مجتبی گلیج با وجود گذشت بیش از یک ماه از مبارزه با عبدالرشید سعداله یف، فوق ستاره روسی هنوز هم حسرت آن ثانیه‌های پایانی را می‌خورد که یک برد بزرگ را از دست او خارج کرد. گلیج که بعد از مسابقات جهانی در بازی‌های آسیایی توانست به مدال نقره ۹۷ کیلوگرم دست پیدا کند، با اعتماد به نفس خوبی در خصوص طلای المپیک صحبت می‌کند.

این کشتی گیر تنکابنی با وجود حمایت از امیرمحمد یزدانی در اختلاف به وجود آمده بین کشتی گیران و فوتبالیست‌ها، معتقد است ورزشکاران نباید علیه یکدیگر جبهه بگیرند. او حق را در ماجرایی که در اینستاگرام بین یزدانی و برخی فوتبالیست‌ها رخ داده، به هم استانی و هم‌تیمی خود می‌دهد.
در ادامه مشروح صحبت‌های مجتبی گلیج، دارنده مدال برنز کشتی آزاد جهان را در می‌خوانید:

جزو اولین نفراتی بودم که از یزدانی حمایت کردم
من جزو اولین نفراتی بودم که در این رابطه صحبت کردم و الان هم حمایتم را از امیرمحمد یزدانی اعلام می‌کنم. به نظرم یزدانی حرف حق را زده و نباید فوتبالیست‌ها در مقابل او جبهه می‌گرفتند. دیشب دیدم آقای میثاقی هم در این خصوص صحبت‌هایی کرد، اما به نظرم درست نبود. بحث ما قرارداد لیگ برتری فوتبالیست‌ها نیست و می‌دانیم که در همه جای دنیا قرارداد فوتبالیست‌ها از بقیه رشته‌ها بالاتر است. آن‌ها ۱۰ ماه سال را درگیر لیگ هستند و ما دو، سه ماه لیگمان طول می‌کشد. طبیعی است که فوتبالیست‌ها بیشتر پول بگیرند. بحث ما حمایت‌های دولتی از ورزشکاران بود که آنجا تبعیض قائل می‌شوند.

بیرانوند ۲۰۰ میلیارد هم قرارداد ببندد، نمی‌گوییم چرا
به نظرم فوتبالیستی مثل علیرضا بیرانوند یا بقیه بازیکنان تیم ملی اگر ۲۰۰ میلیارد هم قرارداد ببندند، کسی نمی‌تواند بگوید چرا. فلان بازیکن می‌گوید قیمتم این است و از باشگاهش پول می‌گیرد. بحث روی پاداش‌هایی است که از سوی دولت به ورزشکاران در رشته‌های مختلف اهدا می‌شود. بازهم ما نمی‌گوییم چرا به فوتبالیست‌ها حواله خودرو دادند. می‌گوییم چرا تبعیض وجود دارد و کشتی گیران که همیشه پرچم ایران را در تمامی‌میادین بالا برده اند، از این پاداش‌ها نمی‌گیرند. در بقیه رشته‌ها هم اوضاع همین است و ورزشکارانی که در المپیک و بازی‌های آسیایی دل مردم را شاد می‌کنند، اصلا پاداشی شبیه فوتبالیست‌ها نمی‌گیرند. این تبعیض باعث دلخوری و نگرانی ورزشکاران شده است.

میزان جوایز بازی‌های آسیایی عجیب بود
این جوایزی که برای بازی‌های آسیایی اعلام کردند، خیلی عجیب است. اول اینکه اختلاف بین مدال طلا با نقره و برنز خیلی زیاد است. ۱۶ هزار دلار به طلایی‌ها جایزه می‌دادند، اما به نفر دوم ۶ هزار دلار. این خیلی عجیب و بد است. یعنی مدال نقره و برنز ارزشی ندارد؟ حداقل باید نصف طلا به نقره ای‌ها پاداش می‌دادند. این جایزه ای هم که وزارت ورزش تعیین کرده، نمی‌دانم چطور محاسبه شده است. دوره قبلی ۱۶۰ سکه به طلایی‌ها دادند و این دوره ۹۰۰ میلیون جایزه اعلام کردند. نمی‌دانم سکه ۳۰ میلیون تومانی را چطور ۵ میلیون حساب کردند! زندگی حرفه ای خرج دارد و مسئولین باید بیشتر به این موضوعات توجه کنند.

