساوی به پایان رسید.

نقش جواد نکونام در این آمادگی روحی چقدر می‌تواند باشد؟
مدیریت جواد نکونام نقش اساسی دارد و او می‌داند چقدر دوستش دارم و باید آرامش را به تیم تزریق کند، نکونام سال‌ها در بالاترین سطح فوتبال بازی کرده، کاپیتان تیم ملی بوده است.

البته روز گذشته در مجموع باز هم شاهد بازی خوبی از سوی دو تیم نبودیم و به نظرم دربی قبلی بهتر بود. اما نکته مثبت این بازی حضور VAR بود که نگذاشت حق تیم استقلال ضایع شود.

آمار شما در دربی‌ها شگفت‌انگیز است.
همیشه سعی می‌کردم در دربی‌ها بهترین نمایش را از خودم به اجرا بگذارم، دربی را دوست داشتم و می‌دانستم چقدر این مسابقه برای هواداران از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است،۱۸ بار در این مسابقه بزرگ به میدان رفتم و سه بار موفق شدم دروازه قرمزپوشان را باز کنم، سه بار پاس گل دادم و خدا را شکر می‌کنم که وقتی مردم مرا در کوچه و خیابان می‌بینند ابراز محبت می‌کنند.

برای دربی برنامه‌ای داشتید.
یعنی چی؟

یعنی اینکه قبل دربی چه کاری انجام می‌دادید، برخی از بازیکنان کارهای خاصی برای این بازی انجام می‌دادند، یکی قبل این مسابقه نذر می‌کند، یکی پیش از اینکه به زمین برود با مادرش تماس می‌گیرد، بازیکن دیگری اعتقاد دارد اگر کفش خاصی را بپوشد عملکرد بهتری دارد و...، شما چی کار می‌کردید.
من هیچ کار خاصی انجام نمی‌دادم، راس ساعت ۱۱ شب می‌خوابیدم. شما می‌توانید با امیر قلعه‌نویی تماس بگیرید و از او در این باره سوال کنید،او همیشه با من هم اتاق بود، البته ...

البته چی؟
اعتقادات خیلی مهم است، نه من بلکه همه بازیکنان دیگر پیش از دربی با خدا راز و نیاز می‌کردیم و برای حضور در زمین از او کمک می‌خواستیم، این کار را نیز نه برای دربی بلکه در تمام دربی‌ها انجام می‌دادیم.

با بازیکنان رقیب کری می‌خواندید؟
کری خواندن همیشه وجود داشت، من با همه بازیکنان پرسپولیس دوست و رفیق بودم اما بیشتر همه رابطه صمیمانه‌ای با مرتضی کرمانی مقدم و مجتبی محرمی داشتم.

چی می‌گفتید؟
حرف بدی نمی‌زدیم! فقط می‌گفتیم ما برنده دربی هستیم.

بهترین خاطره شما در دربی‌ها چیست؟
دربی‌هایی را که با پیروزی پشت سر می‌گذاشتیم خاطرات خوبی را برای من رقم زده است، بردن در دربی حال و هوای دیگری دارد.

دربی‌هایی که گل زدید، چطور؟
از لحاظ فردی برای من جذاب‌تر است، به عنوان مثال گلی که به عابدزاده زدم اهمیت داشت.

قرار بود ادموند اختر پنالتی را بزند.
ادموند در کورس آقای گلی بود و از من خواست تا پشت توپ بایستد. پنالتی‌زن اول استقلال بودم اما درخواست او را قبول کردم تا او بتواند تعداد ‌گل‌هایش را افزایش دهد. ادموند خودش را برای زدن پنالتی آماده می‌کرد اما چند ثانیه بعد نزد من آمد و گفت آقا صادق خودت این پنالتی را بزن، من نمی‌توانم.

به‌خاطر همان جمله معروفی که عابدزاده به او گفته بود؛ «پسر من پنالتی خیلی‌ها را گرفتم؛ پنالتی تو را هم می‌گیرم».
من پشت توپ ایستادم و خدا کمک کرد و با فریب عابدزاده توپ را تبدیل به گل کردم.

گفته می‌شود وقتی توپ را گرفتید و پشت توپ قرار گرفتید به عابدزاده گفتید اگر جهت توپم را هم تشخیص دهی انگار ضربه پنالتی را مهار کرده‌ای!
صحبت دوستانه‌ای را انجام دادیم، حالا شما می‌توانید این طور برداشت کنید.

چند دقیقه بعد ادموند گل دوم را زد.
دقایقی بعد ادموند اختر گل دوم را به ثمر رساند. اگر آن بازی نیمه کاره رها نمی‌شد استقلال گل سوم را هم می‌زد و برنده از زمین خارج می‌شدیم.

بدترین خاطره‌تان در دربی؟
مسابقه‌ای که سه بر صفر باختیم، شکست در این مسابقه برای من خیلی گران تمام شد و باعث شد تا تصمیم عجیبی بگیرم.

چه تصمیمی؟
از فوتبال خداحافظی کنم.

به خاطر باخت به پرسپولیس از فوتبال خداحافظی کردید؟
در سن ۳۰ سالگی خداحافظی کردم.

فقط به خاطر باخت به پرسپولیس، جدی می‌گویید.
فقط و فقط به خاطر باخت به پرسپولیس، نباید به آنها می‌باختم، وقتی باختم دیگر ماندن در فوتبال جایز نبود. بعد از اینکه این اتفاق افتاد شب تصمیم گرفتم که بروم.