تیم ملی تنیس روی میز ایران با رسیدن به مرحله نیمه نهایی بازیهای آسیایی هانگژو، پس از ۶۵ سال مدال برنز خود را تکرار کرد.
تیم تنیس روی میز ایران در یک چهارم نهایی مسابقات در مقابل تیم ژاپن که در رده دوم رنکینگ جهان قرار دارد، بازی کرد و با نتیجه ۳ بر صفر این تیم را شکست داد و به نیمه نهایی رسید. اگرچه تیم ما در این مرحله به کره جنوبی باخت و سوم شد، در مسابقات تنیس روی میز مدال برنز مشترک است.
نوشاد و نیما عالمیان و امیرحسین هدایی اعضای تیم تنیس میز ایران هستند و با این مدال نام خود را در تاریخ جاودانه کردند، درست مثل «هوشنگ بزرگ زاده» و «امیر احتشام زاده» ....
بازیهای آسیایی از ۱۹۵۱ در دهلی نو آغاز شد. کشور ما در دومین دوره یعنی ۱۹۵۴ غایب بود، در سومین دوره یعنی ۱۹۵۸ طعم خوش مدال طلا را چشید و از آن به بعد ورزش ایران هر چهار سال یک بار قدرت خود در منطقه غرب آسیا را دیکته میکند.
اما در تمام این سالها این حقیقت باقی بوده که ایران با اتکا بر قدرت مردان و محرومیت از توان نیمی از جامعه یعنی بانوان، آن هم تنها در چند رشته خاص به این جایگاه میرسد.
یعنی اگر ما روزی زنان قهرمانمان را هم داشته باشیم و در رشتههای دیگر هم مثل کشتی و وزنهبرداری و تکواندو پیشرفت کنیم، آن وقت کجا خواهیم بود؟ ما در برخی رشتهها ریشه و پیشینه داریم اما سالها در جا زدن و کار کردن رقبا به طور همزمان، ما را به شدت عقب انداخته اما وقتی استعداد داریم همیشه امکان جبران هست...
در بازیهای آسیایی ۱۹۵۸ توکیو همزمان با مدال طلایی که «غلامرضا تختی» گرفت، تیم تنیس روی میز ایران نیز مدال برنزی را نوبر کرد.
هوشنگ بزرگزاده و امیر احتشامزاده برای ۶ دهه به افسانه ورزش ایران تبدیل شدند، چرا که مدال آنها دیگر هرگز تکرار نشد!
حضور چین، ژاپن و کره جنوبی - که ابرقدرتهای این رشته در دنیا هستند - در قاره آسیا کار همه را برای کسب مدال سخت میکند اما جوانان ایرانی کاری کردند کارستان!
و حالا ما بعد از ۶۵ سال دوباره در تنیس روی میز برنده مدال بازیها شدهایم. امیدواریم که همین تیم در انفرادی هم مدال بگیرد اما حتی اگر کار همین جا به پایان برسد، این مدال الگوییست برای سایر رشتهها و قهرمانان ما.
برای مدیران ورزش که بدانند زیر این خاک زرخیز چه گنجهایی نهفته است و با اندک توجه و امکانات می توان در چه رشتههایی مدال گرفت. ورزش برای ایرانیان فقط کشتی، تکواندو، وزنه برداری، قایقرانی، جودو یا ووشو و فوتبال و والیبال نیست!