وزیر ورزش خواسته بود مسئولان و مربیان دو باشگاه پرسپولیس و استقلال علیه یکدیگر مصاحبه نکنند و دست از بیانیه‌نویسی و... هم بردارند. اما به ۴۸ ساعت نکشید که طرفین مصاحبه کردند و بیانیه دادند! حتما می‌دانید که ناسلامتی هر دو باشگاه (ببخشید هر دو تیم) متعلق به وزارت ورزش هستند و اتفاقا به خاطر همین خویشاوندی مبارک! و مالکیت مشترک باید به AFC جوابگو باشند که خب نیستند و به جایش هر دو یا حداقلی یکی از آن‌ها از لیگ قهرمانان آسیا حذف می‌شوند!
اولین ویژگی یک وزیر آن هم در وزارتخانه پرهیاهویی مثل ورزش و جوانان باید «اقتدار» باشد اما کیومرث هاشمی به عینه دید که در پرسپولیس و استقلال هیچ‌کس به حرفش گوش نمی‌کند و بعید می‌دانیم که در فدراسیون‌ها هم شرایط بهتر باشد.
اگر نفر اول ورزش کشور بخواهد کوتاه بیاید یا خودش را به ندیدن بزند مسلما سنگ روی سنگ بند نخواهد شد و علاوه بر ورزش کشور شخص وزیر هم لطمه می‌خورد. یک جاهایی صحبت و مذاکره لازم است و یک جاهایی اقتدار اما عملا می‌بینیم که کیومرث هاشمی اقتدار لازم را ندارد یا دارد و ما آن را حس نمی‌کنیم. این‌که زیرمجموعه وزیر حرفش را پشت گوش می‌اندازد اصلا خوب نیست و می‌تواند مقدمه‌ای باشد برای پشت گوش انداختن‌های بعدی!
آقای وزیر لطفا اجازه ندهید در شرایطی که هنوز کلام‌تان منعقد نشده دوستان طور دیگری رفتار کنند چون با عرض معذرت دندان‌های‌تان را می‌شمارند و هر کاری دل‌شان خواست می‌کنند. در ضمن محض رضای خدا این مسئله مالکیت مشترک را هم زودتر حل کنید. چیزی تا آخر سال و حذف دوباره پرسپولیس و استقلال از آسیا باقی نمانده است!