بی احترامی‌بین فوتبالیست‌ها و کشتی گیران درست نیست
واقعا این فضایی که بین فوتبالیست‌ها با کشتی گیران و قهرمانان سایر رشته‌ها به وجود آمده، خوب نیست. اینکه بخواهیم به هم بی احترامی‌کنیم، درست نیست. ورزشکاران همیشه پشت هم بودند و در روزهای سخت و خوش کنار هم حضور داشتند. حتی بارها شده فوتبالیست‌ها برای کشتی گیران در همین اینستاگرام استوری گذاشتند و برعکس. انشالله که این اختلافات زودتر حل شود و بی احترامی‌صورت نگیرد.

سعداله یف را می‌بردم، قهرمان جهان می‌شدم
نمی‌توانم بگویم از عملکرد امسال خودم راضی هستم. خیلی در یک سال اخیر زحمت کشیدم و این ثمر یک سال زحمت من نبود. خیلی دوست داشتم در مسابقات جهانی امسال طلایی شوم. اگر آن اتفاق در ثانیه‌های پایانی کشتی با سعداله یف نمی‌افتاد و برنده می‌شدم، مطمئن بودم که می‌توانم طلا بگیرم. هم شرایط بدنی ام و هم شرایط روحی ام خیلی خوب بود و با آن برد روحیه من ۱۰ برابر هم می‌شد. مطمئن آن روز می‌توانستم تاج الدینف را شکست دهم.

درهانگژو هم مصدوم بودم، هم ناآماده
در بازی‌های آسیایی‌هانگژو هم از ناحیه مچ پا آسیب دیدگی جدی داشتم و هم از نظر بدنی شرایطم خوب نبود. حتی روز مسابقه دو آمپول پیروکسیکام به پایم زدم و پایم را فیکس کردم که بتوانم روی تشک حاضر شوم. خدا را شکر با اینکه شرایط خوبی برای مسابقه نداشتم، به مدال نقره رسیدم. البته در فینال نتوانستم کشتی خوبی بگیرم و این موضوع نه ربطی به مربیان داشت و نه هیچ کس دیگری.

اسنایدر، تاج الدینف و سعداله یف را می‌برم
امیدوارم زودتر بتوانم مچ پایم را درمان کنم و بتوانم در انتخابی‌ها اول بشوم تا بعد از کسب سهمیه در المپیک دوبنده تیم ملی ایران را بپوشم. من دنبال بهترین نتیجه هستم و مطمئنم می‌توانم اسنایدر، تاج الدینف و سعداله یف را ببرم. اصلا از طلای المپیک دور نیستم و با یک برنامه ریزی خوب می‌توانم قهرمان المپیک شوم.

از کشتی با کامران قاسمپور استقبال می‌کنم
۹۷ کیلوگرم همیشه وزن شلوغی بوده و چه در ایران و چه در جهان مدعیان زیادی در این وزن حضور داشتند. کامران قاسمپور خودش انتخاب می‌کند که در ۸۶ کیلوگرم باشد یا ۹۷ کیلوگرم. علاوه بر او آذرپیرا، محمدیان و کشتی گیران دیگر هم هستند و من باید با همه کشتی بگیرم تا بتوانم صاحب دوبنده تیم ملی شوم. امیدوارم هر کسی بهتر است و لایق دوبنده تیم ملی است بتوانم در المپیک حاضر شود.