توضیحات علی خطیر درباره وضعیت میزبانی استقلال در رقابت‌های لیگ برتر، اینکه «به ما گفتند ورزشگاه آزادی ظرفیت میزبانی همزمان بازی‌های پرسپولیس، استقلال و تیم ملی را ندارد به همین دلیل قصد داریم بازی‌های استقلال را به ورزشگاه امام‌رضا مشهد ببریم. مشهد از شهرهایی است که استقلال هوادار زیادی دارد و به‌نوعی مهمان نیست»، راه حلی است که مدیرعامل جوان تیم برای رهایی از وضع موجود ارائه کرده اما نوعی فرار به جلو محسوب می‌شود؛ در حالی که مدیر باید از مسئولان بخواهد اگر توانایی سوق دادن باشگاه‌ها به چرخه خصوصی‌سازی را ندارند، لااقل امکانات فعلی را در اختیار آن‌ها قرار دهند.
باشگاه استقلال با پسوند تهران، اگرچه مانند پرسپولیس در اقصی نقاط کشور هوادار دارد اما براساس یک اصل واضح باید در تهران به میدان برود و این حق هواداران فوتبال در پایتخت است که بازی های استقلال را از نزدیک تماشا کنند. درست مثل اینکه بارسلونا بخواهد در ورزشگاه والنسیا به میدان برود یا منچستریونایتد در ورزشگاه سلتیک بازی کند؛ ببینید ماجرا چقدر خنده‌دار و تصنعی می‌شود و اصل فوتبال باشگاهی زیر سوال می‌رود.
مسلما فقدان ورزشگاه و کمبود امکانات، نباید منتج به فرار مسئولان از حقایق موجود شود و اساسا مدیرعامل باشگاه با ارائه راه‌حلی که چندان منطقی و معقول نیست مدیران ورزش کشور را با این پیشنهادات عجیب بدعادت کند. این موضوع حتی می‌تواند به یک بدعت غلط در فوتبال ایران تبدیل شود و از این پس، مدیران هر تیمِی می‌توانند اعلام کنند ما به جای بازی در جنوب ایران به شمال کشور می‌رویم؛ به این صورت سنگ روی سنگ بند می‌شود؟
علی خطیر در جایگاه یک مدیر باید از مسئولان بخواهد هر چه زودتر بازسازی ورزشگاه آزادی را به سرانجام برسانند و ورزشگاه جدید و در دستِ ساخت را سریع‌تر به ورزشکاران ایرانی تحویل دهند. میزبانی در مشهد، آن هم به پیشنهاد مدیر باشگاه استقلال، نوعی خودزنی است و با این کار اصل احترام به هوادار هم خدشه‌دار خواهد شد.
در همین ارتباط: موافقت سازمان لیگ با کوچ پرسپولیس و استقلال از تهران
