بعد از پایان دیدار ازبکستان و ایران، علی خسروی یکی از داوران کهنه کار و بازنشسته فوتبال، در فضای مجازی(که مرزهای اخلاقی را حداقل در ایران جا به جا کرده!) یک استوری با کنایه و طعنه به طارمی‌و توصیه او به خواندن داستان چوپان دروغگو، منتشر کرد.
چنین اقدامی‌با واکنش بسیاری از کاربران فضای مجازی همراه شد؛ هرچند که پس از این آشفتگی، داور پیشکسوت فوتبال مان، از مهدی عذرخواهی کرد و توضیحاتی در رابطه با نظرات خود، شرح داد.
او اذعان داشت که اگر من چنین حرفی می‌زنم، از باب دلسوزی و پیشرفت و توسعه فوتبال است و هیچ قصد و غرضی در صحبت‌هایم نداشتم.
برای داوری مانند علی خسروی که در زمان خودش، جزو داوران با تجربه و خوب در امر قضاوت محسوب می‌شد، این صحبت‌ها جالب نیست و اصلا در مقال شخصیت او به عنوان یک داور ملی، نمی‌گنجد و بعید است.
حال که این مسائل و شرایط پیش آمده، چرا یک داور باید در سبک بازی بازیکن در زمین،نظر دهد و نظر شخصی خود را به گوش عموم برساند؟ چه دلیل موجهی پشت این افکار و نظرات پنهان شده وجود دارد که آقای خسروی با یک جسارت مثال زدنی، به خود اجازه می‌دهد که بازیکن تیم ملی را امر و نهی کند؟!
در هیچ نقطه ای از جهان، نمی‌بینید که یک داور فوتبال، با شجاعتی راسخ، در مورد پنالتی گرفتن بازیکن و شبیه سازی او، نظر دهد و دخالت کند! یا اینکه به راحتی، پای فرزندان و داماد و عروس و صدها فامیل سببی و نسبی دیگر را به راه داوری و قضاوت، باز کند و در رسانه ملی از اینکه چطور می‌شود قانون کشور را دور زد و سن را پایین آورد، صحبت کرد!
اصحاب رسانه و مطبوعات برای تمامی داوران، احترام ویژه ای قائل هستند و اطلاع دارند که برای رسیدن به عالی ترین مقام قضاوت، چقدر سختی انتظار داوران را می‌کشد؛ اما نباید یک موضوع را فراموش کرد و آن، به این توضیح و تفسیر می‌باشد که اگر داوران، بخواهند علاوه بر قضاوت ضعیف و عملکرد نامناسب، با سخنان خود دست به ایجاد حاشیه بزنند و سوهان روح اهالی فوتبال باشند، ادامه دادن به این مسیر کار احمقانه ای است و صدمات جبران ناپذیری به شخصیت حقیقی آنها وارد خواهد شد.
در واقع دخالت داوران فعلی و سابق در امور تاکتیکی بازیکنان و تیم‌ها، به دور از اخلاق و رفتار حرفه ای در فوتبال است.
معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد
