محمدرضا ساکت از سپاهان رفت. به جای او منوچهر نیکفر آمده که قبلاً رئیس هیئت مدیره سپاهان بود. معمولاً وقتی مدیری میرود باید کارنامه او را بررسی کرد و نمره او را مشخص تا برای بازگشت دوباره ملاک قرار گیرد اما همه میدانیم که در فوتبال ما کسی کاری با کارنامه و نمره ندارد!
محمدرضا ساکت در سه دهه اخیر بارها از سپاهان رفته و جانشینان او هر دو تجربه ممکن در فوتبال را از خود به جا گذاشتند. ساکت هر وقت بوده سپاهان را در قامت یک مدعی مجهز کرده، یک تشکیلات کاملاً حرفهای ساخته که به طور طبیعی برای نفر بعد کار بسیار راحت و اتوماتیک وار بوده است. بودند مدیرانی که بعد از ساکت سپاهان را قهرمان کردند، یعنی از این ماشین آخرین مدل و آماده که در اختیارشان بود به خوبی استفاده کردند و لطمهای نزدند. اما برعکس مدیرانی هم بودند که این مظهر ثبات و الگوی حرفهای در باشگاه های ایران را به جایی نرساندند.
ما از سپاهان فصلی را به یاد داریم که سه مربی عوض کرد! فصلی را به یاد داریم که مدیران یکی یکی میآمدند و میرفتند و هر بار کار را خرابتر تحویل نفر بعدی میدادند. حالا کدام سرنوشت در انتظار سپاهان است؟ همه میدانیم ساکت چرا رفت و بیخود دنبال نمونه مشابه در فوتبال دنیا نگردید. هیچ کجای دنیا یک باشگاه موفق که تنها نماینده کشورش در لیگ قهرمانان قاره باشد و با اقتدار در لیگ داخلی مدعی، دچار تغییرات در راس مدیریت نمیشود!
در متن استعفای ساکت – که اتفاقاً برای فوتبالیها تکراری هم هست - چند نکته خیلی مهم وجود دارد؛ «از آنجا که در مقطع فعلی با صعود از مرحله اول لیگ قهرمانان آسیا افق روشن موفقیت و ثبات تیمی علیرغم مشکلاتِ فراهم شده، پدید آمده و همچنین به همت همگان از جمله ... استمرار قدرتمندی تیم فوتبال و فعالیتهای دیگر تیم ها در مراحل ارزشمند مدعی بودن در لیگ و حذفی محقق شده، با توجه به تاکید رسمی یکی از دستگاههای محترم نظارتی مبنی بر عدم بکارگیری بازنشستگان، بدینوسیله استعفای رسمی خویش را از مسئولیت مدیرعامل باشگاه فرهنگی ورزشی فولاد مبارکه سپاهان تقدیم مینمایم.»
چرا گفتیم تکراری؟ چون ساکت به عنوان دبیرکل و مرد شماره ۲ فدراسیون مهدی تاج چند سال قبل با همین استدلال بازنشستگی و تصمیم نهادهای نظارتی از فدراسیون فوتبال رفت اما دیدیم که بعداً مدیرعامل سپاهان شد. حالا هم آینده ساکت سوژه ما نیست و او قطعاً کنار فوتبال خواهد بود اما بحث چیز دیگری است؛ سرنوشت سپاهان!
ساکت با زرنگی در متن استعفایش به آن اشاره و این پیام را به فوتبالیها داده که این کشتی را در بهترین حالت به ناخدای بعدی وا میگذارد اما آیا نفر بعدی کشتی را سالم به مقصد میرساند؟