اینکه دعواها و مصاحبه‌ها و به قول معروف کری خوانی‌ها بین دو سرمربی منظور یحیی گل محمدی و جواد نکونام از کجا شروع شدند تا به توهین و به معنای دیگر بی احترامی به یکدیگر انجامید هیچ مهم نیست اما...
اما اینکه چرا باید این کری خوانی‌ها که هر کدام از مربیان تنها برای دفاع از تیم خود شروع کرده اند همین طور ادامه دار شدند مهم است، کری خوانی‌هایی که اگر بخواهد همچنان ادامه داشته باشد و به جاهای باریک تر کشیده شود یک نتیجه مشترک بیشتر نخواهد داشت.
مصاحبه‌ها طولانی و طولانی‌تر که می‌شوند حواس مربیان بیشتر از اینکه به اوضاع فنی تیم خودشان متمرکز شود سرشان از جملات و اعتراض‌ها و بگو مگوهایی می‌شوند که جز حاشیه و جز عدم نتیجه گیری هیچ نتیجه مثبت دیگری نخواهد داشت.
و متاسفانه اگر بخواهد پایان این مصاحبه‌ها و بی ادبی‌ها با پا درمیانی بزرگان و مدیران باشگاه‌ها خاتمه داده شود و به آشتی و عذرخواهی و روبوسی بینجامد، پس بهتر است اصلا شروع نشود و اگر شروع شد ادامه دار نشود و اگر ادامه پیدا کرد هر دو طرف به فکر عواقب پایانی آن باشند.
اگر بخواهد این مصاحبه‌ها جز اینکه با اعصاب و روان سرمربیان و سپس بازیکنان و مسوولان و هواداران دو تیم بازی کند هیچ نتیجه دیگری نداشته باشد ای کاش اصلا ورود پیدا نکند.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
