محمدعلی فردین هنرپیشه مطرح سینمای قبل از انقلاب، با وجود آن‌که می‌توانست خارج از ایران زندگی کند اما پس از انقلاب و در تمام سال‌های باقیمانده زندگی خود، حتی در زمان جنگ، ایران ماند و کنار بقیه مردم زندگی کرد. بازیگر مطرحی که البته قبل از ورود به عرصه هنر یکی از کشتی‌گیران درجه یک محسوب می‌شد و در پیکارهای جهانی ۱۹۵۴ هم توانست مدال نقره را بر گردن آویزد.
مرحوم فردین پس از انقلاب در محافل سینمایی حضور پیدا نمی‌کرد و ترجیح می‌داد خیلی در جمع حاضر نباشد اما اسفند ماه سال ۱۳۷۶ اتفاق دیگری افتاد.
عکسی که در پایین صفحه ملاحظه می‌کنید توسط نادر داوودی یکی از عکاسان قدیمی و متبحر کشورمان گرفته شده و ماجرای آن به پیکارهای کشتی جام دهه فجر برمی‌گردد که در سال ۷۶ با شرایط خاص و شکوه ویژه‌ای در سالن ۱۲هزار نفری ورزشگاه آزادی برگزار شد.
در آن مسابقات تیم ملی آمریکا برای اولین‌بار پس از آغاز رقابت‌های جام تختی نمایندگان خود را به ایران اعزام کرده بود و با توجه به این‌که قرار بود ۷ ماه پس از این پیکارها در همین سالن میزبان رقابت‌های کشتی آزاد قهرمانی جهان باشیم، فداسیون کشتی و سازمان تربیت بدنی تدارک وسیعی برای جام تختی سال ۷۶ دیده بود. در روز آخر آن مسابقات بود که ناگهان همهمه عجیبی میان تماشاگران پرشمار حاضر در سالن پیچید و یک چهره کاملا آشنا به میان مردم آمد و در کنار کشتی‌نویسان قدیمی همچون مرحوم منوچهر لطیف و البته پیشکسوتان بزرگی مانند ابراهیم جوادی و منصور مهدی‌زاده مشغول تماشای رقابت‌ها شد.
عوامل برگزاری حیرت کرده بودند و محمدرضا طالقانی همه‌کاره آن زمان فدراسیون کشتی با احترام خاصی از محمدعلی فردین که برای اولین بار پس از انقلاب در سالن کشتی حاضر شده بود، استقبال کرد اما شرایط سالن و اشتیاق مردم برای دیدن فردین به‌گونه‌ای شد که عوامل برگزاری به سراغش رفتند و از این ستاره سینما که پس از مدت‌ها در انظار ظاهر شده بود، درخواست کردند سالن را ترک کند!
مرحوم فردین دوست داشت مسابقات را تا انتها ببیند ولی وقتی این مسئله را شنید، علی‌رغم میل باطنی و بدون این‌که اعتراضی کند محل را ترک کرد و البته هیچ مصاحبه‌ای هم پیرامون اتفاق مذکور انجام نداد.
کمتر از سه سال بعد محمدعلی فردین چهره در نقاب خاک کشید و تعدادی از بزرگان کشتی کشورمان در مراسم تشییع او حاضر شدند.
