مبعلی که در حال حاضر برای حضور در کلاس‌های A آسیا از دوبی به تهران آمده تا هفته آخر این کلاس‌ها را پشت سر بگذارد، با تعدادی از خبرنگاران مواجه شد که قصد داشتند از او یک گفت‌وگوی طولانی بگیرند. گفت‌وگویی که لاجرم به تعریف دوباره یک اتفاق قدیمی منجر شد.
ماجرای تکل او روی پای علی دایی در بازی سوپرجام فوتبال ایران در دیدار فولاد و صبا؛ مسابقه ای که به زعم ایمان آینده او را عوض کرد و باعث حذفش از فهرست تیم ملی در جام جهانی ۲۰۰۶ شد.
مبعلی که دیروز این صحبت‌ها بعد از مدت‌ها سکوت برزبان آورد، از بازتاب‌های این مصاحبه راضی نیست و حالا آرزو می‌کند کاش آن حرف‌ها را به زبان نیاورده بود. با ایمان امروز دوباره صحبت کردیم.
او که در فوتبال ایران به حسن اخلاق هم مشهور است، در این باره میگوید: «قبل از هرچیزی بگویم که اگر باعث ناراحتی آقای دایی شده باشم، قطعا حس بدی به من دست خواهم داد. آقای دایی اسطوره فوتبال ایران و یک آدم خیلی موفق و یک چهره دوست‌داشتنی است و فکر می‌کنم نباید دیروز آن صحبت‌ها را مطرح می‌کردم. دلیلی نداشت که بخواهم به گذشته برگردم و حرف‌هایی بزنم که مدت‌ها است از زمان آن گذشته و فایده ای هم ندارد.»
مبعلی صحبت‌هایش را اینطور ادامه می‌دهد: «هرچه که بین ما در گذشته بوده تمام شده و واقعا نیازی به طرح مجدد آن نبود و من اصلا دوست ندارم در بین این بحث‌ها حرفی مطرح شود که باعث ناراحتی آقایی دایی شود. راستش به عنوان مربی همیشه علی دایی را برای شاگردانم مثال می‌زنم و چیزهایی که به فوتبال ایران اضافه کرده، باعث افتخار همه ما است. از این به بعد هم با توجه صحبت‌هایی که در این زمینه مطرح شده ، بهتر است دیگر هیچ بحثی در این خصوص وجود نداشته باشد.»
