این تیم ملی که دو یا سه جام جهانی متوالی را تجربه کرده است یا آن تیمی که پس از دو دهه ناکامی از صعود به جام جهانی در مرحله پلی آف دو قاره توانست بلیت را از دست استرالیا بگیرد و به جام جهانی فرانسه صعود کند؟ کدام بهترند؟ جام جهانی که همگروهی با آمریکا سر و صدای بسیاری به پا کرد و پیروزی ما در بازی قرن هم از نظر سیاسی و هم از نظر فوتبالی بسیار به سود فوتبال ایران شد و اولین برد تاریخ ما در جام جهانی بود.
حق با علی دایی است. ما که در آن زمان، دوران نوجوانی خودمان را سپری می کردیم خیلی خوب آن زمان ها و شور و شوق فوتبالی مان را به خاطر می آوریم، سالهایی که واقعا فوتبال بخاطر فوتبال پرطرفدار بود. آنچنان که امروز حرفه ای است اصلا حرفه ای نبود، تیم ملی که تمام بازیکنانش از درون لیگ بودند اکثرا از تیم پرسپولیس و یکی دو بازیکن از استقلال و بقیه تیم ها بودند. حق با علی دایی است. آن تیم از نظر فوتبالی علاوه بر اینکه به جام جهانی صعود کرد، دو سال قبل آن در جام ملتهای آسیا هم سوم آسیا شد (البته با بدشانسی و می توانست در نیمه نهایی با عبور از عربستان راهی فینال شود).
حق با علی دایی است. تیم آن زمان فوتبال را بخاطر فوتبال بازی می کرد و مثل امروز بحث مالی نداشت و این همه رشد مبلغ قراردادها و پول در فوتبال نبود. به جز دایی، خداداد و باقری بازیکنانش طعم لژیونر شدن را نچشیده بودند و تازه پس از جام جهانی فرانسه بود که بازیکنان در جهان شناخته شدند و راهی اروپا شدند. تیم ملی آن دوران برای بازیکنانش، برای مسئولانش و برای هوادارانش که دوره نوجوانی و جوانی شان را سپری کردند یک خاطره دلنشین و فراموش نشدنی است که شاید برای نسل این دوره که با تکنولوژی و قراردادهای حرفه ای مواجه هستند هرگز قابل درک و لمس نباشد. صد البته تیم ملی کنونی که سابقه صعود ۳ صعود پیاپی به جام جهانی را داشته و توانسته با آرژانتین و اسپانیا بازی کند و مراکش را شکست بدهد و بازیکنانش اکثرا لژیونر هستند، برای نسل امروز خاطره ساخته اند.
البته که هر دوره ای برای خود مزایا و معایبی داشته و دارد که مختص به همان دوره هستند و هیچ ارتباطی به دوره ها و دهه ها و نسل های بعدی ندارند. اما دهه ۷۰ و صعود به جام جهانی فرانسه خاطره ای شد که مردم هرگز فراموش نمی کنند و هنوز طعم و مزه شیرین آن از زیر زبان ما نرفته است. نسل امروز صعود به جام های جهانی متوالی را تجربه کرده و به چشم دیده اند و صد البته برایشان این دوره شاید لذت بخش تر و شیرین تر باشد.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
